Kryminały retro zdają się być pisane pod mój gust, bo interesuję się historią, więc z przyjemnością czytam o tych mniej lub bardziej dawnych czasach. W przypadku „Pruskiej zagadki” zadowolenie z lektury jest podwójne: to nie tylko ciekawy przypadek kryminalny, ale do tego bardzo dobra powieść historyczna.

Piotr Schmandt interesuje się, jeśli wierzyć jego profilowi na LC, między innymi przeszłością Gdańska i okolic. Nic dziwnego zatem, że wybrał, może nieco nietypowo, takie miasteczko jak Wejherowo jako kulisę dla powieści kryminalnej. A zrobił to tak rzetelnie, że lektura „Pruskiej zagadki” to prawdziwa podróż w czasie. Zachowania protagonistów, ich język, normy obyczajowe i zapatrywania przedstawione zostały z dużą dozą autentyzmu. Samo Wejherowo z początku XX-go wieku ożyło w tej książce i jest pełnowartościowym elementem kryminalnej łamigłówki.

A inspektor Ignaz Braun, którego przypadki kryminalne poznajemy w tej książce po raz pierwszy, nie ma w Wejherowie bynajmniej do czynienia z jakimś kameralnym morderstwem w stylu Agathy Christie. Nie, okrutna śmierć gimnazjalisty wstrząsą tą małą społecznością, co Schmandtowi udaje się doskonale przekazać.

Autor wplótł w fabułę również nieco tematyki religijnej oraz „skazał” głównego bohatera powieści na męki zakochanego. Wszystkie te wątki poboczne odbieram jako bardzo dobrze wyważone – teologii i romansu jest w „Pruskiej zagadce” dokładnie tyle, ile potrzeba.

Tak naprawdę to nie znam się na kryminałach. Ale ten jest jednoznacznie najlepszym, jaki udało mi się dotychczas przeczytać.

Kryminały retro zdają się być pisane pod mój gust, bo interesuję się historią, więc z przyjemnością czytam o tych mniej lub bardziej dawnych czasach. W przypadku „Pruskiej zagadki” zadowolenie z lektury jest podwójne: to nie tylko ciekawy przypadek kryminalny, ale do tego bardzo dobra powieść historyczna.

Piotr Schmandt interesuje się, jeśli wierzyć jego profilowi na LC,...