Świetny komiks-reportaż o wojnie w Jugosławii. Bardzo wiele informacji i relacji świadków. Historia Gorazde pokazuje, że strefa bezpieczeństwa tylko z nazwy jest bezpieczna... Do dziś jadąc na Bałkany widać ślady wojny. Po przeczytaniu tego komiksu ślady po kulach na murach czy opuszczone spalone domy bez dachów zdecydowanie więcej mi mówią. Lektura obowiązkowa!

Świetny komiks-reportaż o wojnie w Jugosławii. Bardzo wiele informacji i relacji świadków. Historia Gorazde pokazuje, że strefa bezpieczeństwa tylko z nazwy jest bezpieczna... Do dziś jadąc na Bałkany widać ślady wojny. Po przeczytaniu tego komiksu ślady po kulach na murach czy opuszczone spalone domy bez dachów zdecydowanie więcej mi mówią. Lektura obowiązkowa!

Ta historia boli bardziej, bo wydarzyła się naprawdę. Sacco ucieka przed patosem, ale nie ucieka przed przed brutalnymi scenami. Najbrutalniejsze są jednak nie obrazki cierpiących dzieci, odciętych kończyn czy zniszczeń, ale prawdy, które przy okazji wychodzą na jaw. Nie możesz liczyć na nikogo. Przyjaciele i sąsiedzi, z którymi wczoraj się wychowywałeś, jutro w przypływie szału mogą poderżnąć gardła całej twojej rodzinie. Organizacje międzynarodowe to pic na wodę i zrobią coś dla ciebie tylko wtedy, gdy nie koliduje to z ich interesami. Wstrząsająca lektura, powinien być Nobel literacki, skończyło się na nagrodzie Eisnera.

Ta historia boli bardziej, bo wydarzyła się naprawdę. Sacco ucieka przed patosem, ale nie ucieka przed przed brutalnymi scenami. Najbrutalniejsze są jednak nie obrazki cierpiących dzieci, odciętych kończyn czy zniszczeń, ale prawdy, które przy okazji wychodzą na jaw. Nie możesz liczyć na nikogo. Przyjaciele i sąsiedzi, z którymi wczoraj się wychowywałeś, jutro w przypływie...

Lektura absolutnie obowiązkowa, doskonale przekazane okropieństwa wojny, samosądów, zacietrzewienia w nienawiści, ale także stany psychiczne mieszkańców enklaw niby-bezpieczeństwa, marzenia nastolatek o jeansach, szminkach.
Trzy lata temu widziałam cmentarz w Bośni, młodzi chłopcy na zdjęciach i daty śmierci 1993-95, pozostawili kilka ostrzelanych budynków, widziałam ok. 30-40 latków o kulach - nie mieli nóg. Tam to wciąż żywy temat.
Na uwagę zasługuje bardzo smutny wątek niby-pomocy ze strony ONZ i NATO.

Lektura absolutnie obowiązkowa, doskonale przekazane okropieństwa wojny, samosądów, zacietrzewienia w nienawiści, ale także stany psychiczne mieszkańców enklaw niby-bezpieczeństwa, marzenia nastolatek o jeansach, szminkach.
Trzy lata temu widziałam cmentarz w Bośni, młodzi chłopcy na zdjęciach i daty śmierci 1993-95, pozostawili kilka ostrzelanych budynków, widziałam ok....

"Strefa bezpieczeństwa Gorażde" opowiada o wojnie w Bośni, o zmaganiach z codziennością w wojennych realiach, o beznadziei wegetacji, o straconych latach, o zezwierzęceniu w obliczu konfliktu.
Czyta się to z ciężkim sercem. Książka pokazuje znaną prawdę, że wojna niszczy ludzi. Najbardziej uderzył mnie fakt, że ludzie ci cały czas mieli nadzieję, że świat zachodni zainterweniuje, że nie pozwoli na ludobójstwo. Mylili się.

"Strefa bezpieczeństwa Gorażde" opowiada o wojnie w Bośni, o zmaganiach z codziennością w wojennych realiach, o beznadziei wegetacji, o straconych latach, o zezwierzęceniu w obliczu konfliktu.
Czyta się to z ciężkim sercem. Książka pokazuje znaną prawdę, że wojna niszczy ludzi. Najbardziej uderzył mnie fakt, że ludzie ci cały czas mieli nadzieję, że świat zachodni...

Zawsze miałem problem z wojną w byłej Jugosławii. Nie znałem jej. Wiedziałem, że Serbowie nie byli zadowoleni z rozpadu państwa i dali temu wyraz w postaci sadystycznej rzeźni. I to mniej więcej wszystko.

Czułem się z tym jednak na tyle źle, że zacząłem poszukiwać źródła, które - punkt po punkcie, ale też w sposób wyrazisty i taki, który pozostałby w głowie - wyjaśniłoby mi, o co tam szło. Najlepiej jeszcze na tle historycznym. No i znalazłem - właśnie Strefę bezpieczeństwa Gorażde.

Kanwą fabuły jest opowieść amerykańskiego dziennikarza, który przybywa do Bośni, by relacjonować konflikt. Zostaje tam jednak na dłużej. Początkowo jest zielony jak Czytelnik. Potem jednak - w miarę rozmów z bohaterami, zbliżania się do nich - odkrywa, karta po karcie, całą talię wydarzeń tej straszliwej wojny.

Co jeszcze? Mnie do gustu przypadł ton narracji Autora. Nie jest ani patetyczny, ani prześmiewczy. Jeżeli Sacco już się z czegoś śmieje, to z siebie. Ale z wdziękiem i w tle.

Zawsze miałem problem z wojną w byłej Jugosławii. Nie znałem jej. Wiedziałem, że Serbowie nie byli zadowoleni z rozpadu państwa i dali temu wyraz w postaci sadystycznej rzeźni. I to mniej więcej wszystko.

Czułem się z tym jednak na tyle źle, że zacząłem poszukiwać źródła, które - punkt po punkcie, ale też w sposób wyrazisty i taki, który pozostałby w głowie - wyjaśniłoby...

Dziennikarz przybywa do Bośni, gdzie trwa wojna domowa. Bardzo mocna pozycja, bez żadnego patosu, ukazująca prawdziwe wydarzenia bez złagodzenia. Ponure, niepokojące kadry, naturalistyczne obrazki, a sama narracja bardzo dobra.

Dziennikarz przybywa do Bośni, gdzie trwa wojna domowa. Bardzo mocna pozycja, bez żadnego patosu, ukazująca prawdziwe wydarzenia bez złagodzenia. Ponure, niepokojące kadry, naturalistyczne obrazki, a sama narracja bardzo dobra.