Zaczęłam trochę z niefortunnej strony, ponieważ historię Margo rozpoczęłam od "Wilczycy", która jest KONTYNUACJĄ owego "Wilka".
To właśnie tutaj poznajemy naszych bohaterów, dowiadujemy się kim są gdzie mieszkają i jaką rolę pełnią w całym opowiadaniu.
Z twórczością pani Katarzyny miałam styczność niejednokrotnie. Jej trylogia "Ja, Diablica" podbiła moje serce, zaś "Druga szansa" efektywnie trzymała w napięciu do ostatnich stron.
Zauważyłam pewne powiązania między "Wilkiem", a "Drugą szansą". Ich zakończenia nie dają do końca satysfakcji przynajmniej mi. Czytelnik bez problemu mógłby dopowiedzieć swoje trzy grosze i snuć domysły co było dalej. O tyle o ile "Wilk" doczekał się swojej kontynuacji i nieco zaspokoił moje domysły, o tyle z tego co się orientuję "Druga Szansa" jest "jedynaczką".
Margo jest nowa. Nowe miejsce zamieszkania, nowa szkoła i nowi przyjaciele. Już na samym początku dziewczyna poznaje Ivette, z którą szybko się zaprzyjaźnia i która jest jej przewodnikiem po nowym otoczeniu. Jej uwagę przykuwa Peter i Max i na początku będzie trochę z nimi motaniny, jednak później dziewczyna skupi się na jednym z nich, próbując rozwiązać tajemnicę którą owiany jest chłopak.
Czego dowie się Margo i Ivette? Jakie będą konsekwencje? Tego oczywiście Wam nie napiszę. Sami musicie się dowiedzieć.
Opowieść ubarwiona jest humorystycznymi dialogami oraz przemyśleniami głównej bohaterki.

"Oczywiście, tak jak podejrzewałam, drzwi kuchenne były otwarte. A jakże... Złodzieje z całego miasta! Zapraszamy! Nasze progi zawsze są dla was gościnne!"
Książkę czyta się szybko i przyjemnie, zaś bohaterowie są moim zdaniem dobrze wykreowani. Troszkę ubolewam nad tym, że autorka pod koniec książki ciągnęła tylko główny wątek, a na przykład zatarczki Margo i Debbie zostały jakby... zapomniane. Chciałabym więcej poczytać o tym duecie, który się nie znosi. Oczami wyobraźni widziałam te dwie dziewczyny jak strzelają do siebie piorunami z oczu. Mogłaby się z tego zrobić nawet osobna historia.
Nie mogło oczywiście zabraknąć wątku miłosnego. Ten również znajduje swoje miejsce w książce, tak samo jak fantastyka, do której zaliczyłam tę pozycję.
Książka lekko przewidywalna. Sam tytuł wskazuje czego można się spodziewać, nie przeżyłam żadnego szoku, ale to chyba jedyna wada jaką mogłabym dać tej pozycji. Ot lekka, przyjemna lektura, z ciekawą ale nie przytłaczającą fabułą. Moim zdaniem autorkę stać na coś lepszego, no i muszę się przyznać, ze nie lubię neutralnych zakończeń. "Wilk" nie miał dobrego zakończenia, ale i też złego. Koniec historii był... neutralny. Po wszystkich wydarzeniach, dynamicznej akcji, nagle wszystko delikatnie zwolniło powracając do normalnego stanu i tak właśnie kończy się "Wilk".

Książkę polecam osobom, które chciałyby się oderwać, ale nie zostać też przytłoczone gatunkowo. Nie fruwa tutaj chmara elfów, ani jednorożców czy kotów z tęczą w tylnej części ciała, dlatego ci którzy do fantastyki podchodzą troszkę z kijem myślę, że zdzierżyliby tę pozycję. Fantastykom również polecam. W końcu jestem jednym z nich. Pozycja luźna, lekka i przyjemna.

Zaczęłam trochę z niefortunnej strony, ponieważ historię Margo rozpoczęłam od "Wilczycy", która jest KONTYNUACJĄ owego "Wilka".
To właśnie tutaj poznajemy naszych bohaterów, dowiadujemy się kim są gdzie mieszkają i jaką rolę pełnią w całym opowiadaniu.
Z twórczością pani Katarzyny miałam styczność niejednokrotnie. Jej trylogia "Ja, Diablica" podbiła moje serce, zaś "Druga...