powieść Grzegorza Gajka „Ciemna Strona Księżyca”. Wspominałem, że przed Grześkiem duże wyzwanie i od razu mogę powiedzieć, że poradził sobie bardzo dobrze. Znakomicie to może za dużo bym powiedział, choć i tak uważam powieść za konieczną do przeczytania we współczesnej SF. Przed nami książka bardzo mroczna, bardzo klaustrofobiczna i z dużym rozmachem. Wspominano już gdzieś, że podobieństwa do „Solaris” Lema są. A co ja na to? I bardzo dobrze, że są i są to tylko podobieństwa, a nie żadne naśladownictwo. Gdyby we współczesnej literaturze autorzy posiadali choć odrobinę wyobraźni Lema, nie byłoby tylu niepotrzebnych książek. Samotna i odległa planeta o dziwnych właściwościach, którą opisuje autor, wpisuje się w ten nurt SF, który niesamowicie pobudzał wyobraźnię i skłaniał ją do podróży niemalże poza granice wyobraźni;) Opowieść Gajka to w pewnym sensie esencja niektórych już znanych schematów SF i horroru. Pamiętacie „Ukryty Wymiar” w reżyserii Paula W.S. Andersona? Kilka lat przed nim powstał „Ciemna Strona Księżyca” D.J. Webstera. Bardzo podobne obrazy i nie jedyne takie, bo klaustrofobiczny horror w realiach kosmosu, czy też morskich głębin to dość popularny motyw wielu filmów (może mniej książek). U Grześka jest kwintesencja tego klimatu, spowodowana oryginalnym pomysłem, do tego opisanym bardzo szczegółowo. Są motywy religijne, które pojawiają się w miejscu, którego nauka nie potrafi ogarnąć. To jeszcze bardziej potęguje nastrój niepokoju. Zabierając się za lekturę, trochę obawiałem się głównych bohaterów, bo Greg zebrał ich tak, jakby to miał być jakiś dowcip w stylu: „lecą statkiem kosmicznym poeta, inkwizytor, żołnierz i naukowiec…” Dobór ten, tak poważniej już mówiąc, pachniał mi tanim symbolizmem. Na szczęście tylko na obawach się skończyło, a postacie okazały się dość pełnokrwiste, uwikłane w sprawy własnego świata (czy też wszechświata), w którym przyszło im żyć. Autor również nie pokusił się o jakieś wyjaśnienie szczegółowe tego, co miało miejsce podczas niesamowitej podróży. Pozostaliśmy na koniec z kolejnymi pytaniami, które tylko czynią powieść bardziej atrakcyjną. Historia podróży na kraniec znanego ludziom Wszechświata, na pewno stanie się dla mnie pozycją, po którą sięgnę ponownie za kilka lat. Nie sądzę, aby się zestarzała.

powieść Grzegorza Gajka „Ciemna Strona Księżyca”. Wspominałem, że przed Grześkiem duże wyzwanie i od razu mogę powiedzieć, że poradził sobie bardzo dobrze. Znakomicie to może za dużo bym powiedział, choć i tak uważam powieść za konieczną do przeczytania we współczesnej SF. Przed nami książka bardzo mroczna, bardzo klaustrofobiczna i z dużym rozmachem. Wspominano już gdzieś,...