Powieść pozytywistyczna - to wyrażenie chyba najlepiej oddaje "Nędzników" - obszerna, wielowątkowa powieść społeczna. Na początku myślałem, że głównym jej wątkiem są losy Jeana Valjean (ta pisownia mi bardziej odpowiada), ale po przeczytaniu całości muszę stwierdzić, że przedmiotem opisu Hugo nie jest pojedynczy człowiek, nie jest Paryż ani nawet Francja, ale ludzie - tytułowi nędznicy - zgodni z wyobrażeniami autora i czasami, które opisuje.
Powieść jest ogromna nie swoją objętością, ale ogromem problemów, które porusza. Mamy tu więc wątki z pogranicza romantyzmu ipozytywizmu - przemiana moralna galernika, miłość pomiędzy Kozetą a Mariuszem, niekończący się pościg Javerta za Jeanem Valjean. Mamy też opisane realia historyczne - jeżeli dobrze pamiętam, są to głównie lata 1815-1833. Mamy również dygresje polityczne, filozoficzne, rozważania na tema t natury człowieka. Mamy arcydzieło.
Powtórzę za Cornelią Funke: "książki muszą być ciężkie, bo w nich jest cały świat." I tak jest w rzeczywistości. "Nędznicy" zawierają w sobie swiat Victora Hugo, a przynajmniej jego większą część.
Co zatem mogę powiedzieć o tym arcydziele? Nie wstrzeliło się w mój gust. Generalnie nie podzielam poglądów autora, mnogie dygresje wzbudziły moje zainteresowanie, ale nie ciekawość. Co z galerią postaci? Te najbardziej rozpoznawalne przypominają bardziej typy bohaterów niż konkretne jednostki. Być może jest to celowy zabieg. Moje zastrzeżenie dotyczą w głównej mierze Cosette (Kozety). Jako skrzywdzone dziecko sprawdza się znakomicie, jako dojrzała kobieta wypada nieprzekonująco.
Wydaje się, że autor nie należy do zwolenników emancypacji kobiet. Pojawiają się one w powieści, nakreślają pewne typy sylwetek, czasami odgrywają nawet całkiem dużą rolę dla przebiegu wydarzeń, ale jest ich tu po prostu mało i przypisane są im wyłącznie cechy, które literatura od wieków przypisuje kobietom. Nie są zdolne do samodzielnego myślenia, polegają na mężczyznach, są słabo wykształcone, wręcz głupie. Każda z nich została ukazana w wątku miłosnym. Może to zwykła prawda historyczna. Jestem zdania, że do literatury pochodzącej z czasów dalekich współczesności należy podchodzić z dystansem.
Przydałoby się małe podsumowanie. "Nędznicy" zaoferują nam trochę wzruszeń, ale nie zaskoczą, trochę historii, ale nie porwą, powiedzą sporo o samym autorze, ale nie zachwycą.
Ocena całości: 6/10

Powieść pozytywistyczna - to wyrażenie chyba najlepiej oddaje "Nędzników" - obszerna, wielowątkowa powieść społeczna. Na początku myślałem, że głównym jej wątkiem są losy Jeana Valjean (ta pisownia mi bardziej odpowiada), ale po przeczytaniu całości muszę stwierdzić, że przedmiotem opisu Hugo nie jest pojedynczy człowiek, nie jest Paryż ani nawet Francja, ale ludzie -...