Moja opinia tutaj:
https://www.instagram.com/p/C12VzdLNLFc/

Moja opinia tutaj:
https://www.instagram.com/p/C12VzdLNLFc/

Bardzo ciężko mi pisać na temat książek które wywołują we mnie skrajne emocje,a "prawy,lewy,złamany" dosłownie poprzepalał mi obwody.
Jakbyście się czuli gdyby okazało się że ktoś nagrywa wasze życia?Ze jesteście bohaterami jakiegoś dziwnego show?To właśnie spotkało bohaterów powyższej książki,to właśnie ta tajemnica jest główną częścią a odnalezienie jakiegokolwiek rozwiązania w tym labiryncie starych osiedli pełnych niedorzeczności,psychodeli i czystej grozy nie jest takie łatwe.
Podejrzewam że nie potrafię zrozumieć tej książki,mimo wszystko po lekturze jest dalej dla mnie jednym wielkim pytajnikiem mimo to strasznie mnie pobiła.Zresztą moje słowa są zbędne wydaje mi się ze każdy odczuje ją inaczej a po lekturze bedzię odczuwał tylko jedno-niepokój.

Bardzo ciężko mi pisać na temat książek które wywołują we mnie skrajne emocje,a "prawy,lewy,złamany" dosłownie poprzepalał mi obwody.
Jakbyście się czuli gdyby okazało się że ktoś nagrywa wasze życia?Ze jesteście bohaterami jakiegoś dziwnego show?To właśnie spotkało bohaterów powyższej książki,to właśnie ta tajemnica jest główną częścią a odnalezienie jakiegokolwiek...

Po przeczytaniu tej książki stwierdzam, ze jest to jedna z najbardziej pokręconych i niewyjaśnionych opowieści jakie kiedykolwiek przeczytałam. Trzeba do niej podejść z dystansem i humorem. Pełno w niej niewyjaśnionych sytuacji, z gatunku tych nadprzyrodzonych. Dla mnie to takie połączenie Truman Show, tajemniczości Kinga i surowości oraz grozy Burtona. Gdyby nakręcono na jej podstawie film, byłby to taki z tanimi efektami rodem z filmów klasy B. Ja takie uwielbiam i doskonale rozumiem co Kain chciał napisać i pokazać. Znajdziemy tu odwołania do muzyki i filmów oraz postaci doskonale pasujących do klimatu całej książki.

Po przeczytaniu tej książki stwierdzam, ze jest to jedna z najbardziej pokręconych i niewyjaśnionych opowieści jakie kiedykolwiek przeczytałam. Trzeba do niej podejść z dystansem i humorem. Pełno w niej niewyjaśnionych sytuacji, z gatunku tych nadprzyrodzonych. Dla mnie to takie połączenie Truman Show, tajemniczości Kinga i surowości oraz grozy Burtona. Gdyby nakręcono na...

Wydana w ciekawej akcji BookRage książka Dawida Kaina okazuje się być tak naprawdę dwiema powieściami. Drugą z nich jest wydany jakiś czas temu “Prawy, lewy, złamany”, potem przez autora udostępniony wszystkim za darmo w formie ebooka. I też od razu proponuję właśnie od tej drugiej książki lekturę zacząć, bowiem jest o wiele bardziej interesująca, przemyślana i pozwala czytelnikowi na mocne wejście w sam środek historii, po czym wyjście z własnymi wrażeniami, przemyśleniami czy refleksjami.

Bohaterami “Prawego...” jest kilkoro mieszkańców jednego z typowych polskich blokowisk. Każdy z nich pewnego dnia dostrzega, że na jednym z kanałów ichniej telewizji kablowej nadawany jest przedziwny program, w którym można oglądać innych mieszkańców okolicy, zupełnie nie zdających sobie sprawy z tego, że są obserwowani.

