Mam z tą książką ogromny problem. Uważam, że gdybym miał ją ocenić subiektywnie to nie byłaby to zbyt wysoka ocena. Po prostu to chyba nie jest mój ulubiony typ literatury, a już tym bardziej epoka. To ja już chyba wolę Francję sto lat wstecz kiedy to szaleli trzej muszkieterowie…

Dlatego też książkę muszę ocenić obiektywnie. Moje zdanie swoją drogą, ale trzeba autorowi parę rzeczy oddać. Przede wszystkim świetny z niego obserwator, zarówno jeśli chodzi o ludzi jak i interakcje jakie między nimi zachodzą. Jego postaci są wykreowane w sposób rewelacyjny, zwłaszcza postać markizy – pełnokrwistej, ambitnej i temperamentnej intrygantki. Intryga sama w sobie również ciekawa. Całość spójna i konsekwentna. I przebogaty język autora, będący świadectwem minionej epoki. Dziś się już tak nie pisze, a chwilami szkoda.

Książka ukazała się w atmosferze skandalu obyczajowego, uznawano ją za niemoralną, autora odsądzano od czci i wiary. Mnie ta książka nie ruszyła, przez wzgląd na czasy w jakich żyjemy, kiedy to dzień bez jakiegoś skandalu jest dniem straconym, ale chyba potrafię sobie wyobrazić jakie musiała wywołać zamieszanie w ówczesnym świecie ograniczonym przez sztywne konwenanse i przestarzałą etykietę.

Ale mimo tych wszystkich zalet to w dalszym ciągu nie jest moja literatura. Doceniam, ale jestem daleki od zachwytów. Aczkolwiek uważam, że wypada przeczytać.

Mam z tą książką ogromny problem. Uważam, że gdybym miał ją ocenić subiektywnie to nie byłaby to zbyt wysoka ocena. Po prostu to chyba nie jest mój ulubiony typ literatury, a już tym bardziej epoka. To ja już chyba wolę Francję sto lat wstecz kiedy to szaleli trzej muszkieterowie…

Dlatego też książkę muszę ocenić obiektywnie. Moje zdanie swoją drogą, ale trzeba autorowi...