Obowiązkowa pozycja dla każdego kto nauczą, uczy się lub ma dzieci. Jedna z najlepszych książek jakie czytałem, a najlepsza z tej tematyki.

Obowiązkowa pozycja dla każdego kto nauczą, uczy się lub ma dzieci. Jedna z najlepszych książek jakie czytałem, a najlepsza z tej tematyki.

UWAGA NAUCZYCIELE!!

Książka bardzo krytykowana przez neurobiologów PAN w 2015 (autorka nim nie jest).
Komitet neurobiologiczny wysłał w tej sprawie sprzeciw do minister edukacji, krytykujac autorkę za " nierzetelne i instrumentalne powoływanie się na wiedzę naukowa"
FRAGMENT LISTU:
"Żylińskiej brakuje podstawowej wiedzy w zakresie neurobiologii, o czym świadczą rażące błędy merytoryczne. Autorka stara się wytworzyć w czytelniku przekonanie, że aktualna wiedza w tej dziedzinie osiągnela juz taki poziom, że w oparciu o nia można skutecznie kształtowac proces edukacji, co wiecej czytelnik ma odnieść wrażenie, że poglądy autorki znajduja solidny fundament w neuronauce. Tymczasem niemal ponad polowa tej ksiazki, w ktorej autorka odwoluje sie do neurobiologii, z bardzo obszernym rozdzialem pt neurobiologiczne procesy uczenia sie, szczegłolnie mocno odslania niedostatki wiedzy autorki w tym zakresie"

Ta kobieta doradzała ministrowi edukacji.....!!

UWAGA NAUCZYCIELE!!

Książka bardzo krytykowana przez neurobiologów PAN w 2015 (autorka nim nie jest).
Komitet neurobiologiczny wysłał w tej sprawie sprzeciw do minister edukacji, krytykujac autorkę za " nierzetelne i instrumentalne powoływanie się na wiedzę naukowa"
FRAGMENT LISTU:
"Żylińskiej brakuje podstawowej wiedzy w zakresie neurobiologii, o czym świadczą rażące...

Neurodydaktyka. Nauczanie i uczenie się przyjazne mózgowi" to książka, niezwykle ciekawa, mówiąca nam o działaniu mózgu, ale i w sposób istotny dotyka on polskiej edukacji i polskiego szkolnictwa.

Poglądy reprezentowane i proponowane przez autorkę mają słuszny kierunek, ale są zbyt idealistyczne. Jako pedagog zgadzam się z poglądem, że szkolnictwo wymaga zmian, ale aż tak bardzo nie krytykowałbym tego co teraz jest. Zbytnia liberalizacja i odejście od tego co teraz mamy, mogłoby narazić młodzież na szkody. Nie wszystko jest złe. Problem jest też inny - propozycję przedstawiane przez autorkę dobrze się czyta i są skierowane do ogółu - oczywistym jest natomiast fakt, że nigdy nie będzie tak, iż grupa 20 uczniów zawsze będzie zainteresowana danym przedmiotem/tematem, wynika to z ich osobowości, zainteresowań. Nawet wzorowo przeprowadzone zajęcia z chemii, nie wzbudzą zainteresowania u osoby, która się tą chemią nie interesuje. Warto o tym pamiętać.

Pozycja jak wspomniałem ciekawa, potrzebna na rynku choć nieco idealistyczna. Reasumując - dobra : )

Neurodydaktyka. Nauczanie i uczenie się przyjazne mózgowi" to książka, niezwykle ciekawa, mówiąca nam o działaniu mózgu, ale i w sposób istotny dotyka on polskiej edukacji i polskiego szkolnictwa.

Poglądy reprezentowane i proponowane przez autorkę mają słuszny kierunek, ale są zbyt idealistyczne. Jako pedagog zgadzam się z poglądem, że szkolnictwo wymaga zmian, ale aż tak...

wiedza podana w bardzo przystępny i ciekawy sposób (!)

wiedza podana w bardzo przystępny i ciekawy sposób (!)

