Niejasne Spektakle

Całkiem świeże, zgrabnie napisane opowiadania, świat do którego zaprasza autor wciąga.

Całkiem świeże, zgrabnie napisane opowiadania, świat do którego zaprasza autor wciąga.

Po te opowiadania sięgnęłam praktycznie od razu po skończeniu "Zapleczy", zauroczona i zahipnotyzowana metafizyką i subtelną grozą w piórze autora.
"Niejasne spektakle" zawierają 4 odrębne opowiadania, które jednak finalnie mają wspólny mianownik - iluzję, magię i alegorię naszych wewnętrznych traum. Wszystkie opowiadania są napisane w taki sam niepokojący, eteryczno przerażający sposób a audiobook jest dodatkowo delikatnie udźwiękowiony, co powoduje wzmocnienie odbioru historii. To, co mi się podoba w twórczości tego autora to przede wszystkim ta nieoczywista groza sytuacyjna. Niepozorna scena, jak choćby wizyta małych dziewczynek w tajemniczym cyrku, będąca osią drugiego z opowiadań, dostaje głębię metafizyczną na granicy z surrealizmem a wszystko podszyte jest dodatkową niewypowiedzianą traumą w psychice bohaterek. Autor bazuje na emocjach, ale sięga po tak nieoczywiste wątki i historie, że już samo to powoduje, że zastanawiamy się czy w ogóle są możliwe.
Polecam, choć obawiam się, że nie do każdego trafi akurat taka proza.

Po te opowiadania sięgnęłam praktycznie od razu po skończeniu "Zapleczy", zauroczona i zahipnotyzowana metafizyką i subtelną grozą w piórze autora.
"Niejasne spektakle" zawierają 4 odrębne opowiadania, które jednak finalnie mają wspólny mianownik - iluzję, magię i alegorię naszych wewnętrznych traum. Wszystkie opowiadania są napisane w taki sam niepokojący, eteryczno...

https://www.instagram.com/p/C_EOcEYNdzX/

Ostatnio mam problem z dłuższym skupieniem uwagi na czymkolwiek. Przyznaję się bez bicia. Dlatego też, by nie patrzeć bezmyślnie na literki lub bezsensownie słuchać głosu lektora, szukam tekstów krótkich, które potrafią mnie przyciągnąć „do ostatniej kropki”.
Dziś wybór padł na „Niejasne Spektakle” Dawida Kaina. To krótki, zawierający zaledwie 4 opowiadania zbiorek skupiający się pozornie na tematach przedstawień. Z czasem opowieść wykracza znacznie dalej, pod płaszczykiem subtelnej grozy ukrywają się motywy skłaniające do przemyśleń.
Tekst przesłuchałam w audio – głos Piotra Mikołajczaka idealnie pasuje do prezentowanej opowieści.
Może kiedyś opowiem Wam o tej książce więcej, tymczasem uwierzcie mi na słowo, że warto było.

https://www.instagram.com/p/C_EOcEYNdzX/

Ostatnio mam problem z dłuższym skupieniem uwagi na czymkolwiek. Przyznaję się bez bicia. Dlatego też, by nie patrzeć bezmyślnie na literki lub bezsensownie słuchać głosu lektora, szukam tekstów krótkich, które potrafią mnie przyciągnąć „do ostatniej kropki”.
Dziś wybór padł na „Niejasne Spektakle” Dawida Kaina. To krótki,...

Parafrazując cytat z książki: 4 na 10, czytałem lepsze.

Odstaje niestety od "Wszystkich Grzechów..." Kaina, tworzy coś własnego, ale nie jest to znowu wybitne. Mocno przemielony motyw cyrków i iluzjonistów, sekty, które wcale nie oblepiają toksyną swoich obietnic, postaci, które są jednowymiarowe, nakreślone na prędce, i twisty fabularne, które gdzieś już widziałem. Zdarzało się lepszą creepypastę przeczytać. Na plus zachowanie całego zbioru w motywie tytułowego Spektaklu: działający na wyobraźnię koncept, który pozwala zobaczyć przez dziurkę od klucza wnętrze "skrzyni", ale nie daje do niej klucza (o ironio).
Czerpałem z niej przyjemność, ale nie jest to ten poziom co poprzednik, zresztą to lektura na raptem półtorej godziny...

