Johna Grishama znam tylko z "Raportu Pelikana" i "Klienta". Czytałam je dość dawno, pamiętam, że lektura była bardzo wciągająca, więc z przyjemnością zaczęłam czytać "Więziennego prawnika". Fabuła może wydawać się przewidywalna, jednak jak już wszystko zostało odkryte byłam zaskoczona. Mało prawdopodobne wydaje się to wszystko w realu, jednak autor swoją opowieść snuje całkiem przyzwoicie. Bardzo udany pomysł z narracją pierwszoosobową, dostajemy więc historię opowiedzianą z perspektywy głównego bohatera. Zawiłości i kruczki prawne są dozowane z pewnymi ograniczeniami, co dla takiego laika w sprawach prawnych jak ja jest dobre, nie gubiłam się w gąszczu definicji prawniczych, autor przedstawia za to jak wygląda program ochrony świadków, jak to wszystko wygląda od strony prawnej. Nie zabrakło też zepsucia ludzi w wymiarze sprawiedliwości, czy kręgach władzy. Przystępny język sprawił, że czytało się przyjemnie. Znany motyw zemsty wpleciony doskonale - jednym zdaniem, dla mnie to była doskonała odskocznia od policjantów biegających za seryjnymi mordercami. Myślę, że w najbliższym czasie przeczytam kolejne, te bardziej znane powieści Johna.

Johna Grishama znam tylko z "Raportu Pelikana" i "Klienta". Czytałam je dość dawno, pamiętam, że lektura była bardzo wciągająca, więc z przyjemnością zaczęłam czytać "Więziennego prawnika". Fabuła może wydawać się przewidywalna, jednak jak już wszystko zostało odkryte byłam zaskoczona. Mało prawdopodobne wydaje się to wszystko w realu, jednak autor swoją opowieść snuje...