Po długim czasie znowu sięgnęłam po twórczość pana Browna i nie zawiodłam się. W książce można znaleźć wszystko to, czym pisarz zyskał moje uznanie: wartka akcja, niejednoznaczni bohaterowie, niesamowita dbałość o szczegóły w opisie miejsca akcji, spora garść wiedzy z zakresu historii i symboliki, a wszystko to podane prostym, zrozumiałym językiem. A "na deser" ten rzadko spotykany ostatnio efekt zaskoczenia, bo cały czas mam problemy, żeby rozgryźć skonstruowaną przez Browna intrygę. I chyba to uwielbiam w jego książkach najbardziej.

Ponadto, jeśli w innych powieściach autora, można się doszukać podobnego schematu prowadzenia akcji, tak w "Inferno" Brown nas od tego odzwyczaja. Staje się to genialnym posunięciem, dzięki któremu książka wciąga już od pierwszych stron, a akcja momentalnie nabiera zawrotnego tempa i zwalnia tak naprawdę dopiero przy końcu.

A skoro jestem już przy tym końcu, to tutaj niestety pojawiło się lekkie rozczarowanie, pewien niedosyt. Ostateczne rozwiązanie sprawy wielkiej zarazy zostaje bowiem zawieszone jak gdyby w próżni, czytelnik nie dowiaduje się finalnie jak Światowa Organizacja Zdrowia poradziła sobie z tą nową, nieznaną rzeczywistością. Ma się trochę wrażenie, jakby pisarzowi zabrakło trochę pomysłu i natchnienia. Nawet jeśli miał to być celowy zabieg, to jego efekt jednak trochę przeszkadza.

Pomimo tej drobnej uwagi, to książkę zdecydowanie polecam każdemu, a miłośnicy Browna na pewno się na niej nie zawiodą.

Po długim czasie znowu sięgnęłam po twórczość pana Browna i nie zawiodłam się. W książce można znaleźć wszystko to, czym pisarz zyskał moje uznanie: wartka akcja, niejednoznaczni bohaterowie, niesamowita dbałość o szczegóły w opisie miejsca akcji, spora garść wiedzy z zakresu historii i symboliki, a wszystko to podane prostym, zrozumiałym językiem. A "na deser"...