Pierw muszę przyznać, że autorka miała niesamowicie oryginalny pomysł na fabułę. Idealny świat i życie, idealne osobowości "kosmitów".
Stephenie wprowadziła świetne postacie, jednak najbardziej do gustu przypadł mi Jamie, według mnie był najsympatyczniejszą osobą z książki.
Jedną z moich najbardziej ulubionych postaci, był też Ian, który pierw z wroga zamienił się w najbliższego sercu przyjaciela.
Niestety, mało było wątków, w których wypowiadała się Melanie. Według mnie, autorka powinna wprowadzić więcej dialogów z nią.
Zaciekawił mnie wygląd dusz - mnie kojarzył się z włochatymi, białymi pająkami.
Opowieść niestety z początku często mnie nudziła, czytanie przedłużało mi się. Dopiero mniej więcej po połowie akcja zaczęła nabierać obrotów,
a ostatnie sto stron przeczytałam w oka mgnieniu.
Wyobraziłam sobie, że ludzkości dane by było nabyć takich lekarstw oraz takiej dobroci, jakie były opisane w książce. Według mnie, świat byłby
wtedy inny.
Książka pokazuje również jak bardzo silna więź może połączyć kogoś nie z ciałem, nie z wyglądem, ale z duszą, która tkwi w środku nas.

Pierw muszę przyznać, że autorka miała niesamowicie oryginalny pomysł na fabułę. Idealny świat i życie, idealne osobowości "kosmitów".
Stephenie wprowadziła świetne postacie, jednak najbardziej do gustu przypadł mi Jamie, według mnie był najsympatyczniejszą osobą z książki.
Jedną z moich najbardziej ulubionych postaci, był też Ian, który pierw z wroga zamienił się w...