Psychiatra i psychoterapeuta francuski napisał oryginalną książkę wprowadzającą do praktyki uważności (mindfulness). Dlaczego oryginalną? Bo poszczególne elementy uważności wprowadzane są i dyskutowane przy okazji analizy dzieł mistrzów malarstwa: Rembrandta, Moneta, Turnera i wielu innych. Książka nie jest podręcznikiem medytacji, ma bardziej ogólny i filozoficzny charakter, jest pięknie napisana i wydana. Inspirująca lektura.

To pięknie wydana książka w której psychoterapeuta francuski pisze o medytacji z perspektywy europejskiej, która różni się nieco od perspektywy amerykańskiej (Kabat-Zinn) czy azjatyckiej (Nhất Hạnh). I tak na przykład autor pisze, jak praktykować uważność na peronie czekając na pociąg...

Andre stosuje w książce oryginalną metodę: wprowadza nas do uważności analizując dzieła wybitnych malarzy: Rembrandta, Moneta, Hoppera i wielu innych (przy okazji można się nauczyć jak oglądać obrazy, jak je interpretować, jak zwracać uwagę na szczegóły i wymowę starych dzieł). Metoda się sprawdza, obrazy dzięki analizie autora zyskują nową jakość i głębię. Poza tym sporo tam ciekawych cytatów z literatury, głównie z dzieł francusko- i angielsko- języcznych. Niemniej brakuje mi cytatów polskich chociażby z Miłosza, który mi jakoś tutaj pasuje, ale skąd niby francuski autor ma znać Miłosza?

Poza tym jest to książka pięknie napisana, prawie poetycka, weźmy chociażby następujący cytat: „Skupienie ma także swoje miejsce przed działaniem: gdy zaczynamy jakąś pracę, postójmy przez kilka chwil, czując, jak oddychamy zanim usiądziemy przy biurku, połączmy się bez słów, bez szczególnych intencji, z najgłebszym sensem swojej pracy; zróbmy to, zanim wrócimy wieczorem do domu, pojvdziemy odwiedzić przyjaciela, przyjmiemy pacjenta, jeśli jesteśmy lekarzem. Były dawniej takie chwile: pobłogosławienie chleba przed przełamaniem go, wieczorna modlitwa. Gdzie w naszym nowoczesnym życiu podziały się pełne skupienia pauzy? Z pewnością nie ma ich w telewizji czy radiu, które włączamy, wracając do domu, ani w ekranach , które podporządkowują nas sobie w każdej chwili.”(s.103-104)

Gdybym miał komuś polecić książkę wprowadzającą do medytacji i mindfulness, to byłaby właśnie ta pozycja, obok 'Cudu uważności' Nhất Hạnha. Niemniej nie jest to regularny podręcznik praktyki uważności, lepsze książki Kabat Zinna, a dla prawdziwie zainteresowanych, kursy prowadzone przez certyfikowanych instruktorów.

Jest też w książce trochę pustego filozofowania, prawie bełkotu w stylu francuskim, ale konkretne treści mocno przeważają.

To piękna i inspirująca książka, z pewnością będę do niej wracać.

Psychiatra i psychoterapeuta francuski napisał oryginalną książkę wprowadzającą do praktyki uważności (mindfulness). Dlaczego oryginalną? Bo poszczególne elementy uważności wprowadzane są i dyskutowane przy okazji analizy dzieł mistrzów malarstwa: Rembrandta, Moneta, Turnera i wielu innych. Książka nie jest podręcznikiem medytacji, ma bardziej ogólny i filozoficzny...