Książka "Maybe Someday" autorstwa Colleen Hoover była dla mnie trochę jak kubeł zimnej wody. Przyznaje się bez bicia, że jestem niepoprawną romantyczką i wierzę, że prawdziwa miłość przetrwa wszystko. Colleen przypomniała mi w jak dużym żyję błędzie. Książka idealnie pokazuje, że nic w życiu nie można brać za pewnik i nic nie trwa wiecznie. I być może dlatego, że ja nadal chce oszukiwać samą siebie, że jest inaczej to książka nie powaliła mnie na kolana. Czytając ją zaznałam miliona różnych emocji, jednak nie doprowadziła mnie ona do łez, co w moim przypadku nie jest trudne do osiągnięcia, bo jestem straszną beksą i wzruszam się dużo częściej od innych (szczególnie podczas czytania książek Colleen Hoover). Wiem, że dziwnie to zabrzmi, ale płakanie podczas czytania książek jest u mnie swego rodzaju wyznacznikiem, za pomocą którego mogę ocenić czy książka zawładnęła moimi emocjami czy też nie. A w tego typu książkach chodzi właśnie o emocje. Bez wątpienia jest to piękna i bardzo realistyczna historia o miłości i z pewnością warto po nią sięgnąć. Podobała mi się, ale... No właśnie. Nie doprowadziła mnie do łez, nie zawładnęła moimi myślami na długi czas po przeczytaniu. Ciężko jest mi powiedzieć dlaczego. Chyba po prostu jej nie poczułam.

Książka "Maybe Someday" autorstwa Colleen Hoover była dla mnie trochę jak kubeł zimnej wody. Przyznaje się bez bicia, że jestem niepoprawną romantyczką i wierzę, że prawdziwa miłość przetrwa wszystko. Colleen przypomniała mi w jak dużym żyję błędzie. Książka idealnie pokazuje, że nic w życiu nie można brać za pewnik i nic nie trwa wiecznie. I być może dlatego, że ja nadal...