Reportaż o hibakusha, czyli tych, którzy przeżyli wybuch bomby atomowej w Hiroszimie. Autor wybrał pięć osób i prześledził ich losy od momentu zrzucenia bomby do lat siedemdziesiątych. Spotykał się z nimi, rozmawiał, przedstawił ich działania oraz sposób myślenia. To, co mnie zaskoczyło, jako człowieka wychowanego w państwie opiekuńczym, mimo wszystkich obiekcji współobywateli, to absolutny brak wsparcia dla tych ludzi ze strony rządu. Bezpłatna opieka medyczna była dostępna dopiero w drugiej połowie lat pięćdziesiątych, po tym jak załoga japońskiego kutra rybackiego uległa napromieniowaniu. Zastanawiam się, co skłoniło reportera, aby wybrać tych właśnie, a nie innych bohaterów do swojej książki. Zakonnica, mnich i pastor. Poza tym lekarz i matka samotnie wychowująca troje dzieci. Nie wydaje mi się iż to dobra średnia statystyczna. Za to należy podziwiać hart ducha tych ludzi, ich zaangażowanie w pracę na rzecz innych poszkodowanych. Reportaż, z którym warto się zapoznać. Polecam 

Reportaż o hibakusha, czyli tych, którzy przeżyli wybuch bomby atomowej w Hiroszimie. Autor wybrał pięć osób i prześledził ich losy od momentu zrzucenia bomby do lat siedemdziesiątych. Spotykał się z nimi, rozmawiał, przedstawił ich działania oraz sposób myślenia. To, co mnie zaskoczyło, jako człowieka wychowanego w państwie opiekuńczym, mimo wszystkich obiekcji...

Skupiając się na historii sześciu mieszkańców Hiroszimy, John Hersey w niesamowicie obrazowy sposób przedstawia to, co większość zna pod postacią suchych faktów. Od chwili, gdy rankiem 6 sierpnia 1945 roku oślepiający błysk rozdziera niebo, autor chronologicznie i konsekwentnie prowadzi czytelnika przez ciąg wydarzeń, nie szczędząc makabrycznych opisów. Zdecydowanie koszmar jest słowem, które podczas lektury nasuwa się najczęściej, jednak to, co mnie ujęło najbardziej to olbrzymia dawka humanizmu, humanitaryzmu i poświęcenia - nie pełnego patosu, ckliwego, a tego zwykłego, najbardziej ludzkiego - który na każdym kroku jest konfrontowany z ogromem tragedii i fizycznymi granicami ludzkiego organizmu. Bohaterowie, w pełnym znaczeniu tego słowa, chcą pomagać, ale zwyczajnie nie dają rady. Sceny w przemienionych w prowizoryczne schronienie ogrodach czy opis niesienia pomocy w zrujnowanym, przepełnionym szpitalu, podczas gdy przed drzwiami kłębią się kolejne tłumy potrzebujących dają do myślenia i zapadają w pamięć. Z perspektywy czasu uderza też nieświadomość i zdezorientowanie ofiar nierozumiejących, czego wobec nich użyto, czemu ich miasto w oka mgnieniu zmieniło się w morze gruzu i płomieni, a ich poparzonymi ciałami targają wymioty i gorączka.
Mimo to "Hiroszima" nie jest epatującym przemocą, nastawionym na tanią sensację wyciskaczem łez, a naprawdę porządnym kawałem dziennikarskiego rzemiosła. Hersey równie rzetelnie co przeżycia szóstki głównych bohaterów, opisuje szerszy kontekst wydarzeń, odnosząc się m.in. do pogłębiającej się powojennej nędzy, odszkodowań, braków materiałowych czy cenzury w japońskich publikacjach naukowych. Nie brak też rozterek moralnych oraz postaw ludzi wobec użycia tak śmiercionośnej broni - często dla zachodniego odbiorcy niezrozumiałych, gdyż mocno odnoszących się do cesarskiego nacjonalizmu czy szerzej, japońskiej mentalności - jednakże bez oceniania ze strony autora.
Podsumowując, jest to książka trudna, ale potrzebna, będąca jednym z pierwszych reportaży z tego piekła na ziemi, poligonu eksperymentalnego i zarazem masowego grobu; niedająca o sobie zapomnieć i bardzo dobrze, gdyż o tym należy pamiętać - zarówno z szacunku do ofiar, jak i po to, by nigdy się nie powtórzyło.

