Szczerze mówiąc przytłoczyła mnie ta historia. Jako osoba totalnie nie w temacie zupełnie nie byłam w stanie przyswoić tych wszystkich informacji i całej historii, która jest bardzo szczegółowa i drobiazgowa - takie odniosłam przynajmniej wrażenie.

Postaram się jeszcze kiedyś wrócić i ogarnąć temat.

Szczerze mówiąc przytłoczyła mnie ta historia. Jako osoba totalnie nie w temacie zupełnie nie byłam w stanie przyswoić tych wszystkich informacji i całej historii, która jest bardzo szczegółowa i drobiazgowa - takie odniosłam przynajmniej wrażenie.

Postaram się jeszcze kiedyś wrócić i ogarnąć temat.

Ważny i wartościowy temat, ze świetną kreską. Niestety brakuje samego autora, znakomitego 'obserwatora z zewnątrz', który całkowicie oddał głos innym. Ucierpiał na tym scenariusz, bo jest tutaj wszystkiego za dużo... - zwłaszcza zalew bezpośrednich relacji, pozbawia miejsca na refleksję, a wręcz empatię.
Zdecydowanie lepiej zapoznać się ze znakomitą książką Joanny Gierak-Onoszko. A analogiczną historię - dotyczącą Grenlandii - można zobaczyć w duńskim serialu "Rząd: królestwo, władza i chwała", który również b polecam.

Ważny i wartościowy temat, ze świetną kreską. Niestety brakuje samego autora, znakomitego 'obserwatora z zewnątrz', który całkowicie oddał głos innym. Ucierpiał na tym scenariusz, bo jest tutaj wszystkiego za dużo... - zwłaszcza zalew bezpośrednich relacji, pozbawia miejsca na refleksję, a wręcz empatię.
Zdecydowanie lepiej zapoznać się ze znakomitą książką Joanny...

Paying the Land to pełen empatii obraz wyzwań i zmagań rdzennej ludności Ameryki Północnej. Zawiera grom informacji w bardzo przystępnej formie. Joe Sacco uwzględnia złożoność tematu i przedstawia różne perspektywy odnosząc się do przemian politycznych, kwestii własności ziemi i różnic kulturowych. Obowiązkowa pozycja w kontekście historii kolonializmu.

Paying the Land to pełen empatii obraz wyzwań i zmagań rdzennej ludności Ameryki Północnej. Zawiera grom informacji w bardzo przystępnej formie. Joe Sacco uwzględnia złożoność tematu i przedstawia różne perspektywy odnosząc się do przemian politycznych, kwestii własności ziemi i różnic kulturowych. Obowiązkowa pozycja w kontekście historii kolonializmu.

6,5 bardzo ważny temat i warty przeczytania komiks ale sposób wydania sprawia że ciężko się go czyta bardzo drobny tekst. Bardzo dużo wątków, bohaterów, zależności politycznych, nazw własnych, kwestii językowych dla mnie nie będącej w temacie często przy lekturze to wszystko mnie przytłaczało i nużyło.

6,5 bardzo ważny temat i warty przeczytania komiks ale sposób wydania sprawia że ciężko się go czyta bardzo drobny tekst. Bardzo dużo wątków, bohaterów, zależności politycznych, nazw własnych, kwestii językowych dla mnie nie będącej w temacie często przy lekturze to wszystko mnie przytłaczało i nużyło.

Bardzo wartościowy merytorycznie i pięknie narysowany komiks. Można się dużo dowiedzieć o rdzennych mieszkańcach Kanady.

Bardzo wartościowy merytorycznie i pięknie narysowany komiks. Można się dużo dowiedzieć o rdzennych mieszkańcach Kanady.

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3139-hold-dla-ziemi

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3139-hold-dla-ziemi

Bardzo dobra pozycja, bardzo przystępna forma przekazu, powinni ten komiks zaklasyfikować jako obowiązkową lekturę do szkół. Przede wszystkim przedstawia prawdę.

Bardzo dobra pozycja, bardzo przystępna forma przekazu, powinni ten komiks zaklasyfikować jako obowiązkową lekturę do szkół. Przede wszystkim przedstawia prawdę.

