Abraham Merritt

Książka wydana w 1918 roku, o czym należy pamiętać, bo bardzo widać w niej styl pisania z tamtego okresu. Przygodówka z widoczną inspiracją "Podróży do wnętrza ziemi" Verne'a. To jest dokładnie taki styl i samej powieści i pisania. Prosty, nie wymagający, niby próbujący momentami być trochę naukowy, ale to nie ma jakiegoś znaczenia, a po ponad 100 latach trudno, żeby się bronił - np. wykorzystanie "eteru". Chociaż tłumaczenie działania promieni świetlnych i kombinowanie z nieznanym pierwiastkiem z Księżyca, było pewnie jak na tamte czasy dość ciekawe. "Broń" podziemnej rasy też interesująca, nawet jeśli dzisiaj wygląda na naiwną. Jednocześnie, całkiem prawdopodobne wydaje się, że ta książka mogła być dla odmiany inspiracją dla Lovecrafta. Opisy tajemniczych wysp, na których zaleźć można bramy do podziemnego świata mocno przypominają te z których później wyłaniały się potwory z Cthulhu na czele. A i trochę zachowanie postaci, może przypominać momentami te od Lovecrafta. Sama fabuła prosta i nieskomplikowana. Motywacje niektórych postaci bardzo uproszczone, ale to też raczej znak tamtych czasów. Ciekawostką jest umieszczenie w powieści antagonisty (jednego z kilku) - rosyjskiego komunisty, który chce zdobyć tajemnice podziemnego świata, dla szerzenia wiadomej ideologii i na chwałę ówczesnej Rosji. Tego sobie za bardzo nie przypominam w powieściach typowo przygodowych z tamtego okresu. Do przeczytania, jeśli ktoś ma ochotę na poznanie kolejnej klasyki. Nie wiem jednak czy znajomość tych książek (czekam aż mi przyjedzie jeszcze "Stalowe monstrum") jest jakoś bardzo wymagana dla "zwykłego czytelnika"