DZIEWCZYNA…
CHŁOPAK…
A PRZECIWKO NIM CAŁY ŚWIAT.

Po przeczytaniu pierwszej części z serii „przez burze ognia” od razu wiedziałam, iż polubię twórczość Veronica Rossi. Poprzedniczka nazwana tak samo jak cykl, zostawiła mnie, jako kłębek nerwów. Nie mogłam się doczekać drugiego tomu.


,,Naprawdę wierzysz w sprawiedliwość w obliczu końca świata?”


Na początku zawsze jest spokojnie. Ptaki śpiewają, morze jest spokojne, zwierzęta odpoczywają. Niestety taka chwila szybko mija…

Odczuwa się „przesyt w powietrzu”. Atmosfera gęstnieje.Wiadomo już, że coś się zbliża…, Ale co? Czujesz jak narasta adrenalina, potem niebezpieczeństwo, ostatnim punktem jest strach.

Niebo przeszywa błyskawica. Pechowo nie jest to normalny grzmot, jaki się zna... Wyładowanie atmosferyczne jest tysiąc razy gorsze, a dlaczego? Ponieważ jest zwiastunem burzy eterowej.


"-Teraz jesteśmy razem (...) Tak jak powinno być."*


Właśnie tam znajdują się główni bohaterowie „Przez bezmiar nocy”.
Aria i Perry wreszcie są razem! A co najlepsze razem udają się oni do wioski Fal, rządzonej przez dzikiego. Niestety jest mały problem… Jak mieszkańcy zareagują na Osadniczkę? Na pewno nie dobrze, a co dopiero kochankę wodza? Wspólnie postanawiają ukrywać swoje uczucia. Czy wyjdzie im to na dobre?


„To najlepszy sposób. Najbezpieczniejszy- wyszeptała”


Lud nie jest zadowolony. Jest zły. Nie próbują nawet tego ukryć…
Dojdzie do strasznego wydarzenia. W trakcie czytania byłam wściekła. Na pewno w tym nie pomogła moja osobowość choleryka.
Po zajściu Arrie postanowiła odejść. Nie smućcie się. Nie odeszła ona samotnie! Towarzystwo dotrzymywał jej najlepszy przyjaciel- Roar. Wędrowali oni całe dnie ku bezpieczniejszej (lepszej) przyszłości, która nazywa się Wielki Błękit. Miejsce wolne od eteru. Pozbawione niebezpieczeństwa.
Arrie niesie na swoich barkach ciężar osóbki- Talona. Jeżeli misja się nie powiedzie, czy będzie ona miała na swoich rękach krew bratanka Periego? Czy uda jej się go uratować?

Perry w tym czasie musiał podejmować bardzo niebezpieczne decyzje. Każdy zły krok mógł powodować śmierć ludzi. Jako wódz krwi musiał zapewniać im pożywnie oraz bezpieczeństwo, co nie jest łatwym wyczynem przy burzach niszczących wszystko, co znajdzie się blisko ich.
Czy uda im się dowiedzieć gdzie znajduje się Wielki Błękit? I czy jest to warte zapłaty, którą będą musieli ponieść za zdobycie tej wiedzy?


„Wielki błękit to nasza jedyna szansa.”


Uwielbiam narrację podzieloną przez osoby. Wprost ubóstwiam. W tej części inne miejsca, czynią to jeszcze przyjemniejszych doznaniem.

Drugi tom to wreszcie są emocje. Pierwsza część spodobała mi się, ale nie urzekła. W kontynuacji akcja, emocje przeplatają się, co stronę. Wreszcie wczułam się w role bohaterów. Co rozdział poznawałam ich myśli, uczucia. A to jest najważniejsze, by postać stawał się przyjacielem, niezastąpionym towarzyszem.

Znów nie mogłam się oderwać. Książka musi trafić do odbiorcy. Ja gustuję w powieściach paranormal romace przeplatanym przez akcję. A jeżeli do tego mogę zaliczyć dystopię, to w tedy wiem, że trafiłam na pozycję stworzona dla mnie. W bezmiarze nocy była akcja, para i świat przeciwko nim. Tak, na pewno książka do mnie trafiła.:)

„Miłość to niesforny ptak, którego nikt nie może oswoić.”~~ Najpiękniejszy cytat, który kiedykolwiek poznałam.

DZIEWCZYNA…
CHŁOPAK…
A PRZECIWKO NIM CAŁY ŚWIAT.

Po przeczytaniu pierwszej części z serii „przez burze ognia” od razu wiedziałam, iż polubię twórczość Veronica Rossi. Poprzedniczka nazwana tak samo jak cykl, zostawiła mnie, jako kłębek nerwów. Nie mogłam się doczekać drugiego tomu.


,,Naprawdę wierzysz w sprawiedliwość w obliczu końca świata?”


Na początku zawsze jest...