Po "Grę o tron" sięgnęłam, znając już wcześniej fabułę serialu i choć nie lubię tego robić, w tym wypadku nie żałowałam. Pan Martin bowiem, uraczył nas tak opasłym tomiszczem przepełnionym licznymi bohaterami, wydarzeniami, miejscami, nazwami- właściwie nowym światem, że momentami trudno rozpoznać czytelnikowi, kto jest kim, kto jest wrogiem, a kto przyjacielem. Znając więc już trochę ten niezwykły świat, było mi łatwiej, a przy tym moja lektura nie straciła nic na wartości. "Gra o tron" napisana jest bogatym językiem, a wszelakie opisy oddziałują na wszystkie zmysły. Poznajemy także świetnie wykreowanych bohaterów, a każdy zdaje się wnosić do książki coś innego, cechy, zachowania czy dobry humor. Wszystko wydaje się potrzebne i na miejscu, tworząc niesamowity i niepowtarzalny świat, niezwykły klimat, którego trudno zaznać gdziekolwiek indziej. Niemniej jednak, potrzeba nie lada wyobraźni, aby wszystko ułożyć w odpowiednim miejscu, a przy tym oddać piękno, które emanuje do nas ze stron tego dzieła.
O "Grze o tron" staram się pisać pięknie, bo na to zasługuje, ale nie wszystko, co tam poznajemy, takie jest. Mamy do czynienia z wulgaryzmem, przemocą, wykorzystywaniem. Tam gdzie jest dobro, musi być zło. Honor przeplata się z tchórzostwem. Intryga goni intrygę. Czy nieokrzesany, dziki wilk ma szansę w walce ze szlachetnym lwem? Warto przekonać się samemu, poznając losy i historię rodów Westeros.

Po "Grę o tron" sięgnęłam, znając już wcześniej fabułę serialu i choć nie lubię tego robić, w tym wypadku nie żałowałam. Pan Martin bowiem, uraczył nas tak opasłym tomiszczem przepełnionym licznymi bohaterami, wydarzeniami, miejscami, nazwami- właściwie nowym światem, że momentami trudno rozpoznać czytelnikowi, kto jest kim, kto jest wrogiem, a kto przyjacielem. Znając więc...