A teraz coś z zupełnie innej beczki. 1976, David Bowie wydaje płytę "Station to station", której nagrywania w zasadzie nie pamięta, z powodu bycia na ciągłym kokainowym haju (co przyzna w późniejszych wywiadach). Mimo to powstaje płyta legendarna, do dziś brzmiąca świetnie i świeżo... ale pora, z tych manowców, zbliżyć się w końcu w stronę opowiadania Grabińskiego, bo to o nim, nie o Bowiem ten tekst.
Postać Davida B. narzuciła mi się przez fakt jego dzisiejszych urodzin (sześćdziesiątych już ósmych) - a skoro ukochany muzyk dziś świętuje, to po prostu nie wypada nie posłuchać. Włączam więc rzeczoną płytę - 1976 - Station to station. Ta zaczyna się od utworu tytułowego. Postanawiam uczynić zeń ścieżkę dźwiękową do kolejnego z grabińskich opowiadań.

Czytam więc, myślami siedzę już w pociągu, a w tle David śpiewa (mniej więcej): "Oto ty! Jak demon, w drodze od stacji do stacji".

I wtedy: "O!" - myślę sobie, bo tych kilka słów w pełni oddaje nastrój, tajemniczość i treść opowiadania. Dwoje kochanków, wziętych razem w nawias wagonowego przedziału, ze swoją namiętnością, gdzieś pomiędzy jedną a drugą stacją i podążające za nimi widmo-przywidzenie, trzeci kąt miłosnego trójkąta.
Dodatkowy plus za kolejową atmosferę.
Wchodźcie na wolnelektury.pl, szukajcie, czytajcie!

A teraz coś z zupełnie innej beczki. 1976, David Bowie wydaje płytę "Station to station", której nagrywania w zasadzie nie pamięta, z powodu bycia na ciągłym kokainowym haju (co przyzna w późniejszych wywiadach). Mimo to powstaje płyta legendarna, do dziś brzmiąca świetnie i świeżo... ale pora, z tych manowców, zbliżyć się w końcu w stronę opowiadania Grabińskiego, bo to o...