Doskonała pozycja, która warta jest przeczytania przez pedagogów i wychowawców.
Warto zwrócić uwagę, że jest to pewien przykład i wzór do tego w jaki sposób powinniśmy dążyć pracując w naszej polskiej szkole.
Dziś wiele rzeczy próbujemy wbijać uczniom, które w życiu dorosłym niczego nie służą. Sami w pokoju nauczycielskim licytujemy się jak to nasz przedmiot jest ważny. Każdy uczeń musi wiele rzeczy umieć, a tak naprawdę winniśmy stawiać na praktyczność tego co mówimy i co robimy.
Książka świetnie pokazuje to do czego powinniśmy dążyć. Jaki powinien być ideał polskiej szkoły.

Doskonała pozycja, która warta jest przeczytania przez pedagogów i wychowawców.
Warto zwrócić uwagę, że jest to pewien przykład i wzór do tego w jaki sposób powinniśmy dążyć pracując w naszej polskiej szkole.
Dziś wiele rzeczy próbujemy wbijać uczniom, które w życiu dorosłym niczego nie służą. Sami w pokoju nauczycielskim licytujemy się jak to nasz przedmiot jest ważny....

Jestem mile zaskoczona, w jaki ciekawy sposób autorka pisze o wynikach badań naukowych - czytałam zafascynowana. Szkoda, że nasze szkolnictwo brnie w testomanię... Jednak wierzę, że zarówno rodzic, jak i zaangażowany nauczyciel mogą wiele wskazówek wykorzystać. Intrygujący cytat: "My mamy mózg, czy mózg ma nas?".

Jestem mile zaskoczona, w jaki ciekawy sposób autorka pisze o wynikach badań naukowych - czytałam zafascynowana. Szkoda, że nasze szkolnictwo brnie w testomanię... Jednak wierzę, że zarówno rodzic, jak i zaangażowany nauczyciel mogą wiele wskazówek wykorzystać. Intrygujący cytat: "My mamy mózg, czy mózg ma nas?".

Książka zawiera sporo użytecznych informacji. Skupia się na funkcjonowaniu mózgu oraz ocenie stanu szkolnictwa w Polsce.

Spodziewałam się trochę więcej odnośnie przykładu pracy sprzyjającej mózgowi.

Książka zawiera sporo użytecznych informacji. Skupia się na funkcjonowaniu mózgu oraz ocenie stanu szkolnictwa w Polsce.

Spodziewałam się trochę więcej odnośnie przykładu pracy sprzyjającej mózgowi.

Ta książka to lektura obowiązkowa dla nauczycieli, wychowawców, rodziców, starszych uczniów i studentów, a także dla wszystkich innych, którzy mają cokolwiek wspólnego z edukacją (a zwłaszcza z jej organizacją). Autorka w rzeczowy, wyczerpujący, ale też zwięzły i przede wszystkim przystępny oraz ciekawy sposób opowiada o naszych mózgach, skupia się szczególnie na procesie uczenia się. Nie od dziś wiadomo, że polski system edukacyjny delikatnie mówiąc kuleje i że potrzebne są zmiany, jednak dopóki nie przeczytałam tej książki nie zdawałam sobie sprawy, że powinny być aż tak rewolucyjne. Na takie reformy niestety się nie zanosi, ale na szczęście wiele rzeczy da się zrobić w ramach systemu, trzeba tylko chcieć i wiedzieć, w jakim kierunku iść. Myślę, że gdyby każdy nauczyciel i rodzic przeczytał tę książkę, jakość polskiej szkoły byłaby o wiele wyższa, a atmosfera w niej panująca o wiele przyjaźniejsza, nawet w obrębie systemu.

