Urzekająca.
Przenosząca czytelnika w inny wymiar, w którym życie, marzenia i pragnienia naznaczone przez konkretne miejsce i czas łączą się, przeplatają, wynikają z muzyki, poezji, zapachów…
Do upajania się językiem, treścią i nastrojem.
Jest tu wiele przenikających się historii. To opowieść o ludziach, o Gdańsku, o muzyce. O miłości, lojalności, przywiązaniu. O wojnie. O życiu i śmierci. O pamięci.
Chwilami miałam skojarzenia z „Madame” A. Libery, z „łąkowymi” wierszami Leśmiana, z „Sonatą Księżycową” Beethowena czy z dziecięcymi zabawami w lesie czy na łące…

Minusy:
- miejscami niepotrzebny tak duży pokaz erudycji,
- niekonieczny, moim zdaniem, opis wynaturzeń pierwszego mieszkańca willi na Polankach,
- przeoczenia redakcyjne.

I jeszcze:
- Opera Leśna w Sopocie, którą większość z nas kojarzy przede wszystkim z sopockich festiwali, w latach narodzin ruchu nazistowskiego w przedwojennych Niemczech wystawiała głównie dzieła Wagnera (etos germańskiej dominacji);
- przedpogrzebowy obyczaj kaszubskiej pustej nocy;
- kaszubski zwyczaj rozpoczynania poczęstunku od kawy i ciasta;
- odmienne traktowanie Polaków i Kaszubów na Kaszubach w czasie wojny: „całe polskie mienie, prywatne i rządowe, zostało skonfiskowane jednego dnia podpisem gauleitera, (…) Kaszubów wciągnięto na narodowościową listę niemiecką”.

Urzekająca.
Przenosząca czytelnika w inny wymiar, w którym życie, marzenia i pragnienia naznaczone przez konkretne miejsce i czas łączą się, przeplatają, wynikają z muzyki, poezji, zapachów…
Do upajania się językiem, treścią i nastrojem.
Jest tu wiele przenikających się historii. To opowieść o ludziach, o Gdańsku, o muzyce. O miłości, lojalności, przywiązaniu. O wojnie....