Zbeletryzowane biografie mają dla mnie szczególny urok. Nawet takie ramotki jak powieści Irvinga Stone'a o Jacku Londonie czy van Goghu. Tym chętniej zabrałam się za lekturę M. Moran. Czy było warto?
Książka odstraszyła mnie początkowo swoją objętością, ale szybko się czyta bo wciąga niesamowicie. Poznajemy losy rodziny Grosholtzów, w tym kobiety która przeszła do historii jako Madame Tussaud. jako jedna z niewielu kobiet swojej epoki miała wyuczony fach w ręku, a nawet zrobiła oszałamiającą karierę jako nauczycielka królewskich dzieci w Wersalu. Okres, który spędziła we Francji przed wybuchem rewolucji został skrupulatnie przedstawiony przez pisarkę mającą na koncie publikacje o Kleopatrze i Nefretete.
Akcja powieści zaczyna się w roku 1788, gdy panuje bieda, głód, a poczynania królowej i rzekoma rozrzutność rodziny królewskiej przysparza im coraz więcej wrogów. Tymczasem Marie jest świadoma różnych przedsięwzięć siostry króla, madame Elżbiety, która stara się wspierać biedotę. Rozruchy na tle społecznym wiszą w powietrzu. Trzeci stan domaga się zniesienia abolicji podatkowej dla szlachty i duchowieństwa, grozi wybuchem rewolucji i domaga się zmian w zarządzaniu finansami państwa. Wersal i piękne pałace mają tez swoje złe strony- jest zimno, wilgotno, służba załatwia się w pomieszczeniach, brak kanalizacji sprawia że okresowo Paryż zmienia się w jedną wielką kloakę. Wiele osób cierpi w więzieniu za długi.
Marie modeluje sylwetki członków rodziny królewskiej, przedstawia różne sceny z ich udziałem, w swoim sklepie ma też Grotę Morderców, odwiedza osławionego De Sade'a by jej pozował.
Wielkim wydarzeniem są zwołane w maju 1789 r. Stany Generalne, gdyż znoszą one niektóre przywileje. Autorka wprowadza szereg autentycznych postaci, jak Desmoulins, Robespierre, Marat, Danton i La Fayette (naczelny gwardii szwajcarskiej, przybocznej gwardii króla). Opisuje nędzę trzeciego stanu, jego niezadowolenie i eskalację żądań. Potem ucieczka rodziny królewskiej, która zostaje zakładnikiem Robespierre'a i jemu podobnych. Początkowo wściekłość tłuszczy kieruje się na żołnierzy, zaczynają się masakry po uwolnieniu więźniów z Bastylii, w starciach ginie trzech braci Marie i bratowa, udaje się odnaleźć tylko jedno ciało. Zaczynają się rządy terroru, masowe egzekucje przeciwników rewolucji, rojalistów, przedstawicieli szlachty i kleru. Atmosfera rewolucyjnego Paryża Z jego okrucieństwem jest bardzo realistycznie przedstawiona. Powieść ukazuje losy jednostki uwikłanej w historię, jej osobiste tragedie oraz potworność rewolucji, która zjada własne dzieci.

Marie zmuszono nawet do zrobienia pośmiertnej maski księżniczki de Lamballe, której odcięto piersi i zdekapitowano. Po marionetkowym procesie obywatel Ludwik Kapet zostaje skazany na śmierć. Wreszcie Maria decyduje się na ucieczkę do Anglii za ukochanym Henrim. Niestety łaska Robespierre na pstrym koniu jeździ i dzielna niewiasta trafiła do więzienia. Codziennie kilku więźniów przygotowano "na ostatnią drogę", ale często do wywózki pod gilotynę nie dochodziło. Opisy postępków francuskiego motłochu są pełne krwi. Marie poznaje pana Tussaud, którego poślubienie biograf uważa za największy błąd jej życia.

Zbeletryzowane biografie mają dla mnie szczególny urok. Nawet takie ramotki jak powieści Irvinga Stone'a o Jacku Londonie czy van Goghu. Tym chętniej zabrałam się za lekturę M. Moran. Czy było warto?
Książka odstraszyła mnie początkowo swoją objętością, ale szybko się czyta bo wciąga niesamowicie. Poznajemy losy rodziny Grosholtzów, w tym kobiety która przeszła do historii...