Lubię czasem zaatakować bibliotekę. Tak porządnie, z przytupem. Po jedną książkę to się nawet iść nie opłaca, więc zazwyczaj od razu zamawiam cztery. Taki jest limit, a ja jestem zwykłym śmiertelnikiem i niestety nie mam karty superbohatera. Wynoszenie książek w worku na śmieci mi nie grozi, niemniej jednak cztery tytuły pozwalają na pewną swobodę. Mogę zamówić te najbardziej pożądane lektury i jeszcze zostaje mi miejsce na coś mniej porywającego, ale interesującego. I tak oto w moim mieszkaniu ponownie zawitała Gwen Frost.

Dziewczyna nadal uczy się w osławionej Akademii Mitu, ale nie jest już tak osamotniona jak w pierwszym tomie tej serii. Ma przyjaciółkę, ma do kogo wzdychać, jest w dobrych stosunkach z jedną z nauczycielek i okazała się być wybrańcem bogini zwycięstwa, Nike. Słowem: bywało gorzej. Tyle że ktoś próbuje ją zabić. Znowu. A Gwen nie ma pojęcia dlaczego.

Po przeczytaniu pierwszej części napisałam, że Cyganka jest całkiem nieźle skonstruowaną bohaterką. No cóż - była. W tej zdaje się być zdecydowanie bardziej irytująca, a momentami po prostu niemądra, choć to już chyba znak rozpoznawczy głównych bohaterek młodzieżowej fantastyki. Na dodatek sama o sobie mówi, że ma cięty język. Nie wiem tylko co z nim zrobiła, bo w książce się z nim nie zdradza. Może boi się zawstydzić czytelników?

I skoro już jesteśmy w temacie języka, to wydaje mi się on aż nazbyt prosty, aż nazbyt młodzieżowy (jakby na siłę) i na dodatek momentami wręcz wulgarny bez potrzeby, sztucznie. A wiecie przecież, że kto jak kto, ale ja na prostotę języka narzekam niezwykle rzadko. Właściwie w ogóle nie narzekam, bo zawsze wydaje mi się, że im prościej, tym lepiej.

Poza rozczarowaniem postacią Gwen, podczas lektury tej książki towarzyszyły mi niemal identyczne emocje, jak w czasie lektury pierwszej części. Toteż powtórzę: akcja pędzi, książkę czyta się szybko, a litery są wielkie jak ego Kanye Westa, ale przy takich hitach jak Dary Anioła czy Igrzyska Śmieci, ten cykl wypada słabo. Po prostu.

www.karriba.pl

Lubię czasem zaatakować bibliotekę. Tak porządnie, z przytupem. Po jedną książkę to się nawet iść nie opłaca, więc zazwyczaj od razu zamawiam cztery. Taki jest limit, a ja jestem zwykłym śmiertelnikiem i niestety nie mam karty superbohatera. Wynoszenie książek w worku na śmieci mi nie grozi, niemniej jednak cztery tytuły pozwalają na pewną swobodę. Mogę zamówić te...