Moja opinia znajduje się pod tym linkiem:
https://www.instagram.com/p/CM44AfcA7Tu/

Moja opinia znajduje się pod tym linkiem:
https://www.instagram.com/p/CM44AfcA7Tu/

Jeden z najdłużej czytanych przeze mnie zbiorów opowiadań. Jakoś nie mogłam się do niego przekonać. Przeleżał na półce ze dwa lata. Pokrył się kurzem. W końcu go zmęczyłam. Niby każde z nich jest inne, opisuje odmienny świat przedstawiony, a jednak czegoś brak. Napięcia? Iskry? Nie wiem. Wiem za to, że czytałam z rozpędu i żeby stwierdzić, czy przypadkiem następne nie będzie lepsze. Nie było. Szkoda. Liczyłam na więcej.

Jeden z najdłużej czytanych przeze mnie zbiorów opowiadań. Jakoś nie mogłam się do niego przekonać. Przeleżał na półce ze dwa lata. Pokrył się kurzem. W końcu go zmęczyłam. Niby każde z nich jest inne, opisuje odmienny świat przedstawiony, a jednak czegoś brak. Napięcia? Iskry? Nie wiem. Wiem za to, że czytałam z rozpędu i żeby stwierdzić, czy przypadkiem następne nie...

Uch,mocne czytalnicze wyzwanie.Super opowiadanie,te z Japonii najlepsze.
Sugestywne

Uch,mocne czytalnicze wyzwanie.Super opowiadanie,te z Japonii najlepsze.
Sugestywne

Łukasz Śmigiel – autor opowiadań (zbiór „Demony”),powieści („Decathexis”, „Muzykologia”),słuchowisk radiowych i filmowych scenariuszy. Dziennikarz i publicysta, zajmujący si naukowo nowoczesnymi formami promocji książek i pisarzy. Publikował w prasie kulturalnej („Tygiel Kultury”, „Znaczenia”, „Przekrój”) i literacko-fantastycznej („Alfred Hitchcock Poleca”, „Nowa Fantastyka”, „Science Fiction, Fantasy i Horror”, „Magazyn Fantastyczny”). Redaktor naczelny czasopisma „Lśnienie – Kultura Grozy”. Pracuje na Uniwersytecie Wrocławskim, w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej.*

Jakie jest morderstwo? Jacy są mordercy? Jak stać się mordercą doskonałym?

„Mordercy” to zbiór opowiadań, w którym główną rolę odgrywają oprawcy. Wspólny mord, pielęgniarz kanibal, Knecht Ruprecht, historia stracha na wróble i wiele wiele więcej. Opowiadania pochodzą z pogranicza grozy, kryminału, fantastyki i thrillera.

Łukasz Śmigiel serwuje nam dwanaście opowiadań, z których każde jest inne. Mnie najbardziej spodobała się „Opowieść Wigilijna”, ponieważ autor zaskoczył mnie swoim pomysłem oraz wykonaniem, które wgniotło mnie w fotel i zostawiło z otwartymi ustami z wrażenia. Pewien chłopak zostaje wyrzucony z sierocińca i staje się kominiarzem. Jego siostra, która tam została, robi coś, co skutkuje tym, iż przychodzi do niej Knecht Ruprecht, czyli zły Święty Mikołaj, który karze niegrzeczne dzieci. Co się dzieje później? Aby się tego dowiedzieć, przeczytaj to dzieło. Świetne było też „Śmierć na trzy”, bo autor również wykazał się dużą oryginalnością. W tym opowiadaniu główną rolę odgrywa pisarz, który wydał książkę. Problemem jest to, że w niej zawarł pewne informacje o swoich znajomych… Cieszę się, że miałem okazję przeczytać ten utwór, ponieważ jest on jednym z lepszych, jakie miałem okazję czytać w tym roku. Wszystkie historie zostały napisane lekkim językiem, zaskakują, trzymają one w napięciu od pierwszej strony i nie puszczają do ostatniej. Pomysły na każde z nich są oryginalne. Wszystkie rozwijają się w sposób spójny i logiczny. Bohaterów w książce przewija się bardzo dużo.

