„Sekrety kobiet złotnika” to powieść historyczno – obyczajowa, która ukazuje Francję w XIII wieku.
Do jej przeczytania zachęciła mnie dyskusja w radiu, gdzie książka została wychwalona pod niebiosa. Lubię powieści osadzone w epoce średniowiecza, ale ta to jakiś żart chyba…
Tu wszystko jest czyste, poukładane, pachnące. Ludzie co dzień zażywają kąpieli, a nawet w szpitalach jest czysto i tak równiutko. Co za bzdura ! w średniowieczu każdy wie jak było… ! nawet ten kto za wiele nie czyta o tej epoce, to i tak orientuje się w temacie !
Ponad to, jak to ktoś już przede mną napisał, ta powieść to zwykłe romansidło wyjęte z harlekina, opierające się tylko na pożądaniu i kopulacji. A gdy już kartą przetargową w dążeniu do pozamałżeńskiego seksu było małe dziecko i grożenie mu śmiercią w razie gdyby owa mężatka nie oddała mu się, a w konsekwencji i tak dziecko ginie przyduszone płaszczem na łóżeczku podczas seksualnych uniesień, to powiedziałam dość !!!
Odłożyłam, nie dokończyłam, szkoda czasu.
Omijać z daleka.

„Sekrety kobiet złotnika” to powieść historyczno – obyczajowa, która ukazuje Francję w XIII wieku.
Do jej przeczytania zachęciła mnie dyskusja w radiu, gdzie książka została wychwalona pod niebiosa. Lubię powieści osadzone w epoce średniowiecza, ale ta to jakiś żart chyba…
Tu wszystko jest czyste, poukładane, pachnące. Ludzie co dzień zażywają kąpieli, a nawet w szpitalach...