Książka jest świadectwem wytrwałości, pogodzenia się z własnym losem, niebanalnego optymizmu autora. Jean-Dominique Bauby był redaktorem naczelnym magazynu dla kobiet "Elle". Pewnego razu, podczas jazdy samochodem, doszło do wydarzenia, które diametralnie zmieniło życie mężczyzny - dostał wylewu do mózgu. Bauby został sparaliżowany od stóp do głowy, tzw. locked-in-syndrome. Ze światem mógł porozumieć się jedynie dzięki mruganiu lewą powieką. Został opracowany specjalny alfabet, który - można powiedzieć - zastąpił mu aparat mowy.
Autor opisuje swoje życie w szpitalu - po wylewie, ale także przed nim. Wydarzenia przedstawione na kartach książki nie są chronologiczne. Stanowią zlepek wspomnień, przemyśleń i wizji autora, pochodzących z różnych etapów jego życia. Oczywiście, faktem, na który należy zwrócić uwagę jest to, w jaki sposób powstała książka oraz jak wiele trudu i cierpliwości wymagało jej tworzenie.
"Motyl i skafander" - motyl uwięziony w skafandrze - jak mówi o sobie Bauby. Książka nie jest lamentem, strumieniem żalu ani ufizycznieniem bólu wynikłym z tragiczniej sytuacji Bauby'ego. Jest natomiast relacją, utrzymaną w konwencji optymizmu i spokoju. Co z kolei, wzbudza u czytelnika podziw dla osoby Jeana-Dominique'a Bauby'ego. To nie książka przy której można popłakać, nie dostarcza ona tanich wzruszeń, nie jest tkliwa, ani banalna. Książka po prostu porusza, myślę, że to odpowiednie słowo.

Pozycja naprawdę warta uwagi.

Książka jest świadectwem wytrwałości, pogodzenia się z własnym losem, niebanalnego optymizmu autora. Jean-Dominique Bauby był redaktorem naczelnym magazynu dla kobiet "Elle". Pewnego razu, podczas jazdy samochodem, doszło do wydarzenia, które diametralnie zmieniło życie mężczyzny - dostał wylewu do mózgu. Bauby został sparaliżowany od stóp do głowy, tzw. locked-in-syndrome....