Tym razem autorka zgromadziła relacje 20 najmłodszych kobiet, uczestniczek powstania. Średnia wieku to 20-22 lata, ale wśród opowiadających znajdują się nawet piętnastolatki. Z perspektywy tych dziewczątek, łączniczek, sanitariuszek, czasem pielęgniarek, harcerek ledwie wchodzących w okres pokwitania ukazuje się nam przejmujący obraz powstania. Większość lektury to relacje bohaterek podzielone tematycznie, ze skąpym- z czego należy się cieszyć- komentarzem pisarki. Wśród głosów usłyszymy m.in. dwie damy polskiej sceny, artystki, które darzę szczególną estymą- Alinę Janowską, w trakcie powstania 15-16-latkę oraz odrobinę młodszą Krystynę Zachwatowicz- Wajdę. Ten fragment ich bogatego życia do tej pory pozostawał dla mnie białą kartą, więc czytałam z wypiekami na twarzy.

Z relacji wyłania się codzienność powstania, jego krwawe żniwo, odwetowe akcje Niemców równających z ziemią resztki ocalałych budynków w Warszawie. Omówione też są największe niedogodności dla walczących- brak wody, pożywienia, konieczność uciekania kanałami, deprywacja snu, odniesione rany, konspiratorskie wpadki. Poraża ogrom nieszczęść i poświęcenia młodych ludzi, którzy od początku byli skazani na klęskę. Wartość dokumentów- zapisków jest tym większa gdyż zamieszczono bardzo wiele reprodukcji fotografii z powstania, rejestrujących każdy jego aspekt. Są i powstańcze śluby, i groby i szpitale, i akcje jak np. wchodzenie do kanałów, polowe szpitale i prowizoryczne kuchnie. Autorki wspomnień przytaczają piękne historie powstańczych miłości, opisują utratę swoich krewnych i ukochanych, opisują przebieg walk i atmosferę po kapitulacji. Część z nich jako kombatantki trafiło do obozów pracy, gdzie doczekały wyzwolenia.
Jedna z nich o ps. "Mrówka" z goryczą zauważa: "byłyśmy gotowe na śmierć, ale nie na to, że zostaniemy kalekami" (mając 16 lat, ranna od wybuchu musiała poddać się amputacji nogi). Nie da się przejść obojętnie obok tych historii, które napisało życie. Nie sposób po ludzku wynagrodzić tej młodzieży jej wojennego wysiłku. Poza tym doceniam hart tych harcerek, które bez kwestionowania rozkazów po prostu je wykonywały w imię wyższych racji.

Tym razem autorka zgromadziła relacje 20 najmłodszych kobiet, uczestniczek powstania. Średnia wieku to 20-22 lata, ale wśród opowiadających znajdują się nawet piętnastolatki. Z perspektywy tych dziewczątek, łączniczek, sanitariuszek, czasem pielęgniarek, harcerek ledwie wchodzących w okres pokwitania ukazuje się nam przejmujący obraz powstania. Większość lektury to relacje...