Lesio – postać nieprzeciętna, zdolna do wszystkiego, całkowicie nieprzewidywalna, a także poprawiająca humor w deszczowe wieczory. Jak tu nie lubić kogoś, kto jest zbyt utalentowany, żeby pracować, jest najlepszym dowodem słuszności powiedzenia „głupi ma szczęście” i przyprawia otoczenie o zawrót głowy?

Tytułowy bohater planuje morderstwo – zamierza zabić personalną, bo… sam się notorycznie spóźnia, a ona jedynie wytyka mu błąd za pomocą książki spóźnień. Jednak to tylko początek planów Lesia. Ma on ich o wiele więcej. Trudno powiedzieć, że nie jest pomysłowy, ale nie zawsze udaje mu się wcielić postanowienia w życie. Przez tą przypadłość nazywaną najczęściej życiowym pechem, porządek dookoła niego zaczyna się burzyć - żona traci cierpliwość, pieniądze się kończą, a pracownia, w której jest zatrudniony bankrutuje. Cóż jednak stoi na przeszkodzie, by to właśnie on zaczął wszystko naprawiać metodą prób i wielokrotnych błędów?

Powieść Chmielewskiej jest ewidentnie wielowątkowa; wątków jest tak dużo, że te kryminalne zaczynają niknąć pod nawałem pozostałych. Jak tu nazwać taką książkę kryminałem? Pewnie została tak przypisana ze względu na pozostałą twórczość autorki. Złe przypisanie gatunkowe jednak nie sprawia, że lektura jest mniej przyjemna. Wciąż sobą zachwyca, jednak raczej jako komedia kryminalna.

Język, jakim napisano książkę jest typowym przykładem stylu pani Joanny. Pełen dygresji, które wcale nie spowalniają akcji, bogaty w komizmy nadający fabule tempa. Jest na tyle prosty, by zrozumieli go wszyscy czytelnicy, acz nie nudzi bardziej wymagających odbiorców.

Fabuła niezwykle porywa czytelnika. W czasie lektury Nie potrafiłam się oderwać i łykałam ją dziesiątkami stron. Brakuje tu charakterystycznej dla autorki gromady plotkujących ciotek, wujków, kuzynek z resztą rodziny, gdzie każdy jest podejrzany, jednak kameralna przy tym grupa z pracowni architektonicznej potrafi w podobnym stopniu zagmatwać całą sprawę na tyle, by czytając można było zwariować jak Lesio.

Uważam, że warto sięgnąć po tę książkę z kilku powodów: wstyd nie znać twórczości pierwszej damy polskiego kryminału, jest to jedna z najpopularniejszych i najczęściej wznawianych książek Chmielewskiej, a także świetna książka sama w sobie.

www.rozdzial5.blogspot.com

Lesio – postać nieprzeciętna, zdolna do wszystkiego, całkowicie nieprzewidywalna, a także poprawiająca humor w deszczowe wieczory. Jak tu nie lubić kogoś, kto jest zbyt utalentowany, żeby pracować, jest najlepszym dowodem słuszności powiedzenia „głupi ma szczęście” i przyprawia otoczenie o zawrót głowy?

Tytułowy bohater planuje morderstwo – zamierza zabić personalną, bo…...