Już po okładce można się domyślić, że książka będzie interesującą przygodą o aniołach. Czarne i białe skrzydła kontrastują ze sobą, tak samo jak dobro i zło. Wywnioskować możemy również, że sylwetka dziewczyny wpatrującej się w morze i księżyc będzie symbolizowała trudny wybór, zagubienie.
Dlatego, kiedy tylko spojrzałam na oprawę książki wiedziałam, że będzie ona ciekawa. Długo się nie wahałam nad jej wyborem.

Prawie zawsze w powieściach drażniły mnie polskie imiona. Pewnie wielu z was zastanawia się dlaczego. Imię jak imię. W czym ma mi niby przeszkadzać?
Sęk w tym, że kiedy bohaterowie nazywali się tak samo jak moje koleżanki, koledzy to zawsze mi się z nimi kojarzyli. Wyobrażałam sobie wtedy postać znajomego biorącego udział w książce.
Na szczęście przełamałam się! Mimo lekkiego niezdecydowania zaczęłam czytać. Tylko, że najpierw dokładnie wyobraziłam sobie bohaterów. I pomogło. Po kilku rozdziałach czytało mi się świetnie.

"Błękit i Mrok" jest idealnym przykładam podgatunku paranormal romace - co druga strona to namiętność, pocałunki, czułe słówka. O dziwo nawet bardzo mi to nie przeszkadzało. W sumie księgarnie owymi pozycjami są wręcz przepełnione, a mimo to większość po nie sięga i tak jak ja przyzwyczaiło się do nich, a nawet polubiło.

Książka pani Agaty nie jest czymś wyjątkowym, oryginalnym, ale nie odstaje też od innych. Czyta się bardzo przyjemnie i szybko. Akcja zaczyna się już od pierwszego rozdziału i bardzo, bardzo pędzi. Nieustanie coś się dzieje, czegoś się dowiadujemy. Według mnie to świetnie, bo nie sposób się nudzić, a przecież o to chodzi żeby podczas czytania przeżywać niesamowitą przygodę wraz z bohaterami. Zdarzyło się, że w jednej scenie pociekła mi nawet łza wzruszenia.
Mam tylko jedno zastrzeżenie co do danej powieści. Otóż schemat, z którym pewnie nie raz już się spotkaliście. Dziewczyna ratowana z obsesji, wrogowie i przyjaciele, ciekawa pochodzenie, ukryte moce... Na szczęście to przeszkadzało mi tylko na początku. Autorka świetnie wykreowała anioły. Zauroczyła mnie historia dotycząca ich "śmierci". Była na prawdę ciekawa. Z taką teorią jeszcze nigdy się nie spotkałam w ani książce, ani w filmie.

W wielu powieściach tego gatunku zdarza się, że bohaterowie bywają dość denerwujący. Kłócą się, wracają do siebie, ciągle powtarzają "Kocham Cię", a nastolatki często rozklejają się nad swoim życiem, wszystkiego się boją i są ciamajdami oraz szarymi myszkami, których wielu czytelników ma już dość.
Kolejny plus, że w tej książce się z tym nie spotkałam. Anna lubiła imprezy, walczyła o swoje i była silna mimo przeciwności losy. Dzięki temu przypadła mi do gustu. Tak samo jak i jej chłopak. Nie łatwo nie polubić przystojnych chłopaków, którzy na dodatek mają coś i z diabła i z anioła.
Nie zabrakło również czarnego charakteru. Mimo, że tych, którym zawsze ta rola przypadła lubiłam, to tutaj była odwrotnie. "Prawa ręka diabła" strasznie mnie drażnił. Choć bez niego nie było by całej pewności, a gdyby znowu był osobą miłą i przyjazną to po co mieli by z nim walczyć?

Podsumowując książki nie należy do najgorszych. Polecam ją szczególnie tym, którzy uwielbiają paranoral romance i ciągłą akcję. Na pewno nie zanudzą się przy książce.

Już po okładce można się domyślić, że książka będzie interesującą przygodą o aniołach. Czarne i białe skrzydła kontrastują ze sobą, tak samo jak dobro i zło. Wywnioskować możemy również, że sylwetka dziewczyny wpatrującej się w morze i księżyc będzie symbolizowała trudny wybór, zagubienie.
Dlatego, kiedy tylko spojrzałam na oprawę książki wiedziałam, że będzie ona ciekawa....