"Atlas chmur" składa się z sześciu odmiennie skonstruowanych stylistycznie opowieści, których bohaterowie- narratorzy żyją w odległych od siebie czasach, w innych miejscach.

Pozornie nie mają więc ze sobą nic wspólnego. To co ich łączy, to echa przeszłości. Jakiś drobiazg (umownie tak nazywając, w końcu to kwestia oceny), element, coś co wydarzyło się w przeszłości wpływa na życie narratora z kolejnej opowieści, odmieniając jego los. Każdy z bohaterów zamiast biernie poddać się nurtowi życia, podejmuje działanie.

Z całości obrazu wyłania się również wizja kresu naszej cywiliżacji. W miarę jak żądza władzy czy bogactwa rośnie, ludzkość zmierza ku upadkowi.

Książka jest ciekawa, ale trudna do czytania i nie każdemu przypadnie do gustu. Najlepiej ocenić samemu.

Mnie niektóre opowieści fascynowały, inne wynudziły. Gdyby opowieści były ułożone po kolei, to -być może- odlożyłabym książkę na półkę. Jednak jej układ 1,2,3,4,5,6,5,4,3,2,1 był dla mnie na tyle intrygujący, by przeczytać ją do końca.

"Atlas chmur" składa się z sześciu odmiennie skonstruowanych stylistycznie opowieści, których bohaterowie- narratorzy żyją w odległych od siebie czasach, w innych miejscach.

Pozornie nie mają więc ze sobą nic wspólnego. To co ich łączy, to echa przeszłości. Jakiś drobiazg (umownie tak nazywając, w końcu to kwestia oceny), element, coś co wydarzyło się w przeszłości wpływa...