Skupiając się na historii sześciu mieszkańców Hiroszimy, John Hersey w niesamowicie obrazowy sposób przedstawia to, co większość zna pod postacią suchych faktów. Od chwili, gdy rankiem 6 sierpnia 1945 roku oślepiający błysk rozdziera niebo, autor chronologicznie i konsekwentnie prowadzi czytelnika przez ciąg wydarzeń, nie szczędząc makabrycznych opisów. Zdecydowanie koszmar...

Jeden z najbardziej obrazowych i wstrząsających reportaży jakie w życiu czytałem. Broń atomowa (jak wszystko co związane jest z wojną i ogólnie pojętą przemocą),to czyste zło. Słysząc wojna mamy jakieś niemrawe wyobrażenie tej sytuacji – ktoś strzela, ktoś ginie, ktoś traci dobytek życia. Ale mało kto myśli o szczegółach – o krwi, o bólu, o kalekach, o chorobie popromiennej. Myślę, że każdy powinien przeczytać tą książkę, a zwłaszcza Ci, którzy na najwyższych szczeblach rządowych, decydują o tym kto i dlaczego ma umierać w imię państwowych racji.

Jeden z najbardziej obrazowych i wstrząsających reportaży jakie w życiu czytałem. Broń atomowa (jak wszystko co związane jest z wojną i ogólnie pojętą przemocą),to czyste zło. Słysząc wojna mamy jakieś niemrawe wyobrażenie tej sytuacji – ktoś strzela, ktoś ginie, ktoś traci dobytek życia. Ale mało kto myśli o szczegółach – o krwi, o bólu, o kalekach, o chorobie...

Dziś informacje o wybuchu bomby w Hiroszimie i jej ofiarach nie robią już takiego wrażenia. A jednak byłem ciekaw tego reportażu napisanego przez Johna Herseya tuż po zakończeniu wojny.

To co zwraca w Hroszimie uwagę to esencja. Jest tam wszystko co najważniejsze, a mimo to nie ma rozwleczonych niepotrzebnie wątków, które łącznie złożą się na kilkaset stron przeżyć, wyobrażeń i konstrukcji (tak jak miało to miejsce w przypadku niedawno czytanych "Dwóch sióstr"). Sam początek jest skondensowaną esencją reportażu. Krótko o sześciorgu bohaterów, “złapanych” w kadrze o godzinie ósmej piętnaście, szóstego sierpnia 1945 roku. Dziś ten zabieg spotykany jest często, ale nadal robi wrażenie jeśli jest dobrze skomponowany. Z dbałością o każde słowo. Bez zbędnego przegadania.
[...]
całość:
https://www.speculatio.pl/hiroszima/

Dziś informacje o wybuchu bomby w Hiroszimie i jej ofiarach nie robią już takiego wrażenia. A jednak byłem ciekaw tego reportażu napisanego przez Johna Herseya tuż po zakończeniu wojny.

To co zwraca w Hroszimie uwagę to esencja. Jest tam wszystko co najważniejsze, a mimo to nie ma rozwleczonych niepotrzebnie wątków, które łącznie złożą się na kilkaset stron przeżyć,...

Książka na swój sposób szokująca i wciągająca jeśli kogoś interesuje literatura faktu lub współczesna historia Japonii. Przypadła mi do gustu właśnie z tego drugiego powodu i według mnie naprawdę warto ją przeczytać.
Proszę tego nie odebrać źle ale osobiście miałam mieszane uczucia gdy czytałam o zbrodnii dokonanej na sojusznikach kraju, który dokonał innej zbrodni w Polsce. Książka pokazuje, że tak naprawdę oprawcy również mogą być ofiarami (biorąc za przykład zbrodnie Japońskich żołnierzy na mieszkańcach Wietnamu i Kambodży). Ludzkość nigdy się nie nauczy jak okropne niesie za sobą skutki wojna, a Ci, którzy będą wiedzieli będą zależni od tych, dla którym jest to obojętne i z chęcią rozpętają kolejną.
Najbardziej szokującą częścią książki nie były te fragmenty o tym jak ludzie radzili sobie odrazu po wybuchu, a te, które opisywały ich dalsze losy oraz postawę rządów wobec zaistniałej tragedii.