„Weźcie tysiąc ludzi, którzy w coś wierzą, i będziecie mieli nową formę społeczną. Weźcie milion i będziecie mieli nową religię (...) Zawsze żyłem obok systemu, a nie w systemie, i zamierzałem umrzeć, nadal pozostając z boku, najpewniej w rowie przy drodze.”

Autor skupił się na opisach. Dość szczegółowo pokazuje nam miejsca, w którym przebywają postacie. Emocje nie zostały pokazane wprost. Łukasz Śmigiel miesza style i pokazuje nam bardzo różne historie – morderstwo na XVI-wiecznym dworze hiszpańskim, Japonia, postapo…

Wspomnę jeszcze o okładce – jest ona prosta. Znajduje się na niej mężczyzna, który krzyczy. Z jakiego powodu? Możemy się tylko domyślać, czy chodzi o ból, rozpacz, radość czy coś jeszcze. Pobudza ona wyobraźnię i emocje.

Przed każdym opowiadaniem znajduje się fragment jakiejś piosenki czy wiersza, który poniekąd wprowadza nas w klimat. Jest to bardzo ciekawy zabieg.

Reasumując tę krótką recenzję: dzieło to polecam przede wszystkim miłośnikom opowiadań oraz mrocznych i fantastycznych klimatów. Mnie się ono bardzo podobało i na pewno sięgnę po inne książki tego autora.

Za przekazanie książki do recenzji dziękuję Wydawnictwu Oficynka.

Tytuł: „Mordercy”
Autor: Łukasz Śmigiel
Wydawnictwo: Oficynka
Projekt okładki: Anna M. Damasiewicz
Wydanie: I
Oprawa: miękka
Liczba stron: 343
Data wydania: marzec 2011 (data przybliżona)
ISBN: 978-83-62465-05-7

* Źródło – okładka książki.

Łukasz Śmigiel – autor opowiadań (zbiór „Demony”),powieści („Decathexis”, „Muzykologia”),słuchowisk radiowych i filmowych scenariuszy. Dziennikarz i publicysta, zajmujący si naukowo nowoczesnymi formami promocji książek i pisarzy. Publikował w prasie kulturalnej („Tygiel Kultury”, „Znaczenia”, „Przekrój”) i literacko-fantastycznej („Alfred Hitchcock Poleca”, „Nowa...

Łukasz Śmigiel, redaktor naczelny czasopisma "Lśnienie - Kultura grozy" i można powiedzieć popularyzator horroru. Mało znany pisarz, a jednak swoimi pomysłami na opowiadania przerastający wielkie nazwiska z "Fabryki Słów". "Mordercy" to zbiór opowieści z dreszczykiem i fantazją. Czasem brutalnych ale przy tym i niegłupich, często z morałem. Co więcej, jest to zbiór całkiem równy. Trudno mi wskazać jakikolwiek słaby tekst. Połowa tekstów jest świetna, reszta bardzo dobrych, dobrych i niezłych. Śmigiel jest bardzo "zachodni" w swoim pisaniu i jest to komplement tzn. ma się wrażenie że czyta się jakiegoś zagranicznego pisarza (w dobrym znaczeniu tego słowa). Dodatkowym smaczkiem jest dołączenie kilku słów wyjaśnienia do każdego tekstu. Śmigiel pisze o inspiracjach i zaczątkach swoich pomysłów. Daje się on tym samym poznać jako człowiek z pasją, którego potrafi zainspirować świat dookoła, pojedyncze wydarzenie, osoba lub piosenka. Autor miesza konwencje i style. Morderstwo na XVI-wiecznym hiszpańskim dworze, średniowieczna Japonia ze swoim folklorem, czy horror w Czarnobylu. Każde miejsce i każda historia przykuwa uwagę. Już pierwszy otwierający tekst zaskakuje. "Kozioł ofiarny" to połączenie motywu rytualnego plemiennego mordu z chandlerowską otoczką. Do najlepszych tekstów zaliczam "Opowieść wigilijną" (z postacią z austriackiego folkloru) oraz zamykający zbiór "Rocznik 1866", będący szaloną wariacją na temat tego skąd H.G. Wells mógł czerpać pomysły. Świetne są również "Śledztwo" (chyba najmroczniejszy tekst) i apokaliptyczne "Constant", w którym czytelnik przeczuwa że coś się stanie ale nie wie co. Śmigiel ma też talent do tworzenia historii które śmiało mogłyby być odcinkami serii lub nawet już są (w poprzednim zbiorze autora zatytułowanym "Demony") i do bohaterów lub światów do których chce się jeszcze wrócić ("Krąg", "Klatka Atmana", "Do samego końca"). Nic tylko czytać, słabych punków brak. Zbiór "Mordercy" polecam nie tylko "horrorożercom" ale i fanom po prostu dobrej fantastyki z pomysłem.

