Nie jestem jakąś zagorzałą miłośniczką gór, która rok w rok planuje górskie wypady i wycieczki, natomiast góry ogromnie mi się podobają. Są piękne, ale też piekielnie niebezpieczne. Przed górami mam swego rodzaju respekt. Budzą mój zachwyt ale i szepczą do ucha, że są potężne, czego możemy dowiedzieć się chociażby z książki "Bez powrotu. Życie i śmierć na K2". Książka ważna, mięsista od treści, opowiadająca o ogromnej tragedii wspinaczy wysokogórskich, którzy chcieli zdobyć drugi co do wielkości ośmiotysięcznik. Górę niezwykle trudną, wymagającą i nie wybaczającą żadnych błędów.
Autor zadał sobie ogrom trudu pozyskując i spisując wspomnienia wspinaczy i ich rodzin na kartach książki. Wspomnienia te tworzą historię, w której niemal krok po kroku możemy razem z uczestnikami wyprawy zdobywać trudny szczyt, próbując później z niego zejść - po zrywanych linach poręczowych, wśród lawin i obrywającego się seraka, z odmrożeniami, bez baterii w lampach, początkami choroby wysokościowej i świadomością, że krok który stawiamy może być tym ostatnim krokiem. Ciekawa pozycja, pozwalająca nam czytelnikom podążać razem z górskimi miłośnikami do upragnionego szczytu.

Na koniec pozwolę sobie zacytować piosenkę, którą przesłuchałam zaraz po ukończeniu książki. Nie muszę chyba mówić, że wyłam jak bóbr, gdy wszystkie elementy wskoczyły na swoje miejsce?

" Nie mam cię obok nas
Obok nich tyle lat.
Nie ma nas, Zdmuchnął wiatr
Dalej sam, dalej sam"

Nie jestem jakąś zagorzałą miłośniczką gór, która rok w rok planuje górskie wypady i wycieczki, natomiast góry ogromnie mi się podobają. Są piękne, ale też piekielnie niebezpieczne. Przed górami mam swego rodzaju respekt. Budzą mój zachwyt ale i szepczą do ucha, że są potężne, czego możemy dowiedzieć się chociażby z książki "Bez powrotu. Życie i śmierć na K2". Książka...

z tą pozycją mam swoją zabawną historię. polowałem na oryginalną wersję No Way Down już 10 lat temu, ale wtedy była średnio dostępna. kiedy w końcu się pokazała zamówiłem oryginał i razem z nią otrzymałem przekładkę z reklamą polskiej edycji :-) zatem oceniam wersję ENG. no cóż, historia trudna do uwierzenia, a jak to bywa z książkami i filmami na faktach, te zwykle są najlepsze. mimo, że historia smutna to widać nie przynosi refleksji. śmiertelne żniwa w Himalajach trwają radośnie. książkę polecam.

z tą pozycją mam swoją zabawną historię. polowałem na oryginalną wersję No Way Down już 10 lat temu, ale wtedy była średnio dostępna. kiedy w końcu się pokazała zamówiłem oryginał i razem z nią otrzymałem przekładkę z reklamą polskiej edycji :-) zatem oceniam wersję ENG. no cóż, historia trudna do uwierzenia, a jak to bywa z książkami i filmami na faktach, te zwykle są...

Przedstawienie chyba największej tragedii na K2 w, które sprawia, że czytelnik niemal czuje się na miejscu wspinacza odkrywającego, że podszczytowy serak zerwał poręczówki prowadzące do Obozu IV. Autor zadał sobie naprawdę wiele trudu, by skompletować wspomnienia tych, którzy przeżyli. Mimo tego i tak zostają niewielkie białe plamy (jak chociażby ostatnie losy Gerarda McDonnella0, co nie przeszkadza w zrozumieniu i książki i wydarzeń przez nią przedstawianych.
Warto przeczytać.

