Jako Noe cudownym sposobem ocalony został od wielkiego potopu wód, tak i ja, Srulik, w naszych już czasach, ocalony byłem od istnego potopu ...
Artykuły
Czytamy w weekend. 26 lipca 2024LubimyCzytać263Artykuły
Powstaje nowa „Lalka”! Co wiemy o ekranizacji powieści Prusa?Konrad Wrzesiński70Artykuły
Powiedz mi, gdzie jedziesz na wakacje, a powiem ci, co czytać: idealne książki na latoAnna Sierant17Artykuły
Zadaj pytanie Marii Strzeleckiej, laureatce Nagrody Literackiej WarszawyLubimyCzytać4
Mendele Mojcher-Sforim
![Mendele Mojcher-Sforim](https://s.lubimyczytac.pl/upload/authors/51164/806258-140x200.jpg)
Pochodził biednej rodziny z Kopyl koło Słucka. Kształcił się w okolicznych jesziwach, a po ukończeniu nauki wędrował przymierając głodem. W Kamieńcu Podolskim trafił pod opiekę poety Abrahama Bera Gotlobera, który pomógł mu i zachęcił do pisania. Mendele Mojcher Sforim mieszkał następnie w Berdyczowie, Żytomierzu, gdzie kształcił się na rabina oraz w Odessie, gdzie kierował miejscową Talmud-Torą.
Pierwsze utwory pisał w języku hebrajskim. Debiutował w piśmie „Ha-Maggid” w 1856 roku. Około roku 1864 roku zaczął pisać w jidysz. W latach 60. i 70. powstały utwory prozatorskie: Dos kleyne mensthele, Fishke der krumer, Di klyatshe, Masoes Benyamin ha-Shlishi oraz dramaty: Di takse, Der Prizyv. Napisał także poemat o historii narodu żydowskiego Yudel. W latach 1875-1885 wydawał kalendarze („Der nitslekher kalendar”),z popularnymi opracowaniami dotyczącymi historii i nauk przyrodniczych. Zajmował się opracowywaniem i tłumaczeniem swoich dzieł na hebrajski lub jidysz. Jego ostatnim dziełem była ukończona tuż przed śmiercią autobiografia Shloyme reb Chayms. Zmarł w Odessie w 1917 roku. Był jeden z twórców nowoczesnej literatury jidysz, przez wielu określany mianem „dziadka literatury jidysz”.
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Popularne cytaty autora
Rodzice wyprawiają swoim dziatkom wesele z wielką ufnością w Boga („bitoche”). „Bóg wszystkim daje z czego żyć, zapewne więc i ta młoda para...
Rodzice wyprawiają swoim dziatkom wesele z wielką ufnością w Boga („bitoche”). „Bóg wszystkim daje z czego żyć, zapewne więc i ta młoda para z głodu nie umrze” powiadają. Dobre to było w dawnych lepszych czasach, ale dziś ciężko żyć z pięciu palców, robiąc tylko gałki ze śniegu. Trzeba coś umieć, czegoś się nauczyć i myśleć o przyszłości, o tem co będzie później.
osób to lubi(...) przemawiałem do matki i wskazywałem jej wiele przykładów z życia młodych ludzi naszego miasteczka, z życia młodych ludzi, którzy pożen...
(...) przemawiałem do matki i wskazywałem jej wiele przykładów z życia młodych ludzi naszego miasteczka, z życia młodych ludzi, którzy pożenili się bardzo wcześnie i sądzili, że opływać będą jak pączki w maśle („a szmałc-grub“). Masło się jednak prędko wytopiło i nie zostało z niego nic. Część tych dzieci żonatych włóczy się żebrząc, od domu do domu, niektórzy zostali nauczycielami (mełamed),a niektórzy żyją z dnia na dzień z niczego.
osób to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
![Podróże Beniamina Trzeciego](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/98000/98654/352x500.jpg)
![Podróże Beniamina Trzeciego](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/98000/98654/352x500.jpg)