Ten motyw jest jednak tylko punktem wyjścia do pokazania przeróżnych wizji, zarówno tych, które spłyną na naszych bohaterów, jak i na czytelnika. Dawid Kain świetnie bawi się z nami, pokazując codzienne sytuacje zwykłych bohaterów, postaci takich jak sam czytelnik, dbając o to, by fabuła była poskładana i pozbawiona braków, a jednocześnie zaczyna temat szeroko rozumianej sztuki, a właściwie Sztuki przez duże Sz. Przynajmniej mi się tak wydaje :-) Pokazany jest nasz świat, gdzie tak naprawdę nikt już nie wie czym sztuka tak w ogóle jest, a artystą zostaje nazwany po prostu każdy; słowa takie jak “artysta”, “twórca” są już równoznaczne ze słowem “celebryta”. Krytycy dawno przestali udawać, że wiedzą o co kolejnym “artystom” chodzi i co chcą przekazać... nieliczni doskonale zdają sobie sprawę, że przekazać chcą dokładnie nic, jednak ludziom to wystarczy, by przedstawienie trwało dalej, a kolejny durny program gonił poprzedni. W świecie, który zaoferował widzom rozrywkę typu reality show przecież może być już tylko gorzej, teraz trzeba się po prostu dostosować, albo telewizor wyłączyć. Jednak każdy, kto tej ostatniej opcji spróbuje szybko zrozumie, że to rozwiązanie wcale nie jest tak proste, jak mogłoby się wydawać.

Dlatego prawdziwej Sztuki trzeba poszukiwać, choć wcale nie wiadomo, czy ona w ogóle istnieje. Czy kiedykolwiek istniała? A może wszyscy jesteśmy tylko zmanipulowani, stale od nowa, wciąż i wciąż? Czym w ogóle ta Sztuka miałaby być? A może właśnie Sztuką jest to, co podoba się ludziom? Może właśnie jest nią reality show, telewizja śniadaniowa i programy pokazujące osoby zwane gwiazdami, które dzięki tym programom tak zwanymi gwiazdami mają się stać? A może w ogóle nie ma sensu się nad tym zastanawiać? Może lepiej zmienić kanał? Albo skoczyć z okna?

Po lekturze “Prawego, lewego, złamanego” zostało mi wrażenie, że autorowi udało się osiągnąć coś, co dziś jest coraz rzadsze: otóż inni czytelnicy mogą tu zobaczyć coś zupełnie innego niż ja. Jest to powieść należąca do gatunku bizarro, jednak jest też czymś o wiele więcej. Wydaje mi się, że z bizarro wychodzi, nie tkwi sztucznie w nagromadzeniu groteski, obrzydliwości i różnych wizji, pokazuje coś więcej.

Nieco inaczej jest w przypadku “Dyskoteki w krematorium”. Sympatyczna powiastka, nie powiem, jednak nie oferuje tego, co “Prawy...”. Z pewnością może się podobać, jednak blednie na tle drugiej opublikowanej tu powieści, podobnie blednie na tle opowiadań, dzięki którym poznałem prozę Dawida Kaina, niegdyś drukowanych w Magazynie Fantastycznym. W “Dyskotece...” jak dla mnie jest stanowczo zbyt często podkreślana przynależność do gatunku bizarro, różnymi słowami, zdaniami, frazami - uporczywie przypomina nam się, że czytamy coś dziwnego, a z każdym przypomnieniem lektura była dla mnie mniej wciągająca.

Oczywiście książkę bardzo polecam, i przypominam, że “Prawy, lewy, złamany” jest dostępny za darmo, wystarczy wpisać tytuł w Google by dowiedzieć się skąd można książkę ściągnąć jak najbardziej legalnie.

Wydana w ciekawej akcji BookRage książka Dawida Kaina okazuje się być tak naprawdę dwiema powieściami. Drugą z nich jest wydany jakiś czas temu “Prawy, lewy, złamany”, potem przez autora udostępniony wszystkim za darmo w formie ebooka. I też od razu proponuję właśnie od tej drugiej książki lekturę zacząć, bowiem jest o wiele bardziej interesująca, przemyślana i pozwala...

Było już kilku pisarzy opisujących swoje wizje po prochach - i oto mamy kolejnego. Przynajmniej takie odniosłem wrażenie. Deliryczny nastrój i prawie żadnej akcji. Skrzyżowanie Lovecrafta i "Inwazji Telebuba". Słabe!

Było już kilku pisarzy opisujących swoje wizje po prochach - i oto mamy kolejnego. Przynajmniej takie odniosłem wrażenie. Deliryczny nastrój i prawie żadnej akcji. Skrzyżowanie Lovecrafta i "Inwazji Telebuba". Słabe!