Po uprzednim przeczytaniu genialnych "Sztuczek umysłu" trochę się jednak zawiodłam

Po uprzednim przeczytaniu genialnych "Sztuczek umysłu" trochę się jednak zawiodłam

Reakcja czytelnika na tę książkę zmienia się etapami. 1. O czym ten facet marudzi? Miało być o magii. 2. OK, w końcu jest coś o magii. 3. Ale jakieś takie smętne, w dodatku facet zaczyna wciskać swoje dygresje. 4. Zaraz, te dygresje są całkiem ciekawe... 5. Facet ma dużo do powiedzenia o psychologii człowieka i jest to bardzo interesujące, tylko po co jeszcze wciska jakieś kawałki o magii? Zdecydowanie warto przeczytać "Wyznania magika", trzeba jedynie zaakceptować to, że daliśmy się lekko wpuścić w maliny wydawcy (albo i autorowi),który pozwolił nam myśleć, że jest to książka o sztuczkach magicznych.

Reakcja czytelnika na tę książkę zmienia się etapami. 1. O czym ten facet marudzi? Miało być o magii. 2. OK, w końcu jest coś o magii. 3. Ale jakieś takie smętne, w dodatku facet zaczyna wciskać swoje dygresje. 4. Zaraz, te dygresje są całkiem ciekawe... 5. Facet ma dużo do powiedzenia o psychologii człowieka i jest to bardzo interesujące, tylko po co jeszcze wciska jakieś...

Do książki autobiograficznej Derrena podszedłem z wielkim zapałem, niestety okazała się być strasznym gniotem. Szanuję postać Derrena Browna za jego umiejętności, to że nie mówi, że ma nadprzyrodzone zdolności tylko potrafi wykorzystać różne techniki aby zmylić widza, oraz za to, że nie kryje się ze swoimi preferencjami seksualnymi. Więc jako fan myślałem, że pewnie sztucznie zawyżę mu ocenę (co wydaje mi się, że i tak zrobiłem). W życiu przeczytałem tylko dwie autobiografie i to dość osobliwe metalowca Ozziego Osbourne'a i słynnego snajpera Chris'a Kyle'a. Pomimo tego, że zdaję sobie sprawę, że jest to autobiografię spodziewałem się czegoś na wyższym poziomie i o trochę innej tematyce. Pierwsze rozdziały książki są dosyć interesujące, potem niestety zaczynam czytać o coraz większych głupotach. Ogólnie całość zbudowana jest w taki sposób, że czytam o jednym konkretnym dniu pracy Derrena z jego początków jako magika, zanim stał się sławny, a w ramach każdego rozdziału powoli zaczyna zbaczać z tematu i opowiadać anegdoty z innej części swojego życia lub swoje przemyślenia, by potem wraca do kontynuowania głównej historii i znowu zbaczać z tematu. I te dodatkowe przemyślenia stanowią ogromny problem bo jak nazwać czytanie o wymianie stoperów do uszu czy obcinaniu paznokci. Czy w ogóle wypada pisać o takich rzeczach w książce. Takie opisy na całe strony mocno zniechęcają nie tylko do książki, ale również do postaci Derrena.

Do książki autobiograficznej Derrena podszedłem z wielkim zapałem, niestety okazała się być strasznym gniotem. Szanuję postać Derrena Browna za jego umiejętności, to że nie mówi, że ma nadprzyrodzone zdolności tylko potrafi wykorzystać różne techniki aby zmylić widza, oraz za to, że nie kryje się ze swoimi preferencjami seksualnymi. Więc jako fan myślałem, że pewnie...

Mam wrażenie, że Derren sobie robi jaja. :p

Mam wrażenie, że Derren sobie robi jaja. :p

Nie jest to typowa autobiografia. Nie dowiemy się z tej książki więcej o życiu prywatnym autora niż z jego strony na wikipedii. Nie wyniesiemy z niej też opisów jego najsłynniejszych tricków ani dykteryjek z jego pracy w telewizji, itp. Zamiast tego będziemy mogli spojrzeć oczami autora na otaczający nas świat. Kilka z refleksji wynikłych z tego eksperymentu jest na tyle ciekawych, że chce jeszcze do tej książki wrócić. Bardzo spodobało mi się też kilka pomysłów związanych z działaniem iluzji: określenie iluzji jako umiejętnego operowania percepcją uczestników; zasada trzech sztuczek magicznych jako składnik dobrego przedstawienia, a zarazem dramatu i odniesienie zasad dynamiki Newtona do dobrego, angażującego modelu przepływu sztuczek magicznych...

