Drugi tom cyklu Powiernika Światła jest w mojej ocenie lepszy od pierwszego. Może na początku trochę się ciągnie, a sama akcja nie jest taka wartka, jednak to co dzieje się później (a tego później jest bardzo dużo bo książka liczy około 900 stron) wynagradza nam to z nawiązką.
Ogromne temp akcji, zawiłości, zachowania bohaterów zmieniają się tak, że raz ich lubimy aby za chwilę znienawidzić; wieczne knowania i "podchody". Do tego nowe tajemnice, a tylko nieliczne stare wyjaśnione.
Kip - nadal denerwujący w swoim zachowaniu, jednak powoli staje się mężczyzną i coraz częściej najpierw myśli, a potem mówi:)
Pryzmat - nie raz denerwuje swoim zachowaniem, lecz nie idzie go nie lubić. W końcu wyjaśnia wiele swoich tajemnic i z biegiem stron w książce tylko zyskuje w oczach.

Zdecydowanie polecam, zresztą jak każdą książkę Weeks'a.
Po tej książce widać, że pan Brent uczy się pisząc. I mimo, że jego pierwsza seria czyli Nocny Anioł nadal bardziej mi się podoba, to doceniam styl pisania w Oślepiającym Nożu. Trzeba przyznać, że jest bardziej...rozwinięty.

Drugi tom cyklu Powiernika Światła jest w mojej ocenie lepszy od pierwszego. Może na początku trochę się ciągnie, a sama akcja nie jest taka wartka, jednak to co dzieje się później (a tego później jest bardzo dużo bo książka liczy około 900 stron) wynagradza nam to z nawiązką.
Ogromne temp akcji, zawiłości, zachowania bohaterów zmieniają się tak, że raz ich lubimy aby za...