Ta książka to lektura obowiązkowa dla nauczycieli, wychowawców, rodziców, starszych uczniów i studentów, a także dla wszystkich innych, którzy mają cokolwiek wspólnego z edukacją (a zwłaszcza z jej organizacją). Autorka w rzeczowy, wyczerpujący, ale też zwięzły i przede wszystkim przystępny oraz ciekawy sposób opowiada o naszych mózgach, skupia się szczególnie na procesie...

autorka nie ma pojęcia o działaniu mózgu, stawiane przez nią tezy nie mają żadnego poparcia w neurobiologii Uważam, że może zrobić czytelnikom mniej wykształconym bardzo dużą krzywdę...

http://niemarudz.me/neurodydaktyka-to-bzdura-a-ja-jestem-tchorzem

autorka nie ma pojęcia o działaniu mózgu, stawiane przez nią tezy nie mają żadnego poparcia w neurobiologii Uważam, że może zrobić czytelnikom mniej wykształconym bardzo dużą krzywdę...

http://niemarudz.me/neurodydaktyka-to-bzdura-a-ja-jestem-tchorzem

Spoglądając na wydawnictwo (Wydawnictwo UMK można przypuszczać, że jest to książka typowo naukowa. Rzeczywiście tak jest. Autorka na niecałych 300 stronach odwoływała się ponad 370 razy. Czytając książkę trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że autorka skupiła się w dużej mierze na literaturze niemieckiej. Wielokrotnie pojawiają się odwołania do Manfreda Spitzera i jego książki pt. “Jak uczy się mózg”. Ponadto autorka cytuje wielu innych niemieckojęzycznych autorów oraz powołuje się na oryginalne niemieckie przysłowia. Trudno mi powiedzieć, czy ten silny niemiecki wpływ nie zawęził trochę oglądu problemu. Wydaje się, że większa różnorodność literatury mogłaby podnieść - i tak wysoki - poziom merytoryczny tej publikacji.

Bez wątpienia książka jest doskonała pozycją do rozpoczęcia dyskusji nt edukacji. Autorka porusza wiele aspektów istotnych dla tego procesu z punktu widzenia dziecka. Zwraca także uwagę na rolę rodzica i nauczycieli w procesie kształtowania się młodego człowieka. Tym samym zwraca uwagę na tzw znaczące osoby” w rozwoju dziecka (zwłaszcza w pierwszych latach życia).

Książka daje solidne podstawy teoretyczne do dyskusji nad zmianą systemu edukacji. Będzie więc przydatna dla naukowców i osób zajmujących się tworzeniem, wdrażaniem i realizacją podstawy programowej. Każdy urzędnik zajmujący się przygotowaniem tych dokumentów, jak również członkowie zespołów opracowujących materiały dydaktyczne powinni przeczytać tę książkę.
Pomimo braku wskazówek, zestawu ćwiczeń czy wytycznych do konkretnych działań książka ta będzie także wartościową pozycja dla każego rodzica, któremy zależy na rozwoju swojego dziecka. Daje ona bowiem inny punkt widzenia na rozwój dziecka i zwraca uwagę na przyszłe konsekwencje bieżących wyborów.

Sama struktura książki jest dość ciekawa. Oprócz typowego podziału na rozdziały i podrozdziały autorka wydzieliła niektóre najważniejsze treści. Zawarte jakby na marginesie tworzą krótkie streszczenia analizowanych zagadnień. Te maksymalnie kilkuzdaniowe fragmenty stanowią jakby najważniejsze zawarte w książce. Osoby, które mają mało czasu lub te które wcześniej przeczytały książkę mogą dzięki nim zapoznać się z tekstem utrwalić sobie treść książki.

Spoglądając na wydawnictwo (Wydawnictwo UMK można przypuszczać, że jest to książka typowo naukowa. Rzeczywiście tak jest. Autorka na niecałych 300 stronach odwoływała się ponad 370 razy. Czytając książkę trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że autorka skupiła się w dużej mierze na literaturze niemieckiej. Wielokrotnie pojawiają się odwołania do Manfreda Spitzera i jego...