Nie jest to typowa autobiografia. Nie dowiemy się z tej książki więcej o życiu prywatnym autora niż z jego strony na wikipedii. Nie wyniesiemy z niej też opisów jego najsłynniejszych tricków ani dykteryjek z jego pracy w telewizji, itp. Zamiast tego będziemy mogli spojrzeć oczami autora na otaczający nas świat. Kilka z refleksji wynikłych z tego eksperymentu jest na tyle...

http://toquotehamlet.blogspot.com/2015/03/wyznania-magika-derren-brown.html

Derren Brown jest niesamowitą postacią w dzisiejszym showbiznesie. Kiedyś określił się, podobno niechcący, jako "psychologiczny iluzjonista". Określenie to jest w zasadzie poprawne, ale pomija wiele ważnych detali, na które składa się sceniczna persona Browna. Jego programy są znane na całym świecie, a on sam, co jest raczej rzadko spotykane, nie wzbrania się przed tłumaczeniem swoich sztuczek, a często także demaskuje osoby, które jego zdaniem okłamują i wykorzystują innych. Jest niezwykle charyzmatyczny, inteligentny i zabawny, co odzwierciedla jego książka. Derren wzbudza natychmiastową sympatię, a to co robi jest tak wciągające, że nawet moja szanowna rodzina (która spać chodzi tuż po dobranocce) nie wzbraniała się, a wręcz kazała mi puścić sobie kolejny odcinek jego programu, mimo że było już grubo po północy.

"Wyznania magika" to autobiografia Browna, jednak nie jest to ten rodzaj autobiografii, do której jesteśmy przyzwyczajeni. Chronologia i szczegółowe opisy każdego roku życia wylatują przez okno, my zaś pozostajemy w głowie Derrena, przepływając przez strumień świadomości i poznając po drodze kilka jego sztuczek i anegdotek. Brown opisuje, z właściwym sobie urokiem, jeden z wieczorów, który spędził w restauracji, zabawiając ludzi sztuczkami karcianymi. Tłumaczy je, a także pokazuje, jak łatwo czytać ludzi dzięki ich zachowaniom. I to właśnie jest jego największa "sztuczka" - posiada niezwykłą umiejętność odcyfrowywania zachowań ludzi, ich mowy ciała i na tym głównie opiera się jego magia. Psychologia i jeszcze raz psychologia, Panie i Panowie.

Dzięki zwierzeniom Browna mamy również możliwość poznać kilka ciekawych sytuacji z jego życia, na przykład jak wyglądało jego dorastanie oraz jakie dylematy stoją przed nami, kiedy wzywamy na nasze piętro windę. Brown ma naprawdę coś do powiedzenia na każdy temat i czyni to z zachwycającym wdziękiem, a jego przemyślenia są niezwykle interesujące i czyta się je z przyjemnością.

Jego styl pisania jest bardzo lekki i przyjemny, chociaż muszę przyznać, że przypisy czasem zajmowały na kartkach więcej miejsca niż właściwy tekst rozdziału, przez co czasem zapominałam, co było napisane na poprzedniej stronie. Jednak mam dla Browna tyle sympatii, a przypisy były zwykle tak zabawne, że z czystym sumieniem mu to daruję.

http://toquotehamlet.blogspot.com/2015/03/wyznania-magika-derren-brown.html

Derren Brown jest niesamowitą postacią w dzisiejszym showbiznesie. Kiedyś określił się, podobno niechcący, jako "psychologiczny iluzjonista". Określenie to jest w zasadzie poprawne, ale pomija wiele ważnych detali, na które składa się sceniczna persona Browna. Jego programy są znane na całym...

Jako chyba największa polska fanka Derrena nie mogłam nie przeczytać jego swoistej spowiedzi czy, jak kto woli, autobiografii. Derren sprytnie wymieszał historię tego, jak zaczynał swoją oszałamiającą karierę (pracując jako "kind of magician" w restauracji każdego czwartku) z wątkami pobocznymi, które z kolei opisują, jak to w ogóle się stało, że magikiem został. Książka napisana jest niezwykle lekko, zabawnie i bardzo wciąga. Jednocześnie pozwala nam zagłębić się w osobowości Derrena i lepiej go poznać. Fantastyczna lektura.

Jako chyba największa polska fanka Derrena nie mogłam nie przeczytać jego swoistej spowiedzi czy, jak kto woli, autobiografii. Derren sprytnie wymieszał historię tego, jak zaczynał swoją oszałamiającą karierę (pracując jako "kind of magician" w restauracji każdego czwartku) z wątkami pobocznymi, które z kolei opisują, jak to w ogóle się stało, że magikiem został. Książka...