Parafrazując cytat z książki: 4 na 10, czytałem lepsze.

Odstaje niestety od "Wszystkich Grzechów..." Kaina, tworzy coś własnego, ale nie jest to znowu wybitne. Mocno przemielony motyw cyrków i iluzjonistów, sekty, które wcale nie oblepiają toksyną swoich obietnic, postaci, które są jednowymiarowe, nakreślone na prędce, i twisty fabularne, które gdzieś już widziałem....

Ostatnio przeglądając recenzje zwróciłam uwagę na nazwisko tego autora i postanowiłam sprawdzić, oczywiście podchodząc sceptycznie, bo entuzjastyczne opinie nie znaczą, że od razu coś się spodoba. I tu na szczęście mile się zaskoczyłam, te opowiadania są po prostu wow! Piękna, soczysta wielowymiarowa groza, taka w stylu bizarro, nie strachy, potwory i kałuże krwi. Jest styl i klimat, super.

Ostatnio przeglądając recenzje zwróciłam uwagę na nazwisko tego autora i postanowiłam sprawdzić, oczywiście podchodząc sceptycznie, bo entuzjastyczne opinie nie znaczą, że od razu coś się spodoba. I tu na szczęście mile się zaskoczyłam, te opowiadania są po prostu wow! Piękna, soczysta wielowymiarowa groza, taka w stylu bizarro, nie strachy, potwory i kałuże krwi. Jest styl...

oto dom ojca

oto dom ojca

"Niejasne Spektakle" to prawdziwa perełka! 🖤

Dawid Kain mistrzowsko balansuje na krawędzi grozy i tajemnicy, tworząc atmosferę, która wciąga od pierwszych stron. Każde opowiadanie to jakby inny fragment układanki, w której patrzymy w otchłań i słyszymy jej wrzask. Czytając, poczujecie, jak Wasze własne przekonania o rzeczywistości zaczynają się chwiać.

Autor z wyjątkową precyzją ukazuje wewnętrzne demony bohaterów, co sprawia, że lektura staje się jeszcze bardziej angażująca i poruszająca. Potrafił wprowadzić mnie w stan niepokoju i niepewności. Jego styl można porównać do surrealistycznego malarza, który tworzy obrazy pełne ukrytych znaczeń i symboliki. Okładka książki jest przepiękna, a ilustracja na końcu książki dodaje całości jeszcze więcej tajemniczości.

Muszę przyznać, że ta lektura mnie zaskoczyła. Wcześniej nie znałem autora, a książkę przeczytałem w jeden dzień, ponieważ była tak dobra. Otrzymałem ją jako dodatek od wydawnictwa.

To książka dla tych, którzy kochają literaturę z pogranicza horroru i surrealizmu, oraz dla tych, którzy nie boją się zanurzyć w głębokie, psychologiczne rozważania. To dzieło, które zostaje z czytelnikiem na długo po przeczytaniu ostatniej strony.

"Niejasne Spektakle" to prawdziwa perełka! 🖤

Dawid Kain mistrzowsko balansuje na krawędzi grozy i tajemnicy, tworząc atmosferę, która wciąga od pierwszych stron. Każde opowiadanie to jakby inny fragment układanki, w której patrzymy w otchłań i słyszymy jej wrzask. Czytając, poczujecie, jak Wasze własne przekonania o rzeczywistości zaczynają się chwiać.

Autor z wyjątkową...

„Dobre…”
Malutka książeczka „Niejasne Spektakle” zawiera cztery opowiadania. Wszystkie one są osobnymi historiami, jednak można się doszukać elementów wspólnych pomiędzy nimi. Trzy opowiadania przypadły mi do gustu, jedno było dla mnie zbyt przewidywalne.
Wyprawy Dawida Kaina w głąb ludzkiej duszy, czytało się mi sprawnie i z dużym zainteresowaniem. Nie są to jednak opowieści „lekkiego obyczaju” – łatwe w odbiorze, gładkie w narracji i noszące przyjemne treści. Język autora lawiruje pomiędzy wieloma aspektami naszej psychiki. Niekiedy porusza struny, których dźwięki nie są dla nas przyjemne. Obrazy budowane są niezwykle plastyczne i mogące wywołać lęk czy uczucie odrealnienia. Właśnie dotykanie tych stanów to siła jaką posiada ten tomik. Nie każdy to lubi, ja należę do ciemnej strony mocy z masochistyczną chęcią eksploracji mrocznych szuflad umysłu. Dawid Kain pozwala na to i służy pomocą.
Książka skłania też do przemyśleń nad własną rolą w przemijającym czasie tego świata. To też czasami może wywołać frustracje.
Wydanie w twardej oprawie z dedykowaną zakładką. Czyli wysoki standard jaki oferuje Wydawnictwo IX.
Jeżeli czujesz głód wymagającej i nie do końca zdrowej dla Ciebie lektury – sięgnij po ten tomik. Tylko ostrzegam robisz to na własną odpowiedzialność. Wizyty u psychologa są drogie, a tak może się skończyć czytanie Dawida Kaina.

