Zaletą książki jest ciekawy pomysł na interpretację biblijnej opowieści o potopie i arce Noego. W gruncie rzeczy chyba bardziej prawdopodobnej (przynajmniej jeśli chodzi o sam "statek") niż oryginał.
Za plus uznaję też zmarginalizowany wątek miłosny. Niby jest, ale ani nie przeszkadza zanadto, ani nie razi przesadnie w oczy.
Jasno trzeba powiedzieć, że akcja książki jest ekstremalnie szybka, co przekłada się na tempo czytania. Z drugiej jednak strony, owa szybkość powoduje, że ciężko uwierzyć w tak natychmiastowe zaangażowanie w sprawę wielu służb i wojska oraz bezproblemowe załatwienie wszelkich formalności związanych chociażby z wyjazdem głównych bohaterów na drugi koniec świata. Ja wiem, że żyjemy w globalnej wiosce i dzięki internetowi prawie wszystko możemy zrobić szybciej niż tradycyjnymi sposobami, ale autor jednak nieco przesadził.
Mam też pewne zastrzeżenia do ilości trupów, które w książce ścielą się gęsto. Że czarny charakter bez skrupułów poświęca obce sobie jednostki, współpracowników, czy wyznawców stworzonej przez siebie sekty tak bardzo nie zaskakuje. Ale fakt, że pozytywni bohaterowie z równie niewielkim żalem podchodzą do strat w ludziach też nie stawia ich w najlepszym świetle....
No i wreszcie to, co najbardziej mi się nie spodobało, czyli apoteoza wykształcenia inżynierskiego. Przesłanie jakie wynika z fabuły, a więc: inżynier = MacGyver jest proste, ale z gruntu rzeczy fałszywe. Po pierwsze jest taka rozmaitość dziedzin inżynierskich, że nie sposób aby ktokolwiek był specjalistą w każdej z nich, a co za tym idzie to, że jestem doskonałym projektantem np. form odlewniczych nie znaczy, ze zbuduję most, czy zaprojektuję część samochodową. No i (dzięki Bogu!) nie każdy inżynier w wolnym czasie musi uprawiać sporty ekstremalne i mieć ciało Adonisa.
Domyślam się, że autor jest absolwentem jakiejś uczelni technicznej, stąd jego zachwyty nad tytułem inżyniera, ale końcowa konkluzja, iż plany szalonego i zadufanego w sobie miliardera spaliły na panewce nie dzięki temu, że był totalnie zbzikowany, lecz dlatego, że nie był inżynierem zupełnie mnie osłabiła.
Z przykrością też zauważam, że pomimo uwielbienia dla logicznego myślenia pisarz nie ustrzegł się przed pewnymi nieścisłościami w stworzonej przez siebie opowieści.
Książce wystawiam ocenę ogólną dobrą za niebanalny koncept i rozmach, jednak sądzę, że pan Morrison musi trochę popracować nad warsztatem i doszlifowaniem swoich pomysłów.

Zaletą książki jest ciekawy pomysł na interpretację biblijnej opowieści o potopie i arce Noego. W gruncie rzeczy chyba bardziej prawdopodobnej (przynajmniej jeśli chodzi o sam "statek") niż oryginał.
Za plus uznaję też zmarginalizowany wątek miłosny. Niby jest, ale ani nie przeszkadza zanadto, ani nie razi przesadnie w oczy.
Jasno trzeba powiedzieć, że akcja książki jest...