Łukasz Śmigiel, redaktor naczelny czasopisma "Lśnienie - Kultura grozy" i można powiedzieć popularyzator horroru. Mało znany pisarz, a jednak swoimi pomysłami na opowiadania przerastający wielkie nazwiska z "Fabryki Słów". "Mordercy" to zbiór opowieści z dreszczykiem i fantazją. Czasem brutalnych ale przy tym i niegłupich, często z morałem. Co więcej, jest to zbiór całkiem...

"Nie ta konwencja; nie ten styl": cyt z J.Kofty precyzyjnie oddaje moją opinię. Powinienem dołożyc większej staranności przy wyborze lektury. Oceny nie daję bo ledwie zacząłem, odłożyłem.

"Nie ta konwencja; nie ten styl": cyt z J.Kofty precyzyjnie oddaje moją opinię. Powinienem dołożyc większej staranności przy wyborze lektury. Oceny nie daję bo ledwie zacząłem, odłożyłem.

Zbiór 12 opowiadań, z których - moim zdaniem - bardzo dobre są 2. Kilka średnich, kilka słabszych. Niektóre momentami nie tyle makabryczne, co odrażające. Wszystkie łączą morderstwa różnego rodzaju, samobójstwa, tortury. W posłowiu autor opisał, co było inspiracją do napisania konkretnego opowiadania. Opowiadania, nad którymi autor spędził najwięcej czasu - ze względu na zbieranie materiału, gdyż dotyczą one dworu Izabeli Portugalskiej i średniowiecznej Japonii - są najlepsze, bardzo dobrze opracowane. Początkowe opowiadania przemęczyłam, momentami nie miałam ochoty czytać dalej. Nie żałuję, że doczytałam do końca, gdyż choćby dla tych dwóch wspomnianych opowiadań było warto.

Zbiór 12 opowiadań, z których - moim zdaniem - bardzo dobre są 2. Kilka średnich, kilka słabszych. Niektóre momentami nie tyle makabryczne, co odrażające. Wszystkie łączą morderstwa różnego rodzaju, samobójstwa, tortury. W posłowiu autor opisał, co było inspiracją do napisania konkretnego opowiadania. Opowiadania, nad którymi autor spędził najwięcej czasu - ze względu na...

Kiedy ostatnio czytałeś polskiego autora? No właśnie, chwila zastanowienia,a potem żenująca odpowiedź "dawno". Do momentu, aż nie sięgnęłam po Śmigla moja opinia o współczesnej, polskiej literaturze była raczej marna. "Mordercy" to zbiór genialnych opowiadań, które wywołują grymas prawdziwych emocji na twarzy czytelnika. Połączenie fantastyki i kryminału okazało się kapitalnym pomysłem! Dodatkowo natykamy się na różnorodność opisanych kultur, czasów i katastrof. Każdy znajdzie tutaj coś dla siebie biorąc pod uwagę fakt, że mimo abstrakcji i wielu niedopowiedzień jakie funduje nam pan Łukasz, podejmuje on sprawy ponadczasowe. Akcja toczy się wartko, a wydarzenia zmieniają bieg niespodziewanie. Od dzisiaj polskim kryminałom mówię TAK, a do tej lektury zachęcam każdego.

