Palestyna

Czytałem zarzuty, że Sacco w "Palestynie" jest stronniczy, że przedstawia problem tylko z jednej perspektywy. Cóż, po lekturze trochę mnie one dziwią, bo przecież autor na kartach komiksu sam się z nich tłumaczy. Bohater mówi: "Ok, to jedna strona opowieści, ale po pierwsze drugą słyszymy od dziecka, a wersję Palestyńczyków mało kto zna. Po drugie - ten komiks pokazuje konflikt od strony Palestyńczyków, bo właśnie po to tu jestem, jeśli miałaby pokazywać go z punktu widzenia Izraela, musiałbym zrobić kolejny". Tyle w temacie tłumaczenia i perspektywy ukazanych zdarzeń, reszta to już same ochy.

Bardzo lubię sposób opisywania rzeczywistości przez Sacco. Autor często wychodzi z historii pojedynczych osób i ich dramatów, by dojść do bardziej ogólnych wniosków. Bywa przy okazji ironiczny i dowcipny, choć to raczej czarny humor, który jest dla czytelnika zbawienny, bo tematy mogą przytłoczyć. "Palestyna" bywa też bardzo meta, jest to w jakimś sensie opowieść o tworzeniu komiksu czy reportażu. No i rysunki, nieco karykaturalne, momentami bardzo szczegółowe, a chwilami wręcz zapierające dech w piersiach (dwustronicowe grafiki, w które można się gapić naprawdę długo). Całość jest bardzo rzetelna. Bez skrótów, bez przemilczeń, bez chodzenia na łatwiznę. Nie znam chyba lepszego autora komiksowych reportaży

Czytałem zarzuty, że Sacco w "Palestynie" jest stronniczy, że przedstawia problem tylko z jednej perspektywy. Cóż, po lekturze trochę mnie one dziwią, bo przecież autor na kartach komiksu sam się z nich tłumaczy. Bohater mówi: "Ok, to jedna strona opowieści, ale po pierwsze drugą słyszymy od dziecka, a wersję Palestyńczyków mało kto zna. Po drugie - ten komiks pokazuje...

Z czym kojarzy się Palestyna przeciętnemu Polakowi? Pewnie z wojną, terrorystami i zniewolonymi kobietami, a przecież rzeczywistość jest o wiele bardziej skomplikowana. Nakazem osób kompletnie nieznających specyfiki regionu, ktoś kiedyś wytyczył granice nowego państwa. Mieszkańcy niektórych terytoriów musieli opuścić swoje domostwa w ciągu doby, żeby nie zostać zrównani wraz z budynkami i całym dobytkiem. Drzewa oliwne, stanowiące źródło utrzymania wielu rodzin, są ścinane, bo "czają się w nich terroryści". Dzieci umierają matkom na rękach, bo żołnierze nie wyrażają zgody na przewiezienie rannych do szpitala.
Fragmenty tego komiksowego reportażu powinny być lekturą obowiązkową pod koniec szkoły podstawowej, aby uczyć wrażliwości i pokazać, że nie wszystko jest czarno-białe i takie, jak pokazują zachodnie media.

Z czym kojarzy się Palestyna przeciętnemu Polakowi? Pewnie z wojną, terrorystami i zniewolonymi kobietami, a przecież rzeczywistość jest o wiele bardziej skomplikowana. Nakazem osób kompletnie nieznających specyfiki regionu, ktoś kiedyś wytyczył granice nowego państwa. Mieszkańcy niektórych terytoriów musieli opuścić swoje domostwa w ciągu doby, żeby nie zostać zrównani...

