Spoglądając na wydawnictwo (Wydawnictwo UMK można przypuszczać, że jest to książka typowo naukowa. Rzeczywiście tak jest. Autorka na niecałych 300 stronach odwoływała się ponad 370 razy. Czytając książkę trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że autorka skupiła się w dużej mierze na literaturze niemieckiej. Wielokrotnie pojawiają się odwołania do Manfreda Spitzera i jego książki pt. “Jak uczy się mózg”. Ponadto autorka cytuje wielu innych niemieckojęzycznych autorów oraz powołuje się na oryginalne niemieckie przysłowia. Trudno mi powiedzieć, czy ten silny niemiecki wpływ nie zawęził trochę oglądu problemu. Wydaje się, że większa różnorodność literatury mogłaby podnieść - i tak wysoki - poziom merytoryczny tej publikacji.

Bez wątpienia książka jest doskonała pozycją do rozpoczęcia dyskusji nt edukacji. Autorka porusza wiele aspektów istotnych dla tego procesu z punktu widzenia dziecka. Zwraca także uwagę na rolę rodzica i nauczycieli w procesie kształtowania się młodego człowieka. Tym samym zwraca uwagę na tzw znaczące osoby” w rozwoju dziecka (zwłaszcza w pierwszych latach życia).

Książka daje solidne podstawy teoretyczne do dyskusji nad zmianą systemu edukacji. Będzie więc przydatna dla naukowców i osób zajmujących się tworzeniem, wdrażaniem i realizacją podstawy programowej. Każdy urzędnik zajmujący się przygotowaniem tych dokumentów, jak również członkowie zespołów opracowujących materiały dydaktyczne powinni przeczytać tę książkę.
Pomimo braku wskazówek, zestawu ćwiczeń czy wytycznych do konkretnych działań książka ta będzie także wartościową pozycja dla każego rodzica, któremy zależy na rozwoju swojego dziecka. Daje ona bowiem inny punkt widzenia na rozwój dziecka i zwraca uwagę na przyszłe konsekwencje bieżących wyborów.

Sama struktura książki jest dość ciekawa. Oprócz typowego podziału na rozdziały i podrozdziały autorka wydzieliła niektóre najważniejsze treści. Zawarte jakby na marginesie tworzą krótkie streszczenia analizowanych zagadnień. Te maksymalnie kilkuzdaniowe fragmenty stanowią jakby najważniejsze zawarte w książce. Osoby, które mają mało czasu lub te które wcześniej przeczytały książkę mogą dzięki nim zapoznać się z tekstem utrwalić sobie treść książki.

Spoglądając na wydawnictwo (Wydawnictwo UMK można przypuszczać, że jest to książka typowo naukowa. Rzeczywiście tak jest. Autorka na niecałych 300 stronach odwoływała się ponad 370 razy. Czytając książkę trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że autorka skupiła się w dużej mierze na literaturze niemieckiej. Wielokrotnie pojawiają się odwołania do Manfreda Spitzera i jego...