Zabierając się do ostatniej części, nie wiedziałam czego oczekiwać. Nie wiedziałam o kogo najbardziej się bać, nie wiedziałam czy na końcu rzucę książką o ścianę, czy będę skakać ze szczęścia.
Nie zawiodłam się ani trochę. Książka wciągnęła mnie od pierwszych stron, jak i poprzednie. Wyjaśniły się niektóre tajemnice, czasem powodując niespodziewany obrót akcji, czasem potwierdzając moje podejrzenia. Postacie były wciąż tak samo wspaniałe, jak wtedy kiedy po raz pierwszy je pokochałam. Drżałam o ich życie i cieszyłam się razem z nimi.
Bardzo też mnie ucieszyło, że oprócz głównych bohaterów i ludzi z instytutu, autorka wróciła momentami do genialnych postaci jakimi na przykład byli czarownik Magnus Bane, czy wilkołak Woolsey Scott. Chociaż i tak według mnie zbyt rzadko się pojawiali.
Poza tym podziwiam pod jednym względem autorkę szczególnie: zwykle kiedy są tz. "trójkąciki" są to puste, bezsensowne związki, gdzie dwóch, nawet przyjaciół walczy o względy dziewczyny i każe jej wybierać. Tu napotykamy się na prawdziwy przykład przyjaźni i miłości- nie tylko między kobietą a mężczyzną, ale też między prawdziwymi przyjaciółmi. Bo wiele dzisiejszych pisarek/pisarzy nie wpadnie na to, że można kochać kogoś tak bardzo, żeby wyrzec się dla niego swojego własnego szczęścia. Zbyt skupiają się też na miłości między dwojgiem zakochanych, a uczucie między przyjaciółmi budzi tylko niepotrzebne skojarzenia.
Zakończenie serii jest zaskakujące. W każdym razie, uważam, że naprawdę warto ją przeczytać.

Zabierając się do ostatniej części, nie wiedziałam czego oczekiwać. Nie wiedziałam o kogo najbardziej się bać, nie wiedziałam czy na końcu rzucę książką o ścianę, czy będę skakać ze szczęścia.
Nie zawiodłam się ani trochę. Książka wciągnęła mnie od pierwszych stron, jak i poprzednie. Wyjaśniły się niektóre tajemnice, czasem powodując niespodziewany obrót akcji, czasem...