Pomimo, że książka jest naprawdę warta uwagi, ujmuje jej trochę uroku tłumaczenie. Jestem osobą, która przykłada bardzo szczególną uwagę do tego jak tłumacz poradził sobie ze swoim zdaniem i tutaj według mnie wykonał je na pół gwizdka. Pomijając błędy rzeczowe, które mogły oczywiście zaistnieć w tekście źródłowym, irytowały mnie kalki i używanie jednostek miar używanych w Stanach.

Książka na swój sposób szokująca i wciągająca jeśli kogoś interesuje literatura faktu lub współczesna historia Japonii. Przypadła mi do gustu właśnie z tego drugiego powodu i według mnie naprawdę warto ją przeczytać.
Proszę tego nie odebrać źle ale osobiście miałam mieszane uczucia gdy czytałam o zbrodnii dokonanej na sojusznikach kraju, który dokonał innej zbrodni w...

mam słabość do tej tematyki. Książka porusza ciężkie tematy, posiada bardzo dokładne opisy i relacje bohaterów.

mam słabość do tej tematyki. Książka porusza ciężkie tematy, posiada bardzo dokładne opisy i relacje bohaterów.

Brutalna historia kilku osób, które przeżyły atak na Hiroszimę. Świadectwo poruszające i przerażające.

Brutalna historia kilku osób, które przeżyły atak na Hiroszimę. Świadectwo poruszające i przerażające.

Wstrząsająca historia ludzi, którzy przeżyli wybuch bomby atomowej. Obraz Hiroszimy, konsekwencji z jakimi musieli się mierzyć ludzie doświadczeni wybuchem porusza najgłębsze obszary człowieczeństwa, jest wprost niewyobrażalne to, co człowiek jest wstanie zrobić drugiemu człowiekowi. Książka pokazuje realia życia, zagubienie, niewiedzę i dramaty ludzkie przed, w trakcie i po tragicznym wydarzeniu, jakie miało miejsce w Japonii w 1945r.

Wstrząsająca historia ludzi, którzy przeżyli wybuch bomby atomowej. Obraz Hiroszimy, konsekwencji z jakimi musieli się mierzyć ludzie doświadczeni wybuchem porusza najgłębsze obszary człowieczeństwa, jest wprost niewyobrażalne to, co człowiek jest wstanie zrobić drugiemu człowiekowi. Książka pokazuje realia życia, zagubienie, niewiedzę i dramaty ludzkie przed, w trakcie i...

Zawsze gdy sięgałem po tą książkę ogarniał mnie smutek. Nastrój ten nie był spowodowany stylem pisania książki, ale samą jej tematyką.
Bez wątpienia zrzucenie bomb atomowych na Japonię to jedna z największych tragedii jakiej sprawcą był człowiek.
Książka traktuje o losach 6 bohaterów i ich rodzin, którzy przeżyli wybuch bomby atomowej w Hiroszimie. Książka napisana lekko i czyta się ją dobrze. Autor nie stara się specjalnie wywoływać w czytelniku uczuć, zachowując formę po części sprawozdania po części biografii.
Poszczególne opowieści nie stanowią odrębnych całości lecz są podzielone na części zgodnie z chronologią wydarzeń.
To co zadziwia w książce to typowo Japońskie spojrzenie na świat. Większość ofiar traktowała to zdarzenie z obojętnością, czy pokorą jako coś co po prostu się wydarzyło, a ofiary umierały w męczarniach w ciszy i zbiorowej samotności.Ci którzy przeżyli mieli wyrzuty sumienia, że tylu ludzi spotkał los okropniejszy niż ich własny.
Warto przeczytać, chociażby aby uczcić pamięć tych którzy przeżyli piekło na ziemi, a przede wszystkim tych którzy stracili w nim życie.

Zawsze gdy sięgałem po tą książkę ogarniał mnie smutek. Nastrój ten nie był spowodowany stylem pisania książki, ale samą jej tematyką.
Bez wątpienia zrzucenie bomb atomowych na Japonię to jedna z największych tragedii jakiej sprawcą był człowiek.
Książka traktuje o losach 6 bohaterów i ich rodzin, którzy przeżyli wybuch bomby atomowej w Hiroszimie. Książka napisana lekko...

Chociaż książka jest ciekawa, nie zrobiła na mnie wielkiego wrażenia, a przecież to temat, który powinien zwalać z nóg.

Chociaż książka jest ciekawa, nie zrobiła na mnie wielkiego wrażenia, a przecież to temat, który powinien zwalać z nóg.