Przedstawienie chyba największej tragedii na K2 w, które sprawia, że czytelnik niemal czuje się na miejscu wspinacza odkrywającego, że podszczytowy serak zerwał poręczówki prowadzące do Obozu IV. Autor zadał sobie naprawdę wiele trudu, by skompletować wspomnienia tych, którzy przeżyli. Mimo tego i tak zostają niewielkie białe plamy (jak chociażby ostatnie losy Gerarda...

Fascynują mnie książki o tematyce wysokogórskiej, ponieważ nie potrafię zrozumieć, co kieruje ludźmi, którzy decydują się na takie wyprawy. Odpowiedzi szukam między ich stronami.
Od Bowleya niczego się w tym temacie nie dowiedziałam - to sprawnie napisana relacja z tragicznej wyprawy na K2 w 2008 roku. Sylwetki wspinaczy są rozwinięte jednak w stopniu minimalnym, autor koncentruje się bardziej na logistycznym przebiegu wyprawy.
Dobrze się czytało, ale będę szukać dalej.

Fascynują mnie książki o tematyce wysokogórskiej, ponieważ nie potrafię zrozumieć, co kieruje ludźmi, którzy decydują się na takie wyprawy. Odpowiedzi szukam między ich stronami.
Od Bowleya niczego się w tym temacie nie dowiedziałam - to sprawnie napisana relacja z tragicznej wyprawy na K2 w 2008 roku. Sylwetki wspinaczy są rozwinięte jednak w stopniu minimalnym, autor...

Dobry dokument, ale ’Pochowani w Niebie’ zdecydowanie bardziej godni polecenia

Dobry dokument, ale ’Pochowani w Niebie’ zdecydowanie bardziej godni polecenia

Straszna historia na wybitną książkę. Ale nie.

Straszna historia na wybitną książkę. Ale nie.

Autentyczna wyprawa dająca sporo wiedzy o największej tragedii w historii wejść na K2.

Autentyczna wyprawa dająca sporo wiedzy o największej tragedii w historii wejść na K2.

Książkę czyta się jednym tchem. Autor naprawdę odwalił kawał dobrej roboty.

Książkę czyta się jednym tchem. Autor naprawdę odwalił kawał dobrej roboty.

Wychwyciłem malutką, ale jakże ważną nieścislość między tą książką, a "Mordercza górą" Pemby. W Morderczej górze szerpa Jumik zmarł nieświadomy tego, że został ojcem, w książce Bowleya jednak się o tym dowiedział rozmawiając przez telefon satelitarny. Obie warto przeczytać, a jako 1. "Duchy K2" Conefreya

Wychwyciłem malutką, ale jakże ważną nieścislość między tą książką, a "Mordercza górą" Pemby. W Morderczej górze szerpa Jumik zmarł nieświadomy tego, że został ojcem, w książce Bowleya jednak się o tym dowiedział rozmawiając przez telefon satelitarny. Obie warto przeczytać, a jako 1. "Duchy K2" Conefreya

Ksiazke traktuje jako przeciwwage dla tej samej historii spisanej jednak z perspektywy Pemby Gyalje. Obie ksiazki wzajemnie sie dopelniaja i pokazuja jak te same wydarzenia moga byc zupelnie w odmienny sposob postrzegane. Ksiazka Grahama Bowleya w nienajlepszym swietle przedstawia Pembe Gyalje , Wilco van Rooijena oraz kwestionuje relacje Marco Confortolii. Brakuje niewielkiego wstepu co do charakterystyki postaci, ale dalsza czesc, kiedy autor po tragedii odwiedza bohaterow dramatu w ich rodzinnych miejscowosciach, rekompensuje troche surwy poczatek ksiazki.

Ksiazke traktuje jako przeciwwage dla tej samej historii spisanej jednak z perspektywy Pemby Gyalje. Obie ksiazki wzajemnie sie dopelniaja i pokazuja jak te same wydarzenia moga byc zupelnie w odmienny sposob postrzegane. Ksiazka Grahama Bowleya w nienajlepszym swietle przedstawia Pembe Gyalje , Wilco van Rooijena oraz kwestionuje relacje Marco Confortolii. Brakuje...