Było bardzo szybko. I ciekawie. Nietuzinkowo. Bywały momenty, że nabierałam rumieńców, które wcale nie przechodziły mi tak szybko. Chyba nie tego się spodziewałam. Nie tego oczekiwałam, ale raczej jestem zadowolona. Jak lubię Jeffries, tak tym razem zaskoczyła mnie swoją lekkością w podejściu do życia seksualnego bohaterów, do ich wspólnego, jak i tego, które toczyło się wokół nich.
Nie wiem czy historia jest prawdopodobna, ale być może, w przypadku takich bohaterów mogło dojść do takiej zmiany, do takiego szaleństwa uczuć, do takiego końca, gdzie niemożliwe stało się realne, a bohaterowie żyją długo i szczęśliwie.
Czy można nauczyć się w tak krótkim czasie gry w karty na takim poziomie? Czy ukryte ostrze w wachlarzu może sprawić tak wiele strachu? Czy Księciunio jest w stanie przyznać się do nieślubnego syna? Mąż bohaterki zdradzał ją czy nie? Kilka pytań na które ciężko odpowiedzieć choćby z odrobiną prawdopodobieństwa, ale akurat na to mogę przymknąć oko, bo jakby nie patrzeć, bohater był draniem, ale stał się cudny, bohaterka miała rozterki, ale on ją ich pozbawił. A na dodatek żyli długo i szczęśliwie. Czy można chcieć czegoś więcej?
Nie pogardziłabym kolejnym romansem historycznym na takim poziomie, a jak uczy doświadczenie czytelnicze, o dobry romans w tej kategorii wcale nie jest łatwo.
Trzeba nabrać dystansu i zacząć czytać.
Polecam.

Było bardzo szybko. I ciekawie. Nietuzinkowo. Bywały momenty, że nabierałam rumieńców, które wcale nie przechodziły mi tak szybko. Chyba nie tego się spodziewałam. Nie tego oczekiwałam, ale raczej jestem zadowolona. Jak lubię Jeffries, tak tym razem zaskoczyła mnie swoją lekkością w podejściu do życia seksualnego bohaterów, do ich wspólnego, jak i tego, które toczyło się...