Nienawidzę wszelkich reality shows, emitowanych w telewizji. Po prostu nienawidzę. Z kamerą u Kardashianów, Dance Moms, Top Model, Rolnik szuka żony i inne tego typu durne programy. Nie widzę większego sensu w relacjonowaniu życia, które nawet nie powinno mnie obchodzić. W końcu powinnam interesować się tym, jak sama postępuje z moim istnieniem, nie wpychać nosa w nieswoje sprawy i życie innych zostawić im samym. Może więc ze względu na moją opinię, której tak kurczowo się trzymam, nie byłam w stanie w pełni docenić Rywalek? A może istniał inny powód, dla którego powieść nie za bardzo przypadła mi do gustu? I dlaczego łączę ze sobą dwa tak odmienne tematy - świat telewizji i ten przedstawiony w książce Kiery Cass? Przekonajcie się sami.
Amerika Singer to prosta dziewczyna, urodzona Piątka - dusza artystyczna, która spełnia się w śpiewie i grze na instrumentach. Żyje w świecie, gdzie liczą się numerki, świadczące o klasie i statusie danego mieszkańca Ilei. Sama wychowała się w rodzinie, której los zależy od wysoko usytuowanych Dwójek, Trójek, a nawet Czwórek, wiodących znacznie lżejszy żywot od niej. Dlatego list, który dostaje pewnego dnia, staje się zbawieniem dla niej i jej rodziny. Zostaje zaproszona do wzięcia udziału w Eliminacjach, których zadaniem jest wyłonienie żony dla przystojnego księcia Maxona. Pytanie tylko, czy dziewczyna będzie w stanie porzucić rodzinę i chłopaka, którego kocha, na rzecz życia w lepszych warunkach - dla siebie i swoich najbliższych, którzy dzięki jej poświęceniu, mogą zapomnieć o uczuciu głodu i braku pieniędzy na życie. Odwrotu, od podjętej decyzji, nie będzie, za to spocznie na niej wielka odpowiedzialność i spojrzenia jej trzydziestu czterech rywalek, także starających się o uznanie rodziny królewskiej. Czy dziewczyna odnajdzie się w świecie bogactw, luksusu i przepięknych kreacji? Czy dotrze do Elity?
Pomysł autorki na tę książkę jest naprawdę dobry. Wiem, że wielu się spodobał, nawet bardzo, dlatego nie mam zamiaru jego krytykować. Natomiast nie przemówił on szczególnie do mojej osoby. Nie znalazłam ani jednej rzeczy, która by mną wstrząsnęła, albo zachwyciła tak bardzo, że mogłabym uznać tę książkę za godną uwagi. W większości czasu, gdy ją czytałam, po prostu się nudziłam. Wydarzenia w niej były dla mnie raczej przewidywalne i statyczne, nie wnosiły do mojej głowy czegoś świeżego, wstrząsającego i nieco bardziej zdynamizowanego. Może, gdyby autorka nie skupiała się na niekiedy bezsensownych opisach nowych sukienek, albo wyglądu wszystkich rywalek, całość byłaby lepsza.
Ale prawdziwa złość ogarnęła mnie pod koniec powieści. Nie chodzi mi o samo zakończenie, bo jak historię, której ciąg dalszy poznać można w kolejnych tomach, było w porządku. Jednak sama myśl, że miałabym jeszcze siedzieć przy powieściach z tej serii, czytać o tym, czego tak bardzo się domyślam, napawa mnie niewyobrażalną niecierpliwością. Ostatecznie nie sięgnę po kolejne książki z tej serii, bo i po co, skoro wiem, jak wszystko się skończy? Jej zakończenie jest dla mnie bardzo oczywiste i dodatkowo potwierdzone licznymi spojlerami, więc nie widzę sensu dalszego męczenia się z tymi książkami, bo po prostu wiem, że nie przypadną mi do gustu.
Fabuła przypominała mi niejeden reality show, których tak bardzo nie lubię. Trzydzieści pięć dziewcząt przybywa do pałacu, gdzie będą się uczyć i kształcić na przyszłą królową, a to, która z nich zostanie w zamku na dłużej, zależy tylko i wyłącznie od "widzi mi się" księcia. Od czasu do czasu obserwuje je czujne oko kamery, relacjonując ich poczynania reszcie społeczeństwa, która kibicuje swoim faworytkom. Brzmi jak wyżej wymienione programy? Oczywiście, że tak! Z jednej strony jest to całkiem ciekawym i intrygującym zagraniem, ale mnie nie za bardzo się to spodobało, ani do siebie nie przekonało.
Kolejny aspekt, który sprawił, że nie do końca polubiłam Rywalki, to bardzo dziewczęca strona tej powieści. Nie podobało mi się to, że co rusz musiałam czytać o pustych księżniczkach, które płaczą, ponieważ odrzucił je przystojny książę. Czasami sama płakałam, ale nad wartościami, które przyświecały niektórym z tych bohaterek, bo kompletnie nie rozumiałam zachwytu życiem królewskim, strojeniem się w drogie suknie i naszyjniki oraz nakładaniem na twarz dwóch szpachli makijażu. Pomyślicie teraz: "Przecież sama jesteś dziewczyną, co ci w tym przeszkadza?" - a to, że takich elementów było po prostu za dużo, jak na mój gust.
Akurat pod tym względem bardzo dobrze rozumiałam główną bohaterkę, Ami, którą polubiłam już od pierwszej strony. Widać było, że jest niesamowicie dojrzała i oddana swojej rodzinie, którą bez reszty kochała. Miłość była dla niej najistotniejszym uczuciem i nie dziwię się jej. To właśnie dzięki niej stawała w obronie niewinnych, uśmiechała się do odtrąconych, wspierała biedniejszych od siebie i miała na uwadze nie tylko swoje potrzeby. Była empatyczna, wrażliwa, ale także zdecydowana, harda i odważna. Nie bała się powiedzieć wprost co myśli, a jej szczerość mocno we mnie uderzyła, dzięki czemu jeszcze bardziej się z nią rozumiałam.
Zdecydowanie najmocniejszą strona tej powieści być trójkąt miłosny. America-Aspen, Amercia-Maxon. Jestem w stanie zaryzykować stwierdzenie, że był on równie dobry, jak w Szklanym tronie, a to już coś znaczy! Jak dla mnie, był on najciekawszym elementem powieści, i tylko dzięki niemu czytałam ją dalej, mimo innych niedogodności.
Mimo tych wielu negatywów, jakie w niej zauważyłam, uważam że jest to bardzo lekka powieść, którą szybciutko i łatwo się czyta. Można się przy niej zrelaksować, a to w wakacje jest dla mnie nie lada plusem.
Wiem, że ta powieść zebrała wiele pozytywnych recenzji, więc nie zniechęcajcie się moją opinią, bo może akurat Wam się spodoba? Nigdy nie wiecie, więc myślę, że w przypadku Rywalek trzeba po prostu spróbować. :)

Nienawidzę wszelkich reality shows, emitowanych w telewizji. Po prostu nienawidzę. Z kamerą u Kardashianów, Dance Moms, Top Model, Rolnik szuka żony i inne tego typu durne programy. Nie widzę większego sensu w relacjonowaniu życia, które nawet nie powinno mnie obchodzić. W końcu powinnam interesować się tym, jak sama postępuje z moim istnieniem, nie wpychać nosa w nieswoje...