Jak oddech

Po raz kolejny przekonuję się, że Małgorzata Warda potrafi budować klimat swoich książek jak mało kto. "Jak oddech" to książka od której ciężko się oderwać. Przeplatanie teraźniejszości z przeszłością była świetnym zabiegiem w tej historii, bo sprawiało, że ciężko było oderwać się od lektury chcąc poznać dalsze losy bohaterów. "Jak oddech" to książka przepełniona uczuciami - miłość i strata, nadzieja i przywiązanie, przyjaźń i niepewność. Dodatkowo autorka potrafiła przelać te uczucia na mnie, więc z zżyłam się z bohaterami i razem z nimi chciałam dojść do prawdy. Wątek świata pozamaterialnego bardzo ciekawy, byłam pełna podziwu jak zgrabnie autorka potrafiła wpleść go w historię. To wszystko sprawia, że o książce wręcz nie można zapomnieć i chciałoby się poznać dalsze losy bohaterów.

Jestem zachwycona "Jak oddech" Małgorzaty Wardy. To książka o której ciężko będzie mi zapomnieć.

Po raz kolejny przekonuję się, że Małgorzata Warda potrafi budować klimat swoich książek jak mało kto. "Jak oddech" to książka od której ciężko się oderwać. Przeplatanie teraźniejszości z przeszłością była świetnym zabiegiem w tej historii, bo sprawiało, że ciężko było oderwać się od lektury chcąc poznać dalsze losy bohaterów. "Jak oddech" to książka przepełniona uczuciami...

Jasmin i Staszek od dziecka są nierozłączni, potem stają się parą, gdy zamieszkują razem Staszek nagle znika.
Gdzie się podział? Czy ktoś wie co się z nim stało?
Opowieść bardzo wciągająca i emocjonująca, poza zginięciem Staszka mamy jeszcze jeden motyw innego zaginięcia.
Lekki dreszczyk jest :-) Delikatne zahaczenie o inny wymiar też.
Polecam.

Jasmin i Staszek od dziecka są nierozłączni, potem stają się parą, gdy zamieszkują razem Staszek nagle znika.
Gdzie się podział? Czy ktoś wie co się z nim stało?
Opowieść bardzo wciągająca i emocjonująca, poza zginięciem Staszka mamy jeszcze jeden motyw innego zaginięcia.
Lekki dreszczyk jest :-) Delikatne zahaczenie o inny wymiar też.
Polecam.

Bardzo dobra, przeczytałam w jeden wieczór.

Bardzo dobra, przeczytałam w jeden wieczór.

Przekombinowana. Temat świetny, ale zmęczyła mnie ta maniera

Przekombinowana. Temat świetny, ale zmęczyła mnie ta maniera

Warda zawsze dobra.

Warda zawsze dobra.

Bardzo emocjonalna. Strasznie się zdenerwowałam, bo nie lubię takich zakończeń. Nie lubię zostawiać sobie aż tak dużo miejsca na własne myśli. Ale ogólnie książka jest pięknie napisana, dużo emocji i opisów zmuszających do refleksji. Z całego serduszka polecam przeczytać :)

Bardzo emocjonalna. Strasznie się zdenerwowałam, bo nie lubię takich zakończeń. Nie lubię zostawiać sobie aż tak dużo miejsca na własne myśli. Ale ogólnie książka jest pięknie napisana, dużo emocji i opisów zmuszających do refleksji. Z całego serduszka polecam przeczytać :)

Japończycy wierzą, że ulotna jak oddech, ważka jest symbolem nieśmiertelności. Ci, którzy zaginęli są jak ważki w sercach tych, którzy czekają.