Kiedy ostatnio czytałeś polskiego autora? No właśnie, chwila zastanowienia,a potem żenująca odpowiedź "dawno". Do momentu, aż nie sięgnęłam po Śmigla moja opinia o współczesnej, polskiej literaturze była raczej marna. "Mordercy" to zbiór genialnych opowiadań, które wywołują grymas prawdziwych emocji na twarzy czytelnika. Połączenie fantastyki i kryminału okazało się...

nic tylko czytać, czytać i jeszcze raz czytać..

nic tylko czytać, czytać i jeszcze raz czytać..

www.czytajzfantazja.blogspot.com

Łukasz Śmigiel to bardzo zaangażowany w rozpowszechnianie i tworzenie rodzimej literatury dziennikarz. Współpracował z wieloma redakcjami, napisał kilkanaście bardzo dobrze przyjętych opowiadań i w zasadzie w takiej, krótkiej formie literackiej czuje się najlepiej. A jestem w stanie to stwierdzić, po lekturze fenomenalnej antologii Mordercy, którą niedawno skończyłam czytać.

Umysł mordercy od lat fascynuje nie tylko psychologów, socjologów i innych naukowców ale także artystów. Jednak choć tytuł zbioru opowiadań wskazuje na to, że będą one oscylowały wokół tej tematyki, to jednak nie człowiek a jego zbrodniczy akt jest motywem przewodnim historii spisanych przez autora. A opowieści te są niezwykle ciekawe i stanowią przekrój przez większość gatunków literackich, w których temat zbrodni ma rację bytu, są więc historie futurystyczne, historyczne, współczesne czerpiące ze źródeł fantastyki, kryminału i innych podobnych.

Dawno nie spotkałam się z tak równą antologią. Każde z opowiadań jest naprawdę ciekawe, zawiera wciągającą fabułę, a wiele z nich nadawałoby się spokojnie na pierwowzory pełnoprawnych powieści, gdyby tylko znalazł się ktoś kto chciałby rozwinąć zawarte w nich wątki. Nie będę pisać, które z opowiadań są najlepsze, a które słabsze, gdyż uważam, że nie da się w kontekście tej pozycji literackiej zastosować takiego podziału. Każdy czytelni znajdzie coś dla siebie, i z całą pewnością, choć może się zdarzyć, że jedne zachwycą bardziej, drugie mniej, wszystkie opowiadania zrobią dobre wrażenie.

Polecam tę książkę wszystkim szukającym niezobowiązującej ale wciągającej lektury, szczególnie na okres wakacyjny, który sprzyja zagłębianiu się w krótsze formy literackie. Myślę, że mogę uznać, iż Mordercy to jedna z najlepszych polskich antologii, jaka ujrzała światło dzienne.

Na plus:
- równy poziom opowiadań
- bardzo ciekawe i nowatorskie pomysły
- niezobowiązująca lektura
- lekkość formułowania myśli

Na minus:
- niekiedy pewne wątki zawarte w opowiadaniach wydają się lekko skomplikowane/chaotyczne

www.czytajzfantazja.blogspot.com

Łukasz Śmigiel to bardzo zaangażowany w rozpowszechnianie i tworzenie rodzimej literatury dziennikarz. Współpracował z wieloma redakcjami, napisał kilkanaście bardzo dobrze przyjętych opowiadań i w zasadzie w takiej, krótkiej formie literackiej czuje się najlepiej. A jestem w stanie to stwierdzić, po lekturze fenomenalnej antologii...