Po "Uwikłaniu" i "Bezcennym" to moje kolejne spotkanie z Zygmuntem Miłoszewskim i, zapewne, nie ostatnie. "Ziarno prawdy" kontynuuje historię prokuratora Szackiego w nowych, ciekawych dekoracjach. Piękny, a zarazem mroczny Sandomierz to niezły pomysł na tło dobrego, gęstego kryminału, na którego tle obserwujemy także wątki obyczajowe, odrobinę historii miasta z wpisanym w nią, słabo kamuflowanym antysemityzmem. Jak zwykle u Miłoszewskiego wiele ciekawych obserwacji obyczajowych, dobrze narysowane sylwetki większości bohaterów, niezłe dialogi. Jednak największe wrażenie wywiera fakt wykorzystania dawnego i dzisiejszego, podskórnego, ludowego antysemityzmu do zakamuflowania prawdziwego źródła zbrodni. Jak łatwo powracają stare kalki antyżydowskich mitów, wydawałoby się dawno zapomnianych, a jednak tlących się tuż pod powierzchnią społecznej tkanki. Po raz kolejny Miłoszewski udowadnia, że wielkim "kryminalistą" jest, nie tylko w naszej, lokalnej skali. Jednak jednego nie mogę mu wybaczyć, tzn. tego, że tak inteligentny i przenikliwy prokurator Szacki nie rozpoznał symbolu Rodła na metalowym znaczku, który ściskała w dłoni ofiara pierwszego zabójstwa...a wystarczyło tylko przeczytać opis tego znaku dokonany przez autora. Widać, że prokurator Szacki nie czytał tej powieści (sic!), albo szkoły nie te.... Tak czy inaczej warto bliżej przyjrzeć się Sandomierzowi, współczesnej polskiej stolicy zbrodni, w którym to przekonaniu "niezmordowanie" utwierdza nas przemiły ks. Mateusz, pracowicie wykrywający tam wszelkie zbrodnie i przestępstwa, na jakie tylko wpadł nasz kodeks karny...biedne miasto :-). P.s. obejrzałem kilka dni temu "Ziarno..." w kinie, w piątym dniu od premiery, było ok 15 osób, nie dziwię się, bo film dość cienki, kiepski miejscami, trochę szkoda bo materiału było aż nadto... Ale Miłoszewskiego czytać warto, bez dwóch zdań.

Po "Uwikłaniu" i "Bezcennym" to moje kolejne spotkanie z Zygmuntem Miłoszewskim i, zapewne, nie ostatnie. "Ziarno prawdy" kontynuuje historię prokuratora Szackiego w nowych, ciekawych dekoracjach. Piękny, a zarazem mroczny Sandomierz to niezły pomysł na tło dobrego, gęstego kryminału, na którego tle obserwujemy także wątki obyczajowe, odrobinę historii miasta z wpisanym w...