Wiem, że książka ta nie jest arcydziełem sztuki, ale musiałam jej dać 10/10. Dosłownie wbiła mnie w fotel. I to nie dlatego, że Damiena spotkała taka niesprawiedliwość, nie z powodu działań policji, sądu, jego warunków w więzieniu. Ale dlatego, że przedstawił swoją historię w sposób iście kunsztowny, poetycki. To nie tylko autobiografia. To świetnie napisana książka przez prawdziwego pisarza. Co jakiś czas musiałam sobie uzmysławiać i przypominać, że narrator opowiada prawdziwą historię.
Powiem szczerze, że wypożyczając książkę, kierowałam się chęcią przeczytania relacji człowieka skazanego na śmierć. I tak jak już pisali przedmówczyni, po słowach Damiena, że jest to książka o nim i żeby czytelnik nastawił się na chęć poznania jego, a nie do końca tego, co go spotkało, mój stosunek się zmienił. I tak poznałam Damiena. I teraz rozmyślając na temat książki nie widzę wcale celi, brudnego więzienia, krat, sądów, przesłuchań. Widzę zimę, spadające płatki śniegu i chłopaka, a potem dorosłego mężczyznę, stojącego po środku drogi z zadumą i radością spoglądającego w niebo.
To nie jest mrożąca krew w żyłach historia o niesprawiedliwym osądzaniu, tragizmie kary śmierci. To piękny traktat na temat życia, pragnienia życia, wolności, rozwoju osobowości, miłości i wiary. Po lekturze mam wrażenie, że znam tego człowieka, jest mi kimś bliskim, kto przychodził do mojego domu ilekroć otwierałam książkę i opowiadał, opowiadał, opowiadał.
Szczerze wszystkim polecam!

Wiem, że książka ta nie jest arcydziełem sztuki, ale musiałam jej dać 10/10. Dosłownie wbiła mnie w fotel. I to nie dlatego, że Damiena spotkała taka niesprawiedliwość, nie z powodu działań policji, sądu, jego warunków w więzieniu. Ale dlatego, że przedstawił swoją historię w sposób iście kunsztowny, poetycki. To nie tylko autobiografia. To świetnie napisana książka przez...