Komiks Sacco jest swoistym wywiadem rzeką z poszczególnymi osobami związanymi z Dene. Przedstawia ich opinie, jedynie od czasu do czasu dopowiadając oraz uzupełniając wywód o potrzebne informacje. Widać, że autor dobrze się czuje w tej trudnej, bądź co bądź, materii, jaką jest reportaż. Pozwala, by opinie były w pełni wyrażone, bardzo często je kontrując lub uzupełniając o wypowiedzi innych ludzi. Bardzo dobrze się to czyta i zabieg ten pozwala jeszcze bardziej zagłębić się w problematykę.
Cała recenzja: https://premieryksiazkowe.pl/hold-dla-ziemi-czyli-reportaz-o-tozsamosci-ludu-dene/

Komiks Sacco jest swoistym wywiadem rzeką z poszczególnymi osobami związanymi z Dene. Przedstawia ich opinie, jedynie od czasu do czasu dopowiadając oraz uzupełniając wywód o potrzebne informacje. Widać, że autor dobrze się czuje w tej trudnej, bądź co bądź, materii, jaką jest reportaż. Pozwala, by opinie były w pełni wyrażone, bardzo często je kontrując lub uzupełniając o...

O tym, że Sacco jest jednym z najlepszych (jeśli nie najlepszym) komiksowych reportażystów, nie trzeba przypominać nikomu kto interesuje sie tą formą sztuki. Komunikatywność, szczegółowość, brak jednoznacznych sądów, chęć pokazania problemów z różnych perspektyw - to wszystko tu jest i jak zwykle treści towarzyszą fantastyczne, pełne detali, mozolnie zakreskowywane grafiki, często uciekające od regularnego kadrowania. Co mi nie zagrało? Duchota. W tym komiksie brakuje powietrza. Przytłacza wielością wątków, postaci, nagromadzeniem tekstów pełnych nazw, nazwisk i skomplikowanych zależności. W odróżnieniu do innych komiksów autora, brakuje tu jego samego - jego dygresji, opisu kontaktów z rozmówcami i kontekstu tworzenia reportażu. To był ważny motyw wcześniejszych dokonań Sacco i dzięki nim torturowanie czytelnika ciężkimi tematami nie powodowało obrażeń w postaci nadmiaru. Pokonała mnie trochę ta lektura, mam wrażenie, że zamiast próby ogarnięcia wszystkiego, co związane z trudnym losem rdzennej ludności Kanady, można było skupić się tylko na wybranym aspekcie, jak zrobiła to Joanna Gierak-Onoszko w "27 śmierci Toby'ego Obeda", pisząc o przymusowej edukacji dzieci. Podejrzewam, że wbrew pozorom efekt oddziaływania na czytelnika byłby silniejszy.

PS. Nie pytajcie mnie czy można było to jakoś ograć, ale w polskiej edycji jest tak mała czcionka, że czytanie tego było momentami torturą

O tym, że Sacco jest jednym z najlepszych (jeśli nie najlepszym) komiksowych reportażystów, nie trzeba przypominać nikomu kto interesuje sie tą formą sztuki. Komunikatywność, szczegółowość, brak jednoznacznych sądów, chęć pokazania problemów z różnych perspektyw - to wszystko tu jest i jak zwykle treści towarzyszą fantastyczne, pełne detali, mozolnie zakreskowywane grafiki,...

