Na okładce zacytowano zdanie z "Los Angeles Time": Dzieło obłąkanego, wywrotowego geniusza.
Bez pzresady! Autor Mo Yan wykłada we wstępie i poprawia w posłowiu o co mu chodziło przy pisaniu tej książki. I ja się z nim najzupełniej zgadzam. Poza tym, także - jako już czytelnik - lubię grube powieści a nie cieniutkie nie wiadomo co.
Mo Yan zrobił sobie ćwiczenie z umiejętności opowiadania. Jeśli to egzamin - zdał rewelacyjnie. Czyta się książkę znakomicie. Podzielona na pół narracja pięknie się na koniec schodzi i ostatni rozdział stanowi zakończenie obu czasów oraz wszystkich wydarzeń.
Autor opowiada zaś kolejną historię życia wielkiego państwa ciągłych przemian z punktu widzenia małej, bardzo prowincjonalniej społeczności. Jak ja to lubię!
Książka może być nieznośna dla osób nie jadających ...mięsa. Nawet ja, zdeklarowany mięsożerca (choć nie w takim stopniu, jak główny bohater) czułam się w niektórych momentach ciut nieswojo. Opowieść Xiaotonga uzmysławia bowiem, jakie cierpienia przechodzą zwierzęta w ubojniach. Jak nie takie, jak w Wiosce Rzeźników, to inne,tak samo okrutne. I nie zmniejsza tego poczucia fakt, że ludzie w opowieści traktują się równie źle. W dodatku koniunkturalnie.
Xiaotong w zapale opowieści o swoim życiu odlatuje w światy z fantazji, marzeń, wizje jakieś. Myślę, że autor podejrzewany o szaleństwo trzyma nad powieścią od początku do końca twardą rękę. Powieść kończy stwierdzenie: "Kiedy pisałem tę powieść, Xiaotong był mną. Ale teraz już nie jest." To tak, jak aktor - kiedy schodzi ze sceny przestaje być bandytą, złodziejem, frantem i lekkoduchem.

Na okładce zacytowano zdanie z "Los Angeles Time": Dzieło obłąkanego, wywrotowego geniusza.
Bez pzresady! Autor Mo Yan wykłada we wstępie i poprawia w posłowiu o co mu chodziło przy pisaniu tej książki. I ja się z nim najzupełniej zgadzam. Poza tym, także - jako już czytelnik - lubię grube powieści a nie cieniutkie nie wiadomo co.
Mo Yan zrobił sobie ćwiczenie z...