Kurczę, nie spodziewałam się, że można napisać taki komiks. To bardziej reportaż, spisane relacje świadków, opowieści Palestyńczyków. Historie o tym, jak zmieniło się ich życie, gdy Izrael wkroczył na ich ziemie. Opowieści o tym, jak się żyje w strefie Gazy. O tym, co czeka dzieci przyłapane przez wojsko izraelskie na rzucaniu kamieniami. A przede wszystkim o beznadziejnym położeniu tych ludzi. O zapiekłej nienawiści między dwoma narodami. O dążeniu do konfliktu i wykorzystywaniu wszelkich możliwości, aby przyciągnąć uwagę społeczności międzynarodowych. Świetna lektura. Nawet irytujące moje oko rysunki nie były w stanie popsuć mi przyjemności z czytania. Polecam. Ośmielę się rzec, że powinna być to lektura obowiązkowa.

Kurczę, nie spodziewałam się, że można napisać taki komiks. To bardziej reportaż, spisane relacje świadków, opowieści Palestyńczyków. Historie o tym, jak zmieniło się ich życie, gdy Izrael wkroczył na ich ziemie. Opowieści o tym, jak się żyje w strefie Gazy. O tym, co czeka dzieci przyłapane przez wojsko izraelskie na rzucaniu kamieniami. A przede wszystkim o beznadziejnym...

Rewelacyjny komiks. Rewelacyjny reportaż.

Od strony graficznej Palestyna Joe'go Sacco słusznie budzi zachwyt. Jest bowiem narysowana w sposób ultra-szczegółowy, bardzo dynamiczny i pomysłowy. Autor odtwarza obrazy prosto z fotograficznej pamięci; swoim wspomnieniom nadaje konkretne twarze, odnośny ubiór i niezwykle ludzki wymiar. Kadrowanie jest płynne, prowadzi historię własnym tempem - gdy trzeba przyśpiesza, innym razem zwalnia, by zatrzymać nas w głębokiej konwersacji przy czarnej kawie lub przesłodzonej herbacie. Perspektywa zmienia się co i rusz, czasem ukazując rzut jakby z wysoko zawieszonego drona, innym razem spod butów maszerujących w błocie bohaterów.

Scenariusz... cóż, został napisany przez samo życie. Historie są żywe, plastyczne, dramatyczne i niekiedy wzbudzają autentyczny ból i poczucie bezradności u czytelnika. Czynnikiem rozładowującym napięcie w chwili, gdy sięga ono zenitu, jest wewnętrzny dialog bohatera z samym sobą - jego przemyślenia, zniecierpliwienie, chęć zmiany, przytłoczenie, stres czy strach. Odgrywa on rolę krzywego zwierciadła opowiadanych przez Palestyńczyków historii.

Najważniejszy jest jednak reportaż. Sacco z mrówczą dbałością oraz twórczą siłą zabiega o rzetelne przedstawienie nędznych historii żydowskiego bestialstwa popełnianego na biednym palestyńskim narodzie. Pod tym względem siła rażenia Palestyny jest nieporównywalnie większa niż, dajmy na to, znaczna część reportaży wydawanych przez wydawnictwo Czarne. Ten komiks jest po prostu niesamowity. Chyba dawno nie czytałem tak dobrego komiksu. I zdecydowanie nie jest to lektura na jeden wieczór, zwłaszcza dla osób posiadających empatię i ludzkie odruchy.

Rewelacyjny komiks. Rewelacyjny reportaż.

Od strony graficznej Palestyna Joe'go Sacco słusznie budzi zachwyt. Jest bowiem narysowana w sposób ultra-szczegółowy, bardzo dynamiczny i pomysłowy. Autor odtwarza obrazy prosto z fotograficznej pamięci; swoim wspomnieniom nadaje konkretne twarze, odnośny ubiór i niezwykle ludzki wymiar. Kadrowanie jest płynne, prowadzi historię...

