Uwielbiam wszystkie książki Cassie Clare o Nocnych Łowcach. Moją ulubioną cechą opowiadania jest akcja, którą są wypchane jej książki. Mechaniczna Księżniczka jest inna od reszty książek Cassie. Jest bardzo zawiła i dużo się tam dzieje, jak w "Darach Anioła" czy też pozostałych częściach "Diabelskich Maszyn", ale ona ma w sobie coś więcej. Pokazuje klasę, której jednak trochę brak XXI. wiecznemu Nowemu Jorku. Cassie dokładnie opisuje całą elegancję Londynu, zwraca uwagę nawet na koronki czy plisy w sukniach Tessy. Ale nie o to tu chodzi. Pokazuje jak miłość okazywało się kiedyś, gdy mężczyźni prosto z mostu nie walili "Jaka dupa!". Sympatię do osoby okazywało się podaniem ręki, drobnymi uśmiechami i czarującym zachowaniem. Ludzie po prostu zakochiwali się w sobie, ale...piękniej. Urzekło mnie to, ten opis sytuacji. Kolejnym wielkim plusem książki jest pokazanie wielkiej miłości, ale takiej, która nigdy nie zawiedzie, czyli miłości braterskiej. Will i Jem kochają się pomimo swoich wad. Jeden jest dopełnieniem drugiego, co widać. Ta braterska miłość staje się jeszcze piękniejsza w obliczu zagrożonego życia Jema i klątwy Willa. Żeby nie było nudno, oboje kochają jedną kobietę. Jednak trójkąt miłosny, który tworzą każdemu ze słuchu może się wydać nudny, bo to takie "pospolite". Z czystym sercem mogę jednak zapewnić, że w tej opowieści nie ma nic zwykłego. Jest to zdecydowanie najpiękniejsza książka jaką w życiu przeczytałam i najbardziej niesamowita historia jaką kiedykolwiek usłyszałam.
10/10 bo to dla mnie czyste arcydzieło literatury fantasy, akcji i romansu.

Uwielbiam wszystkie książki Cassie Clare o Nocnych Łowcach. Moją ulubioną cechą opowiadania jest akcja, którą są wypchane jej książki. Mechaniczna Księżniczka jest inna od reszty książek Cassie. Jest bardzo zawiła i dużo się tam dzieje, jak w "Darach Anioła" czy też pozostałych częściach "Diabelskich Maszyn", ale ona ma w sobie coś więcej. Pokazuje klasę, której jednak...