Od lat czytanie kryminałów to dla mnie sposób na odreagowanie. Po serii lektur wymagających muszę sięgnąć po coś co mnie odstresuje i zagwarantuje nieskomplikowaną rozrywkę.

Książki tego typu wybieram na chybił trafił często kierując swój wzrok na półkę z autorami z północy gdyż to zazwyczaj gwarancja ciekawej lektury.
"Ofiary z Martebo" to moje pierwsze spotkanie z Anną Jansson i jej bohaterką Marią Wern, doświadczoną policjantką a jednocześnie kobietą która walczy o przetrwanie swojego małżeństwa które skutecznie podkopuje wredna teściowa.
W ramach braków kadrowych w okresie urlopowym bohaterka zostaje wysłana na Gotlandię aby wesprzeć działania miejscowej policji.
Zostaje zaangażowana w sprawę zniknięcia miejscowego rolnika która szybko okazuje się zabójstwem.
Uwaga śledczych skupia się na najbliższych zamordowanego: żonie i synach. Szybko zaczyna wychodzić na ja że nie był on kryształową postacią a jego śmierć mogła być na rękę najbliższym.

"Ofiary z Martebo" to książka gdzie wszystkiego jest za dużo: za dużo bohaterów (trudno spamiętać kto jest kim), za dużo wątków w tym niezwykle szczegółowo rozwinięta (do przesady wręcz) historia samego rejonu i legendy o zaginionym skarbie. Dodając do tego jeszcze kwiecisty styl autorki (na początku przytłoczyły mnie opisy przyrody rodem z "Nad Niemnem" otrzymujemy książkę która broni się li tylko intrygą kryminalną bo rozwiązanie zagadki jest sporym zaskoczeniem dla czytelnika.
Dla mnie to jednak za mało aby sięgnąć od razu po kolejną część przygód pani detektyw. Może za jakiś czas się skuszę. Książka "Ofiary z Martebo" okazała się rozrywką na średnim poziomie.

Od lat czytanie kryminałów to dla mnie sposób na odreagowanie. Po serii lektur wymagających muszę sięgnąć po coś co mnie odstresuje i zagwarantuje nieskomplikowaną rozrywkę.

Książki tego typu wybieram na chybił trafił często kierując swój wzrok na półkę z autorami z północy gdyż to zazwyczaj gwarancja ciekawej lektury.
"Ofiary z Martebo" to moje pierwsze spotkanie z Anną...