Jest to komiks wymagający. Wymagający pod względem treści, oczekuje od czytelnika skupienia a jednocześnie serwuje humorystyczne wstawki autora, które tak bardzo pasują do tej rzeczywistości. Pasują, bo niekiedy brakuje już poważnego komentarza na tak wielkie zło. Do tej pory za Opus Magnum trudnych tematów poruszanych w komiksach uznawałam Mausa. Nic się w tej materii nie zmieniło, ale Palestyna jest Opus Magunm Secundum :D Świetna, wyraźna kreska towarzyszy abstrakcyjnemu, jak dla mnie, scenariuszowi. Abstrakcyjnemu - bo nie miałam pojęcia o tym, czym tak naprawdę była Intifada. Joe Sacco z dozą czarnego humoru, z nutą ironii przedstawia reportaż o ludzkiej walce i poddaniu, o sile i niemocy. Ukazuje konflikt, o którym ktoś gdzieś słyszał, ktoś powiedział "wow" widząc migawki w telewizji, a ktoś z kolei gorzko zapłakał nad losem Palestyny.

Jest to komiks wymagający. Wymagający pod względem treści, oczekuje od czytelnika skupienia a jednocześnie serwuje humorystyczne wstawki autora, które tak bardzo pasują do tej rzeczywistości. Pasują, bo niekiedy brakuje już poważnego komentarza na tak wielkie zło. Do tej pory za Opus Magnum trudnych tematów poruszanych w komiksach uznawałam Mausa. Nic się w tej materii nie...

Wspaniały reportaż. Niesamowita historia Palestyny z perspektywy nie tylko mieszkańców, ale także samego autora czy spotkanych turystów (ostatnia perspektywa raczej jako smaczek). Przejmujące relacje, ich bogactwo - to główne plusy pracy Sacco. Duża doza ironii czy cięte komentarze, to charakterystyczny głos odautorski, który momentami mnie irytował, ale z drugiej strony zwracał uwagę na ważne kwestie. Tematycznie bardzo ciężki, pokusiłabym się o stwierdzenie, że brutalny. Sacco stara się maksymalnie odcinać od usłyszanych historii, rzuca się wręcz na nie jak zwierzęta na padlinę. Chce więcej i więcej, drąży ludzkie dusze i ich przeszłość. Zdobywa niesamowite świadectwa, od których włos się jeży na głowie. To, co pokazuje Sacco to też lektura zmuszająca do refleksji - nad światem, jego kondycją i polityką. Każe nam, czytelnikom, zastanowić się, jaką kroplą w morzu ludzkości jesteśmy i jakie mamy szczęście żyjąc bez wojny za oknem. Poruszający.
Uważam też, że takie prace jak "Palestyna" udowadniają, że współczesny komiks powinien zajmować ważne miejsce pośród ważnych dzieł literatury światowej i nie odbiega niczym od kanoniczych form epiki.

Wspaniały reportaż. Niesamowita historia Palestyny z perspektywy nie tylko mieszkańców, ale także samego autora czy spotkanych turystów (ostatnia perspektywa raczej jako smaczek). Przejmujące relacje, ich bogactwo - to główne plusy pracy Sacco. Duża doza ironii czy cięte komentarze, to charakterystyczny głos odautorski, który momentami mnie irytował, ale z drugiej strony...

Mocna rzecz. Pokazuje to czego nie pokazują media.

Mocna rzecz. Pokazuje to czego nie pokazują media.

Niesamowity detal w warstwie graficznej idzie w parze z chwytającymi za serce historiami - ciężkimi na tyle, że trzeba "Palestynę" czytać na raty, za jednym podejściem uczynić tego nie sposób. Wydawnictwo to jest bowiem wysokiej klasy, pełnokrwistym reportażem, którego nie powstydziłby się żaden typowo książkowy autor. W pełni uzasadniona dyszka i pozycja obowiązkowa na domowej półce.

Niesamowity detal w warstwie graficznej idzie w parze z chwytającymi za serce historiami - ciężkimi na tyle, że trzeba "Palestynę" czytać na raty, za jednym podejściem uczynić tego nie sposób. Wydawnictwo to jest bowiem wysokiej klasy, pełnokrwistym reportażem, którego nie powstydziłby się żaden typowo książkowy autor. W pełni uzasadniona dyszka i pozycja obowiązkowa na...