Znali się z przysłowiowej piaskownicy. Nierozłączni. Zawsze razem. Od dziecka. Planowali po ukończeniu szkoły razem zamieszkać. Spędzić ze sobą resztę życia. Jak w bajce....do chwili gdy Staszek znika. Zaginął? Uciekł? Nieszczęśliwy wypadek? Co się z nim dzieje? Czy potrzebuje pomocy? Czemu nie daje znaku życia? Mnóstwo pytań i wątpliwości. Trwają desperackie poszukiwania. Jak długo starczy sił by czekać, próbować, szukać, wierzyć? Najgorsza prawda jest lepsza od niepewności....
*
Czy można czuć obecność bliskiej osoby tak realnie jakby była tuż obok? Czy istnieje taka metafizyczna więź?
Napisana niemal poetycko powieść delikatnie dotyka innego wymiaru istnienia.
To historia jednej ludzkiej tragedii, tęsknoty i nadziei na odnalezienie ukochanej osoby, opisująca wiele takich anonimowych zaginięć.
Czy potrafimy sobie wyobrazić co czują rodziny zaginionych, ich bliscy, przyjaciele? Jak długo można żyć w wyczekiwaniu, aż się odnajdą, żywi bądź martwi. .. Czy istnieje jeszcze normalne życie w obliczu takich tragedii? Kiedy należy odpuścić, a może nadzieja umiera ostatnia.

"Twój głos w mojej pamięci słabł, a obraz ciebie, który jeszcze rano miałam pod powiekami, bladł. Znikałeś. Przestawałeś być."
*
"Potwory istnieją, żyją między ludźmi i wyglądają całkiem zwyczajnie, a najstraszniejsze w nich jest to, że na pierwszy rzut oka nie widać, że nimi są."

Japończycy wierzą, że ulotna jak oddech, ważka jest symbolem nieśmiertelności. Ci, którzy zaginęli są jak ważki w sercach tych, którzy czekają.

Znali się z przysłowiowej piaskownicy. Nierozłączni. Zawsze razem. Od dziecka. Planowali po ukończeniu szkoły razem zamieszkać. Spędzić ze sobą resztę życia. Jak w bajce....do chwili gdy Staszek znika. Zaginął? Uciekł? ...

"Jak oddech" M. Wardy to jedna z tych książek, przy której czytaniu świat traci znaczenie. Emocje poganiają emocje, człowiek się całkowicie zatraca w lekturze.
Rewelacyjna, jak i inne powieści autorki.
Akcja dzieje się "Dawniej" i teraz i przedstawia historię przyjaźni dziewczyny i chłopaka od ich narodzin aż do dorosłości.
Historia bez jednoznacznego zakończenia.

Po prostu musisz to przeczytać!!!

"Jak oddech" M. Wardy to jedna z tych książek, przy której czytaniu świat traci znaczenie. Emocje poganiają emocje, człowiek się całkowicie zatraca w lekturze.
Rewelacyjna, jak i inne powieści autorki.
Akcja dzieje się "Dawniej" i teraz i przedstawia historię przyjaźni dziewczyny i chłopaka od ich narodzin aż do dorosłości.
Historia bez jednoznacznego zakończenia.

Po...

To moje drugie spotkanie z autorka i ponownie całkiem udane. Historia, która ukazuje prawdę o tym, jak miłość zamyka nam oczy na prawdę. Dobrze napisana, wciągająca lektura. Na pewno sięgnę po kolejne pozycje autorki, jej powieści nie są banalne.

To moje drugie spotkanie z autorka i ponownie całkiem udane. Historia, która ukazuje prawdę o tym, jak miłość zamyka nam oczy na prawdę. Dobrze napisana, wciągająca lektura. Na pewno sięgnę po kolejne pozycje autorki, jej powieści nie są banalne.

Niezawodna Małgorzata Warda. Doskonale się czyta, trafia do głębi, przejmująca opowieść o sile uczuć, o stracie, o nadziei. Balansuje na krawędzi rzeczywistości, momentami trąca o iluzję, wyobrażenia i trudno uchwytne emocje. Bardzo, bardzo warto dać się pochłonąć...

Niezawodna Małgorzata Warda. Doskonale się czyta, trafia do głębi, przejmująca opowieść o sile uczuć, o stracie, o nadziei. Balansuje na krawędzi rzeczywistości, momentami trąca o iluzję, wyobrażenia i trudno uchwytne emocje. Bardzo, bardzo warto dać się pochłonąć...