Joe Sacco uznawany jest za mistrza komiksowego reportażu. Jego najnowsze dzieło – „Hołd dla ziemi”, wydany po raz pierwszy przez Henry Holt and Company w 2020 roku, a obecnie wprowadzony na rynek polski przez Timof i cisi wspólnicy, tylko tę opinię potwierdza. Tym razem maltańsko-amerykański twórca nie przenosi nas do terenów przesiąkniętych konfliktem zbrojnym (jak było w przypadku „Palestyny” czy „Strefy Gazy. Przypisy”),ale do Kanady.
Kraj Klonowego Liścia słynie z niskiej gęstości zaludnienia. Zgodnie z danymi z 2020 roku wynosiła ona raptem 3,5 osoby na kilometr kwadratowy. Wynika to głównie z rozmiarów państwa (drugie największe na świecie po Rosji) oraz warunków przyrodniczych. Cechą szczególną jest tu występowanie tundry i lasu borealnego – formacji roślinnych, które nie sprzyjają wygodnemu życiu. Właśnie tam wybrał się Joe Sacco.
Główną areną działania jest Dolina Mackenzie na granicy terytorium Jukon z Terytoriami Północno-Zachodnimi Kanady. To tam osiedliła się rdzenna grupa Pierwszych Narodów, znana jako Dene. Słyszeliście może o niej wcześniej? Ja nie, a niejakim usprawiedliwieniem może być fakt, że polski internet nie zawiera wartościowych wpisów w tym temacie. Z reprezentantami Dene mogliście spotkać się między innymi podczas seansu „Ostatniego Mohikanina” (Eric Schweig w roli Uncasa) czy „Tańczącego z Wilkami” (Jimmy Herman jako Kamienna Łydka).
Akcja komiksu rozciąga się w czasie od momentu kolonizacji, aż po dziś. Autor na swojej drodze spotyka wielu świadków gotowych opowiedzieć o momencie bezpardonowego wkroczenia cywilizacji w ekosystem Dene. Chociaż miało to miejsce dziesiątki lat temu, nadal dobrze pamiętają, jak za bezcen oddali prawa do wydobycia lokalnych bogactw naturalnych – ropy, gazu czy diamentów. W słowach traperów, duchownych i aktywistów mieszają się wdzięczność za postęp i walkę z ubóstwem, z bezwzględnymi technologiami przyczyniającymi się do degradacji środowiska (szczelinowanie). Autor jest dociekliwy, dzięki czemu wyłapuje wiele faktów dotyczących łamania zawartych traktatów, zdrad, kradzieży i oszustw stosowanych w celu odebrania Dene kontroli nad ziemiami, które okupowali przez tysiące lat.
„Hołd dla ziemi” nie jest reportażem z jednowymiarową tezą. Sacco nie uchyla się przed wskazaniem winnych, ale wyjaśnia również, że wielu rdzennych mieszkańców faktycznie opowiada się za stosowaniem szkodliwych technologii. Mają oni świadomość, że rząd i prywatni inwestorzy, za ich zgodą czy bez niej, zrobią to, czego chcą. W tej sytuacji jedynym rozsądnym wyjściem pozostaje ich zdaniem przejęcie chociaż części pieniędzy. Czy jest to dobre podejście? Z perspektywy kilometrów i wygodnego życia zdecydowanie nie. Autor wyjaśnia jednak, jak doszło do tego precedensu, a szczegółowy opis praktyki wysyłania rdzennych dzieci do szkół rezydencyjnych jest jednym z najbardziej bolesnych w całym tomie.
Sacco pokazuje różne momenty rozwoju tematu – od zjednoczenia przez rozłam na mniejsze plemienia. Odnosi się także do spuścizny dawnych wydarzeń. Dzisiaj ten region nie jest już miejscem, gdzie dorasta się w buszu i poluje na zwierzęta futerkowe. W jednym z wywiadów koroner informuje reportera, że 97% ciał, które widzi, zmarło z powodów związanych z nadużywaniem alkoholu. To zresztą nie jedyna plaga tocząca Dolinę Mackenzie. Narkomania, przemoc fizyczna, molestowanie seksualne, wysoki wskaźnik samobójstw – to wszystko zachodnia cywilizacja przywiozła razem ze sobą.
Imponuje mi spokój z jakim Sacco gromadzi i przekazuje dane oraz tworzy do nich oprawę graficzną. Jego interesuje nie tyle sam problem szczelinowania, ile jego konsekwencje dla życia rdzennych mieszkańców. Właśnie dlatego spędza czas w małych miasteczkach, rysuje pomarszczone twarze i sękate dłonie, przedstawia ogrom majestatycznej natury, która powoli zanika i zamienia się w cyferki na kontach bankowych. „Hołd dla ziemi” to morze szczegółów, w które warto wczytywać i wpatrywać się powolnie. To doskonały reportaż, który odsłania mało rozpoznany w Polsce temat. Warto go poznać.
Na koniec jedna uwaga. Niestety w komiksie zastosowano bardzo małą czcionkę. Trudno czyta się dialogi (a jest ich dużo),dostrzeżenie szczegółów przypisu graniczy z kolei z cudem (przynajmniej dla kogoś z astygmatyzmem). Nie zastosowano też numeracji stron, co jest zabiegiem raczej niespotykanym..


Recenzja ukazała się pod adresem http://melancholiacodziennosci.blogspot.com/2022/03/recenzja-hod-dla-ziemi-joe-sacco.html

Joe Sacco uznawany jest za mistrza komiksowego reportażu. Jego najnowsze dzieło – „Hołd dla ziemi”, wydany po raz pierwszy przez Henry Holt and Company w 2020 roku, a obecnie wprowadzony na rynek polski przez Timof i cisi wspólnicy, tylko tę opinię potwierdza. Tym razem maltańsko-amerykański twórca nie przenosi nas do terenów przesiąkniętych konfliktem zbrojnym (jak było w...