Ciekawa. Przypominała mi opowiadania Edgara Poe. Morze jedynie w tle, bo zamordowanym był marynarz, poza tym dobrze zapleciona intryga. Polecam.

Ciekawa. Przypominała mi opowiadania Edgara Poe. Morze jedynie w tle, bo zamordowanym był marynarz, poza tym dobrze zapleciona intryga. Polecam.

Rzadko kiedy czytam co innego, niż fantastykę, i jestem bardzo zadowolona z tego odstępstwa. W książeczce tak małej, że bez problemu mieści się w kieszeni kurtki, są dwa opowiadania - niby krótkie, ale wyczerpujące zawarte w nich historie. Jedna to przygoda pewnego oficera, znaleziona w formie zapisków w pewnym starym pudle pełnym lichych książek, druga - opowieść zasłyszana w palarni hotelowej, od pewnego ponurego człowieka; a obie bardzo wciągające!

Rzadko kiedy czytam co innego, niż fantastykę, i jestem bardzo zadowolona z tego odstępstwa. W książeczce tak małej, że bez problemu mieści się w kieszeni kurtki, są dwa opowiadania - niby krótkie, ale wyczerpujące zawarte w nich historie. Jedna to przygoda pewnego oficera, znaleziona w formie zapisków w pewnym starym pudle pełnym lichych książek, druga - opowieść...

Gospoda pod Dwiema Wiedźmami. Brzmi jak tytuł jakiegoś przygodowego opowiadania, prawda? Do tego jest to Conrad, więc opowiadanie to najpewniej skupi się na jakiejś marynarskiej pijatyce (skoro "gospoda" w tytule) w jakimś odległym zakątku ziemi. Można odnieść takie wrażenie.

Wrażenie to jednak znika, wraz z kolejnymi czytanymi akapitami. Oto dwóch marynarzy rusza z pewną misją na nieznane, hiszpańskie bezdroża, między tajemniczych, być może nawet niepokojących krajowców. Gdy po rozdzieleniu się, jeden z bohaterów stwierdza, że popełnił błąd, rozpoczyna się wyprawa i poszukiwania swego towarzysza. I tutaj, niespodzianka, historia zaczyna uderzać w tony coraz ciemniejsze, w końcu czarnieje zupełnie, a zaskoczony czytelnik odkrywa, że trzyma w ręku opowieść grozy!

Mała chatka na odludziu, zamieszkujące ją dwie groteskowe staruchy i jedna młoda piękność (tym bardziej groteskowa, bo kontrastuje z otoczeniem),jakieś niedopowiedzenia, niepokojące spojrzenia, dziwny zapał, z jakim przyjmują nieznajomego po nocy... Wszystko co buduje nastrój wcale gęsty i trzymający w napięciu. To pułapka, czy spokojny azyl? Czy wyczytywane między słowami obawy są racjonalne, czy to tylko paranoje zmęczonego wędrowca?

Jak oceniam "Gospodę"? Dobrze. A owo zaskoczenie, nagły zwrot gatunkowy czyniący z opowiadania horror, każe mi dopisać do owego "dobrze" jeszcze słowo: "bardzo". Poza tym to Conrad i już to samo w sobie czyni lekturę przynajmniej przyjemną. Sięgnijcie Państwo, warto.


------------------------------------------------

PS:
Podczas lektury, towarzyszyły mi mocne skojarzenia z CZADEM Stefana Grabińskiego, jednego z wyśmienitszych polskich autorów grozy, żyjącego i piszącego na przełomie wieków XIX i XX. Także tam bohater znajduje samotną chatkę i szuka w niej ratunku, i ten ratunek z rąk postaci niezwykle tajemniczych (jedną z nich także jest młoda dziewczyna) otrzymuje. Ale czy jest to rzeczywiście ratunek? Czy też zguba? W obydwu opowiadaniach - conradowskim i grabińskim - pojawiają się bliźniacze motywy. Scenografia inna, nieco inne rozwinięcie akcji, ale odczucia podobne, polecam oba opowiadania.

Gospoda pod Dwiema Wiedźmami. Brzmi jak tytuł jakiegoś przygodowego opowiadania, prawda? Do tego jest to Conrad, więc opowiadanie to najpewniej skupi się na jakiejś marynarskiej pijatyce (skoro "gospoda" w tytule) w jakimś odległym zakątku ziemi. Można odnieść takie wrażenie.

Wrażenie to jednak znika, wraz z kolejnymi czytanymi akapitami. Oto dwóch marynarzy rusza z pewną...