„Sekrety uczuć” tytuł – z pozoru banalny, okładka… sugerująca kolejną babską powieść, zapychającą czas i jak to niektórzy znawcy twierdzą „odmóżdżającą”. Barbarę O`Neal miałam okazję poznać kilka miesięcy temu, dzięki jej powieści „Recepta na miłość”, uwiodła mnie swoim stylem, delikatnym, subtelnym. Tworzy historię pachnące dobrym jedzeniem z których emanuje ciepło jakie znam tylko z własnej i babcinej kuchni, ciepło otulające i kojące, dające poczucie bezpieczeństwa, świadomość ze oto dotarliśmy do domu. Taka była „Recepta na miłość”, pełna najlepszych nadziei zabrałam się do lektury „Sekretów uczuć”. Okazało się, że wybrałam idealną książkę na trudne dni po wyrwaniu mojej nieszczęsnej ósemki. Jeśli coś dawało zapomnieć mi o bólu, to była to ta książka… I wiem, że czekam na kolejną powieść autorki.

Główną bohaterką jest Tessa, wagabunda pracuje w turystyce i zjeździła pół świata, nigdzie nie może zagrzać miejsca. Jest w trudnym momencie życia, przeżyła wypadek w pracy, podczas oprowadzania grupy turystów, podczas tego wypadku, przez pychę Tess zginęła jedna młoda kobieta. W chwili wypadku Tess przypomniała sobie o tragedii jaką przeżyła, będąc dzieckiem a jej młody umysł, wyparł to z pamięci. Kobieta postanawia wrócić do miejsca gdzie to się wydarzyło, wbrew prośbom ojca jedzie do Los Ladrones, gdzie oboje mieszkali pewien czas w hipisowskiej komunie. Pretekstem jest zorganizowanie dla agencji gdzie pracuje, rekonesansu i sprawdzeniu czy da się tam organizować wycieczki. Tess nie spodziewa się jak bogatą w przeżycia będzie ta podróż, jak wiele zmieni w jej życiu. Na ile spraw spojrzy inaczej, ilu rzeczy o sobie się dowie. Tylko czy wiedza zawsze jest dobra? Czy nie lepiej, niekiedy, pozostawać w błogiej nieświadomości?

Treść książki doskonale oddaje okłada, pozornie – pogodna i lekka, gdy lepiej się wpatrzyć, nieco niepokojąca. Ukazuje kobietę wspinającą się po schodach, która zdaje się wpatrywać w coś, co wyłania się zza węgła, coś co – gdy ujrzy w pełnej krasie – ją może porazić. Opowieść o odkrywaniu siebie i pragnień które drzemią w nas, a które w swej pysze, spychamy na granice naszego jestestwa.

Tak z pozoru błaha i banalna książka dostarczy Wam wielu wzruszeń i pozytywnych przeżyć. Gdybym miała ją krótko opisać, napisałabym : ciepła i smakowita z posmakiem goryczy.

Autorka porusza wiele problemów w tej książce, ciężko coś więcej napisać, żeby nie zaspojlerować. „Sekrety uczuć” to historia Tessy, Vince`a, jego córek, Annie, Vity i Sama, uwikłanych w przeszłość, która uniemożliwia im normalne, szczęśliwe życie. Każde z nich dźwiga na barkach jakieś brzemię przeszłości, każde w ukryciu kryje rany jakie zadał im czas, uparcie twierdząc, że w pojedynkę da sobie radę. Nie zawsze da się wszystko zrobić samemu, czasami potrzebne jest otwarcie się na pomoc i wsparcie drugiego człowieka.
„Sekrety uczuć” to książka podobna i jednocześnie różna od „Recepty na miłość”, jest tak samo ciepła i smakowita. Tak samo kusi smakiem przygotowywanych na kartach potraw i wypieków(to, że znowu nieustannie nie jadłam spowodowane było tylko gojącym się dziąsłem), w tematyce w ścisłym tego słowa znaczeniu różni się, nie trzeba znać „Recepty na miłość”, żeby zachwycić się tą książką. Nie są ze sobą w żaden sposób związane(poza autorką i łączeniem prawd o życiu z prawdami kulinarnymi).
Moim skromnym zdaniem książka naprawdę warta jest uwagi. Na końcu książki miałam łzy wzruszenia w oczach i mrowienie dookoła serca. Bardzo dobra poruszająca książka. Polecam!

„Sekrety uczuć” tytuł – z pozoru banalny, okładka… sugerująca kolejną babską powieść, zapychającą czas i jak to niektórzy znawcy twierdzą „odmóżdżającą”. Barbarę O`Neal miałam okazję poznać kilka miesięcy temu, dzięki jej powieści „Recepta na miłość”, uwiodła mnie swoim stylem, delikatnym, subtelnym. Tworzy historię pachnące dobrym jedzeniem z których emanuje ciepło jakie...