„Książki mają duszę. Duszę tych, którzy je piszą, tych, którzy je czytają i którzy o nich marzą.”

Dziś "Gra anioła" zaskarbiła sobie kolejną z nich - bo zapadłam się w treść tej książki bez pamięci. Po raz kolejny Zafón czaruje, sprawiając, że nie można się od jego dzieła oderwać.

W "Grze anioła" autor ponownie przenosi nas do magicznych zakątków przedwojennej Barcelony - owianego tajemnicą Cmentarza Zapomnianych Książek i, dobrze już znanej czytelnikom jego prozy, księgarni Sempere i Synowie.
Historia Davida Martina naznaczona jest cierpieniem i bólem. Opuszczony przez rodziców, odrzucony przez ukochaną, żyjący w cieniu swego o wiele lepiej sytuowanego i docenianego przyjaciela, miażdżony przez literackich krytyków... Od najmłodszych lat jego jedyną radością są książki, które z czasem stają się też jednym ze źródeł jego cierpienia. Szansy na odmianę swojego nędznego losu Martin upartuje we współpracy z tajemniczym paryskim wydawcą - Andreasem Corellim, który ma dla Davida nietypowe zlecenie. Szybko okazuje się jednak, że to, co pisarz uważał za wielką szansę, w rzeczywistości jest przekleństwem... Zagłębiając się w historię swojego domu oraz poszukując informacji o tajemniczym wydawcy pisarz dociera to tajemnicy sprzed lat, którą ktoś za wszelką cenę chce pozostawić w ukryciu...
Mroczny świat, jaki przedstawia w "Grze anioła" Zafón, rozjaśnia jednak mała, lecz silna iskierka nadziei. To Isabella, dziewczyna o ambicjach literackich, która za wszelką cenę chce się uczyć pisarskiego warsztatu od głównego bohatera. I z impetem wkracza w jego życie, wywracając je do góry nogami.

Choć "Grę anioła" i poprzednie dzieła Zafóna łączą pewne miejsca, postaci i historie, książka ta jest od nich zupełnie inna. Tu jawa miesza się ze snem, nie wiadomo co faktycznie się wydarzyło, a co było tylko złudzeniem. Całości dopełnia tajemnicza i demoniczna postać Corelliego, który pojawia się w życiu Davida równie niespodziewanie, jak z niego znika... "Gra anioła" to kolejny w pisarskiej karierze Zafóna kawał dobrej literatury, który, ze względu na dużą dozę fantazji i dziwnych splotów wydarzeń, każdy czytelnik będzie interpretował na swój sposób.

„Książki mają duszę. Duszę tych, którzy je piszą, tych, którzy je czytają i którzy o nich marzą.”

Dziś "Gra anioła" zaskarbiła sobie kolejną z nich - bo zapadłam się w treść tej książki bez pamięci. Po raz kolejny Zafón czaruje, sprawiając, że nie można się od jego dzieła oderwać.

W "Grze anioła" autor ponownie przenosi nas do magicznych zakątków przedwojennej Barcelony -...