„Dobre…”
Malutka książeczka „Niejasne Spektakle” zawiera cztery opowiadania. Wszystkie one są osobnymi historiami, jednak można się doszukać elementów wspólnych pomiędzy nimi. Trzy opowiadania przypadły mi do gustu, jedno było dla mnie zbyt przewidywalne.
Wyprawy Dawida Kaina w głąb ludzkiej duszy, czytało się mi sprawnie i z dużym zainteresowaniem. Nie są to jednak...

Co można powiedzieć o "Niejasnych spektaklach"? Z pewnością to, że nie jest to książka szczególnie łatwa. Jest ona ponadto - tak - niejasna. Takie werid fiction dość dużo pozostawia czytelnikowi do samodzielnej interpretacji i raczej nie daje odpowiedzi na powstałe w toku lektury pytania. A może i daje, tyle że te odpowiedzi są... niejasne. W materii odbioru dzieła Dawida Kaina dużo więc zależy od tego, jak czytelnik reaguje na prozę tego typu i jaką ma tolerancję na dziwność podlaną sporą dawką oniryzmu.

Nie wiem, czy zrozumiałem wszystko, co autor chciał na kartach "Niejasnych spektakli" przekazać, ale to co ostatecznie do mnie trafiło okazało się na tyle intrygujące, bym ów literacki seans uznał za udany.

Co można powiedzieć o "Niejasnych spektaklach"? Z pewnością to, że nie jest to książka szczególnie łatwa. Jest ona ponadto - tak - niejasna. Takie werid fiction dość dużo pozostawia czytelnikowi do samodzielnej interpretacji i raczej nie daje odpowiedzi na powstałe w toku lektury pytania. A może i daje, tyle że te odpowiedzi są... niejasne. W materii odbioru dzieła Dawida...

Dawid Kain to moja czołówka jeśli chodzi o polski horror. Imponujące z jakim luzem bawi się tym gatunkiem. "Niejasne spektakle" to zbiór czterech krótkich, powiązanych ze sobą opowiadań, których wspólnym motywem jest iluzja. Figury niemożliwe, płonące obręcze, koszmarne niemowlaki... Creepy motywów jest tutaj całe mnóstwo. Nie wolno jednak zapomnieć, z czym NAPRAWDĘ mamy do czynienia. Jak można przeczytać z tyłu okładki: "Sekret udanej iluzji tkwi w umiejętnym odwróceniu uwagi publiczności". Typowe dla horroru rekwizyty mogą uśpić naszą czujność, żeby uderzyć czymś znacznie większego kalibru, czymś co wytrąci z równowagi i każe spojrzeć na rzeczywistość z innej perspektywy. Styl autora doskonale trafia w mój gust, Kain potrafi z bezczelnością godną dobrego pisarza pomieszać czarny humor z całkiem poważnym pisaniem o emocjach, angażuje, zwodzi, bawi żeby po chwili przerazić. Ot tak. Wiecie jak to jest, kiedy nie wiadomo czy ktoś mówi serio czy żartuje? Bo żartuje, prawda?

Dawid Kain to moja czołówka jeśli chodzi o polski horror. Imponujące z jakim luzem bawi się tym gatunkiem. "Niejasne spektakle" to zbiór czterech krótkich, powiązanych ze sobą opowiadań, których wspólnym motywem jest iluzja. Figury niemożliwe, płonące obręcze, koszmarne niemowlaki... Creepy motywów jest tutaj całe mnóstwo. Nie wolno jednak zapomnieć, z czym NAPRAWDĘ mamy do...