Książka, która przynosi ukojenie. Hm...powiecie bzdura. A ja będę się kłóciła, zarzekała. Dla kogoś, kto stracił cząstkę siebie, dla kogoś, kto żyje w tak niewyobrażalnej symbiozie, rozłąka przyniesie ukojenie. Mówią - chaotyczna, ja odpowiem - jak życie.
Jasmin i Staszek ciągle Jasmin i Staszek. Rumiana, zdrowa, piękna, z lepszego domu i on... ciągle o krok za, słaby, blady, z matką, która nie pogodziła się ze swoim życiem, a stworzyła następne, nie bardzo wiedząc co dalej.
Jasmin bardziej boi się o siebie. Może to odważne stwierdzenie - w moim odczuciu prawdziwe. Cierpi, to fakt. Tylko dlaczego?
Staszek nigdy jej nie dorówna, choćby nie wiadomo jak się starał. Albo skończy z Jasmin teraz gdy jeszcze jest czas, lub nigdy się od niej nie uwolni. Tylko, że Jasmin to jego życie, jego rodzina, jego matka, ciotka, dom, w którym spędził pół życia. Więc to wszystko trzeba zostawić, o wszystkim zapomnieć. Dla niego to trudne... ale trzeba.
Życie często stawia przed nami wyzwania, których boimy się podjąć. To wielka odwaga stanąć z nimi twarzą w twarz, to wielkie tchórzostwo postąpić tak by ludzie musieli przez ciebie płakać...
Polecam

Książka, która przynosi ukojenie. Hm...powiecie bzdura. A ja będę się kłóciła, zarzekała. Dla kogoś, kto stracił cząstkę siebie, dla kogoś, kto żyje w tak niewyobrażalnej symbiozie, rozłąka przyniesie ukojenie. Mówią - chaotyczna, ja odpowiem - jak życie.
Jasmin i Staszek ciągle Jasmin i Staszek. Rumiana, zdrowa, piękna, z lepszego domu i on... ciągle o krok za, słaby,...